บทที่ 30 ไพลินงอแง

1987 คำ

ตอนนี้ไพลินอยู่โรงพยาบาลมา 7 วันแล้ว เธอเริ่มเบื่อและอยากกลับบ้านมากๆ แต่เพทายอยากให้น้องอยู่จนแผลหายสนิทก่อนค่อยกลับ เพราะที่นี่มันคือโรงพยาบาลเอกชน อำนาจเงินของเขาสามารถทำได้อยู่แล้ว ผิดกับไพลินที่อ้อนพี่กลับบ้านทุกๆวัน " ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ" เพทายถามออกมาระหว่างที่ยกเข้ามาให้ไพลินกินในตอนเช้า " หนูอยากกลับบ้านค่ะหนูเบื่อโรงพยาบาลแล้ว" ไพลินบอกพี่ออกมาแล้วเบะปากเล็กน้อย " อยู่ต่อให้พี่อีกสัก 2 วันนะ แล้วพี่จะพากลับดีไหม"เพทายยอมให้น้องเพราะเห็นอาการแล้วสงสาร " อีกแค่ 2 วันจริงๆนะคะ" " ครับแต่ตอนนี้ตัวเล็กต้องมากินข้าวให้หมดก่อน" " กินค่ะกิน กินเดี๋ยวนี้เลย" ไพลินบอกออกมาพร้อมกับรีบกินข้าว วันนี้พี่ ให้คนเอาแกงจืดมาให้เธอ " กินเยอะๆนะ" เพทายย้ำกับน้องอีกครั้ง " ได้เลยจะกินให้หมดเลยค่ะ" ไพลินบอกออกมาอย่างมีความหวัง เมื่อพี่บอกว่าจะให้กลับบ้านอีก 2 วัน แอรด! เสียงประตูถูกเป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม