บทที่ 29 เฝ้าน้อง

1877 คำ

ไพลินรู้สึกตัวในช่วงเย็นที่พยาบาลเดินมาวัดความดัน "หนูหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอคะ" ไพลินถามออกมากับพี่ เมื่อพยาบาลเดินออกไปจากห้องแล้ว "ก็ตัวเล็กไม่สบายนี่ครับ ร่างกายต้องการพักผ่อนเยอะเป็นธรรมดา" เพทายบอกออกมาแล้วเดินมาหาน้อง "หิวหรือยังครับ" เพทายนั่งลงข้างๆเตียงน้องแล้วถามออกมา "อืม อยากอาบน้ำมากเลยค่ะ" ไพลินบอกความต้องการของเธอออกมากับพี่ "ได้ครับ พี่ต้องช่วยอาบ" เพทายบอกน้องออกมาแล้วลุกขึ้นจะประคองน้องไปห้องน้ำ "หะ ช่วยอาบ" ไพลินถามออกมาอึ้งๆ ที่นี่มันโรงพยาบาลนะพี่จะมาช่วยอาบอะไรกัน "ครับ พี่ต้องช่วยถ้าตัวเล็กจะอาบน้ำ เพราะไม่ควรให้น้ำโดนแผล พี่จะได้ช่วยระวังด้วย" เพทายอธิบายน้องออกมา "อืม งั้นก็ได้ค่ะ" ไพลินยอมให้พี่ช่วยอาบน้ำอย่างเข้าใจเหตุผลที่พี่อธิบาย "พวกมึงออกไปเฝ้าด้านนอก กูจะพาเมียไปอาบน้ำ" เพทายหันมาสั่งมิวและเปรม "ครับนาย" ทั้งสองคนรับคำแล้วรีบออกไปด้านนอกห้อง "ไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม