บทที่ 36
กริ๊ง...ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกเข้า โยษิตาก็กดรับ
“คะ? คุณณิ”
ณิชาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เผยยิ้มทันทีที่ได้ยินเสียง
“คุณโยอยู่ไหน รู้หรือเปล่าว่ามีคนตามหาคุณอยู่”
คำถามของณิชาทำให้โยษิตานิ่วหน้าขณะนั่งอยู่บนเตียง
“โยอยู่ในห้องพักค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
คำตอบของอีกฝ่ายทำให้ณิชาหัวเราะออกมาเบาๆ
“มีสิคะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวณิไปหาก็แล้วกันนะคะ” ณิชาวางสายแล้วสาวเท้าตรงไปยังห้องพักของอีกฝ่าย ไม่กี่อึดใจก็เดินมาถึงพอดีกับที่ โยษิตาเปิดประตูก้าวออกมาจากห้อง
“คุณณิตามหาฉันมีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือคะ”
ณิชายิ้มตอบ แล้วไหวไหล่เบาๆ
“เราไปนั่งคุยกันที่ห้องรับรองกันดีกว่านะคะ”
โยษิตาสบตาอีกฝ่ายนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินตามร่างบอบบางของณิชาออกไป
ทั้งคู่นั่งลงบนเก้าอี้หวายริมหน้าต่าง ผ้าม่านสีฟ้าอ่อนปลิวเบาๆ ตามแรงลมที่ผัดผ่านมาโชยๆ
สาวสวยมีความมั่นใจตัวเองสูงมองตามสายตาของโยษิตาที่
