นางพญาแห่งหมู่บ้านริมผา

จัดการพ่อกำนัน

นางพญาแห่งหมู่บ้านริมผา

ตอน จัดการพ่อกำนัน

สายหมอกยามเช้าตรู่ค่อยๆ จางหายไปเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงแรงกล้าเหนือยอดเขาผาหมอก เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วปลุกให้สรรพชีวิตในหมู่บ้านตื่นขึ้นจากนิทรา แต่สำหรับ สร้อย การตื่นนอนในวันนี้ไม่ได้หมายถึงการออกไปทำไร่ทำนาเหมือนชาวบ้านร้านตลาดทั่วไป แต่มันคือการเริ่มต้นแผนการใหญ่เพื่อเติมเต็มความทะเยอทะยานของนางพญา

หลังจากที่ ไอ้ผา พรานหนุ่มย่องกลับไปหาก่อนฟ้าสาง สร้อยก็นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนนุ่ม ซึมซับความสุขสมที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ตามร่างกาย รอยจูบและรอยรักที่ชายหนุ่มทิ้งไว้ตามเรือนร่างขาวผ่องเป็นเหมือนเหรียญตราแห่งชัยชนะ แต่ทว่า... ความสุขทางกายเพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอสำหรับเธอ ความฝันที่จะเนรมิตเรือนหอให้กลายเป็นคฤหาสน์หรู และการสร้างฮาเร็มส่วนตัวต้องใช้ "เงิน" และ "อำนาจ"

"เงินทอง... มันต้องคู่กับบารมี" สร้อยรำพึงกับตัวเองหน้ากระจกเงาบานใหญ่

เธอจัดการอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณอย่างพิถีพิถันกว่าทุกวัน ใช้น้ำอบไทยปรุงพิเศษชโลมกายจนหอมฟุ้งไปทั้งเรือน วันนี้สร้อยเลือกเครื่องแต่งกายอย่างจงใจที่สุด เธอหยิบ ผ้าซิ่นไหมตีนจกสีม่วงเม็ดมะปราง ราคาแพงระยับที่ผัวเก่าทิ้งไว้ให้มานุ่ง รัดเข็มขัดเงินเส้นโตโชว์เอวคอดกิ่วที่รับกับสะโพกผายดินระเบิด ท่อนบนสวม เสื้อลูกไม้ฉลุลายดอกพิกุลสีครีมแขนตุ๊กตา คอกว้างลึกจนเห็นเนินเนื้อหน้าอกขาวผ่องอัดแน่นอยู่ภายใน และแน่นอน... ภายใต้เสื้อลูกไม้บางเบานั้น ไร้ซึ่งพันธนาการของชุดชั้นใน ยอดถันสีชมพูระเรื่อดุนดันเนื้อผ้าออกมาวับๆ แวมๆ ทุกครั้งที่ขยับตัว

เป้าหมายของวันนี้ไม่ใช่พรานป่าหรือคนแก่ตัณหากลับ แต่เป็น "กำนันสิงห์" ผู้มีอิทธิพลสูงสุดในหมู่บ้านริมผา ชายวัยห้าสิบปลายๆ ที่คุมบังเ**ยนเงินกองทุนหมู่บ้านและงบประมาณการพัฒนาท้องถิ่น

สร้อยเดินนวยนาดกางร่มคันงามออกจากบ้าน รองเท้าแตะคู่งามย่ำลงบนถนนดินลูกรังอย่างมั่นคง ชาวบ้านที่เดินสวนมาต่างพากันเหลียวมองจนคอแทบเคล็ด กลิ่นหอมและรัศมีเจิดจรัสของแม่ม่ายสาวทำให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

เมื่อมาถึงบ้านไม้สักทองหลังใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นที่ทำการของกำนันสิงห์ สร้อยก็แสร้งทำทีเป็นเหนื่อยหอบ ยืนพิงเสาเรือนใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่ไรผมและซอกคอ

"ขอกราบสวัสดีจ้ะท่านกำนัน" สร้อยส่งเสียงหวานใสเจื้อยแจ้วเข้าไปในบ้าน

กำนันสิงห์ที่กำลังนั่งตรวจบัญชีอยู่บนโต๊ะทำงานไม้ประดู่ เงยหน้าขึ้นมองผ่านแว่นสายตา ทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร ปากกาในมือก็แทบจะร่วงหลุด "อ้าว... แม่สร้อย ลมอะไรหอบมาถึงเรือนข้าได้ล่ะเนี่ย"

กำนันสิงห์แม้จะอายุมาก หัวล้านเลี่ยนเตียนโล่งและลงพุงพลุ้ย แต่แววตายังคงมีความเจ้าชู้กรุ้มกริ่มตามประสาชายที่มีอำนาจและเงินทอง เขาขยับแว่น เพ่งมองเรือนร่างอวบอัดที่ยืนเด่นอยู่หน้าประตู

"สร้อยเอาขนมหม้อแกงฝีมือสร้อยเองมาฝากจ้ะท่าน เห็นท่านทำงานหนักเพื่อลูกบ้าน สร้อยเลยอยากมาดูแล"

สร้อยเดินขึ้นเรือน วางปิ่นโตเถาเล็กลงบนโต๊ะทำงาน แล้วถือวิสาสะเดินอ้อมไปด้านหลังเก้าอี้ของกำนัน

"นวดไหล่ให้ไหมจ๊ะท่าน... เส้นตึงเปรี๊ยะเชียว"

ไม่รอคำตอบ มือเรียวนุ่มนิ่มของสร้อยก็วางลงบนบ่าหนาของกำนันสิงห์ ออกแรงบีบนวดเบาๆ สลับหนักหน่วง กลิ่นกายสาวหอมกรุ่นโชยเข้าจมูกชายแก่จนเขาเคลิบเคลิ้ม

"อูย... มือหนักดีจริงแม่คุณ... สบาย... สบายจริงๆ" กำนันหลับตาพริ้ม

สร้อยค่อยๆ โน้มตัวลงต่ำ กระซิบที่ข้างหู "สร้อยได้ยินมาว่า... ตำแหน่งเหรัญญิกดูแลเงินกองทุนหมู่บ้านยังว่างอยู่... สร้อยอยากช่วยงานพ่อกำนันจังเลยจ้ะ"

กำนันสิงห์ลืมตาขึ้นทันที หันมามองหน้าสร้อย "งานนั้นมันงานสำคัญนะแม่สร้อย ต้องคนไว้ใจได้... แล้วก็ต้องเก่งเลขเก่งบัญชีด้วย"

"สร้อยเรียนมานะจ๊ะ เอ่อ เรียนเทอมเดียวนะ... แต่เรื่องเงินๆ ทองๆ สร้อยถนัดนักเชียว" สร้อยตอบ พลางเบียดหน้าอกข้างหนึ่งเข้ากับท่อนแขนของกำนันอย่างจงใจ ความนุ่มหยุ่นมหาศาลทำเอากำนันสิงห์สะดุ้งเฮือก

"แต่ว่า..." กำนันอึกอัก ใจหนึ่งก็หวงอำนาจ แต่อีกใจก็พ่ายแพ้ต่อกิเลสตรงหน้า

สร้อยรู้ทันเกม เธอเดินอ้อมมาด้านหน้าโต๊ะทำงาน แล้วค่อยๆ ดันเก้าอี้ของกำนันให้ถอยหลังไปชิดผนัง เธอเดินเข้าไปแทรกตรงกลางระหว่างขาของชายแก่ที่นั่งอ้าซ่าอยู่ วางมือทั้งสองข้างลงบนหน้าขาของเขา

"ให้สร้อยดูแลช่วยพ่อกำนันเถอะนะจ๊ะ... รับรองว่าบัญชีจะเรียบร้อย... แล้วตัวกำน้นก็จะมีความสุขไปด้วยไงจ๊ะ"

สายตาของสร้อยลดต่ำลง มองไปที่เป้ากางเกงสแล็คสีดำของกำนันที่เริ่มตุงนูนขึ้นมา เธอยิ้มมุมปาก ก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นไม้กระดานมันปลาบ

