24
กลิ่นอายดุดันเยือกเย็นแผ่กำจายออกมาจากร่างกำยำล่ำสัน หัวคิ้วเข้มดกหนาขมวดมุ่น สายตาคมกริบจ้องชายชราสายตาทิ่มแทงจนแผ่นหลังแทบจะพรุนทั่วแผ่นหลังคล่อมงอ สองมือเปรอะเปื้อนเศษดินเศษโคลนทั้งสองข้าง โยนสมุนไพรในหอบผ้าตกลงแหมะข้างเท้าผืนดินบอกเป็นนัยว่าหน้าที่กลั่นสรรพคุณสมุนไพรตกเป็นของสหาย ทั่วทั้งร่างอาบฝุ่นกรังจนเนื้อตัวมอมแมมแต่ไม่สามารถกดข่มรังสีกดดันที่แผ่อยู่ล้อมรอบตัวเขาได้เลย
ผืนดินได้แต่ภาวนาอวยพรให้พลับพลึงโชคดีอยู่ภายในใจ ส่วนเหนือมานก็ได้แต่ส่ายหน้าอิดหนาระอาใจแล้วหยุดงานทุกอย่างภายในมือ เดินผิวปากไปแช่บ่อน้ำพุร้อนหนีสถานการณ์กระอักกระอ่วนก่อนไฟจะลามทุ่งมาถึงก้นเขา
“พะ...พี่ใต้หล้ากลับมาแล้ว หิวน้ำไหมจ๊ะ” เกสรเอื้อนเอ่ยเสียงหวานเอาใจ แต่คำพูดและความจริงใจแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเมื่อครู่ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใต้หล้าสักนิด
“......”
ชายหนุ่มเมินสายตาวิงวอนน่าสงสารของเกสร ที่ยืน
