บทที่ 35
มารุตตัวแข็งทื่อเมื่อถูกโยษิตากอดเอาไว้จากด้านหลัง แรงสั่นสะท้านกับเสียงสะอื้นเบาๆ บีบหัวใจของเขาจนปวดหนึบ เจ็บปวด เสียใจที่ต้องกลายเป็นแบบนี้ แต่ที่เสียใจยิ่งกว่าคือหล่อนต้องมาพบเขาในสภาพที่ไร้ความสามารถ
“อย่าทำแบบนี้” เสียงเข้มก่อนหน้านี้เริ่มอ่อนลง ยิ่งเมื่อแก้มสากของเขาถูกแก้มนุ่มนิ่มแนบชิด หัวใจของมารุตก็ยิ่งสั่นไหว มือใหญ่ที่วางลงบนที่พักแขนคลายออกก่อนจะเคลื่อนขึ้นมากุมมือเล็กเอาไว้ข้างหนึ่ง ทำให้คนที่กอดเขาเอาไว้น้ำตาไหลพราก
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงไม่มีใครบอกฉัน ทุกคนทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้”
เสียงสะอื้นจากหญิงสาวทำให้คนฟังกัดฟันแน่น
“เธอเลือกแล้ว เลือกไปจากฉัน”
คำตอบของเขายังคงเดิม ทำให้คนที่สะอื้นไห้กับซอกคอแกร่งผงะห่าง ก่อนจะก้าวไปหยุดที่ตรงหน้าแล้วมองตาเขาให้ชัด เวลาเดียวกันมารุตก็มีโอกาสได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวอย่างชัดเจนอีกครั้ง และพบว่าใบหน้างามนั้นแดงก่ำและมี