"แม่สร้อย... เอ็งจะทำอะไร..." กำนันสิงห์เสียงสั่น

"จุ๊ๆ... อย่าเสียงดังไปสิจ๊ะท่าน เดี๋ยวคนงานข้างล่างจะได้ยิน" สร้อยกระซิบ พลางเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดหนังราคาแพงของกำนันออก รูดซิปกางเกงลงช้าๆ เผยให้เห็นกางเกงในสีขาวที่ห่อหุ้มความเป็นชายที่กำลังตื่นตัวเต็มที่

สร้อยควักท่อนเนื้อของชายแก่ออกมา มันไม่ได้แข็งโป๊กเหมือนของหนุ่มๆ อย่างไอ้ผาหรือไอ้ชิด ผิวหนังเหี่ยวย่นและสีคล้ำเข้มตามวัย แต่ขนาดของมันก็ยังถือว่าใหญ่โตสมฐานะกำนัน

"ของท่าน... น่าเกรงขามจังเลยจ้ะ" สร้อยแกล้งชมเอาใจ แล้วแลบลิ้นสีชมพูสดออกมาแตะที่ส่วนหัวหยัก

แผล็บ!

"โอ่ย! ๆ แม่สร้อย" กำนันสิงห์สะดุ้งโหยง มือเหี่ยวย่นขยุ้มผมยาวสลวยของสร้อยทันที "ซี๊ดดด... อาาา... แม่สร้อยจ๋า..."

สร้อยเริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยลิ้น เธอตวัดเลียรอบส่วนหัวอย่างช่ำชอง ดูดดึงเบาๆ สลับกับใช้มือรูดหนังหุ้มปลายขึ้นลงเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ชายชราให้ลุกโชน ความชื้นแฉะและอุ่นร้อนในปากของเธอทำให้กำนันสิงห์แทบคลั่ง เขาไม่เคยเจอใครปรนนิบัติได้ถึงใจขนาดนี้มาก่อน เมียแกที่บ้านก็แก่หนังเหี่ยว ปล่อยตัวจนหมดอารมณ์ แต่สร้อย... สร้อยคือไฟที่มาจุดเชื้อฟืนเก่าให้ลุกไหม้

"อ๊อก... อ๊อก..." สร้อยกลืนกินความใหญ่โตเข้าไปจนลึกสุดคอหอย ผงกศีรษะขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบนาบ สายตาช้อนมองกำนันอย่างเว้าวอนและท้าทาย

กำนันสิงห์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาดึงให้สร้อยลุกขึ้น แล้วผลักเธอนอนราบลงไปบนโต๊ะทำงาน ปัดแฟ้มเอกสารและสมุดบัญชีร่วงกราวลงพื้น

"มานี่เลยแม่ตัวดี... อยากดูแลบัญชีนักใช่ไหม... เดี๋ยวข้าจะสอนงานให้!"

กำนันถลกผ้าซิ่นสีม่วงของสร้อยขึ้นไปกองไว้ที่เอว เผยให้เห็นขาขาวเนียนและเนินสวาทอวบอูมที่ไร้ปราการด่านใดๆ ปกปิด น้ำหวานใสๆ ไหลเยิ้มออกมาจากร่องรักบ่งบอกถึงความพร้อมรับแรงกระแทก

"โอ้โห... แฉะขนาดนี้เลยรึ" กำนันครางฮือ รีบปลดกางเกงตัวเองลงไปกองที่ข้อเท้า แล้วแทรกตัวเข้าไประหว่างขาของสร้อย

เขาจับขาเรียวข้างหนึ่งของเธอพาดบ่า แล้วกดท่อนเอ็นเหี่ยวย่นแต่แข็งขึงเข้าไปในช่องทางรักที่คับแคบและร้อนผ่าว

สวบ!

"อ๊ายยย... ท่านกำนัน... ลึกจังเลยจ้ะ..." สร้อยกรีดร้องด้วยจริตมารยา แอ่นสะโพกรับแรงกระแทก

กำนันสิงห์แม้จะแก่แต่ประสบการณ์โชกโชน เขาเริ่มขยับสะโพกกระแทกกระทั้นเข้าหาความนุ่มหยุ่นนั้นอย่างเมามันส์ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆ ก้องห้องทำงาน สร้อยจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของกำนัน ร้องครางกระเส่าเร้าอารมณ์

"อ๊า... พี่สิงห์... แรงอีกจ้ะ... แรงอีก... สร้อยชอบ... สร้อยเสียว..." เธอเปลี่ยนสรรพนามเรียกขานให้อีกฝ่ายรู้สึกหนุ่มขึ้น

กำนันสิงห์ฮึกเหิมหนักเข้าไปอีก เขาโน้มตัวลงมาใช้ปากดูดดึงยอดอกสีชมพูที่ชูชันผ่านเสื้อลูกไม้บางเบา น้ำลายเปรอะเปื้อนเสื้อจนเห็นเนื้อในชัดเจน สร้อยบิดเร่าด้วยความซ่านสยิว ร่องสวาทตอดรัดความเป็นชายของกำนันตุบๆ

"เป็นไงล่ะ... ฝีมือคนแก่... สู้ไอ้หนุ่มๆ ได้ไหม" กำนันถามเสียงหอบ

"สุดยอดเลยจ้ะพี่สิงห์... พี่สิงห์เก่งที่สุดในหมู่บ้านเลย... อูยยย... ตรงนั้นแหละ..." สร้อยยกยอปอปั้น

บทรักดำเนินไปอย่างดุเดือดบนโต๊ะบัญชี จนกระทั่งกำนันสิงห์เกร็งกระตุก คำรามลั่นห้อง ปลดปล่อยน้ำรักอุ่นวาบเข้าไปในตัวของสร้อยจนหมดสิ้น เขาทรุดตัวลงทับร่างของเธอ หอบหายใจแรงจนตัวโยน

สร้อยนอนนิ่ง ปล่อยให้ชายแก่ซบหน้าอยู่กับอกอวบอิ่มของเธอ มือลูบไล้ศีรษะล้านเลี่ยนของเขาอย่างเอาใจ

"มีความสุขไหมจ๊ะพี่สิงห์..." เธอถามเสียงหวาน

"สุข... สุขที่สุดเลยแม่สร้อย..." กำนันตอบเสียงอู้อี้

"งั้น... เรื่องตำแหน่งเหรัญญิก..."

กำนันเงยหน้าขึ้น มองสร้อยด้วยสายตาหลงใหล "เอาไปเลย... เอ็งอยากได้ตำแหน่งอะไร ข้าให้หมด... ขอแค่เอ็งมาหาข้าแบบนี้บ่อยๆ ก็พอ"

สร้อยยิ้มกว้าง รอยยิ้มของผู้ชนะที่งดงามและน่ากลัว เธอจัดแจงเสื้อผ้าและผมเผ้าให้เข้าที่ ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะ โดยไม่ลืมที่จะหยิบสมุดบัญชีเล่มสำคัญขึ้นมาถือไว้แนบอก

"ขอบคุณนะจ๊ะพี่สิงห์... วันหลังสร้อยจะมา ให้สอนงานอีกนะจ๊ะ รับรองว่า... จะมีท่าใหม่ๆ ให้พี่สิงห์ติดใจจนไปไหนไม่รอดเลย"

"ดีๆ บัญชีมันต้องทำทุกอาทิตย์นะสร้อยเอ๋ย มาทำงานบ้านข้าทุกอาทิตย์เลยนะ อย่าให้ขาดตกบกพร่องเรื่องความละเอียดล่ะ"

"จ๊ะ พ่อกำนัน"

สร้อยเดินลงจากเรือนกำนันด้วยท่วงท่าสง่างามดุจนางพญา ในมือถืออำนาจทางการเงินของหมู่บ้าน และในกายยังมีความอุ่นร้อนของตัณหาที่เพิ่งได้รับ การขยายอาณาจักรของเธอกำลังดำเนินไปตามแผน... ขั้นต่อไป คือการรวบรวมบริวารให้มากขึ้น เพื่อสร้างสรวงสวรรค์บนดิน