นายท่านขา อย่าดุหนู

Chapter 3: มังคุด

สาวน้อยร่างเล็กที่นอนอยู่ตรงหน้ามาลิกใช่ว่าจะสวยเท่าสาว ๆ ในฮาเร็มที่เขามีอยู่แต่เขาคิดว่าเธอน่าสนใจไม่น้อยเขาจึงยอมอุ้มเธอมาถึงเตียงได้

ด้วยระบบพหุภริยาหรือการที่บุรุษได้รับสิทธิ์ให้มีหลายเมียได้ในประเทศบ้านเกิดของเขาอย่างประเทศเครเซียทำให้มาลิกมีสาวสวยมากมายเลี้ยงไว้ในฮาเร็ม และหนุ่มหล่อก็ไม่เคยอดอยากเรื่องทางเพศ แต่แน่นอนว่าผู้หญิงในฮาเร็มที่เขาเก็บไว้ยังไม่มีคนไหนที่เขาเคยยกขึ้นมาในฐานะเมียเนื่องจากมาลิกมีหญิงในดวงใจที่เคยคิดจะยกให้เป็นเมียอยู่แล้ว

แต่เด็กนี่ก็ไม่เลว... ตลกดี เอาไปเลี้ยงไว้ในฮาเร็มอีกสักคนก็คงดี เอาไว้ดูเล่นตอนเครียด

ชายหนุ่มคิดขณะบดจูบกับสาวน้อยหน้าใส ริมฝีปากนุ่มนิ่มของปาฏลีจุดไฟกามารมณ์ในใจของหนุ่มหล่อได้ไม่ยากนักและดูเหมือนเจ้าหล่อนจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าตนเองก็สามารถสร้างอารมณ์กระสันอยากให้เพศตรงข้ามได้เพราะเธอได้แต่หลับตาปี๋แล้วพยายามเผยอริมฝีปากรับจูบของเขา

“แลบลิ้นออกมาด้วย” มาลิกถอนจูบออกแล้วสั่งต่อเสียงเข้มในขณะที่เขาส่งมือใหญ่ข้างหนึ่งไปบีบเคล้นเต้าอวบพร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่มือเขี่ยหัวนมสีชมพูของคนร่างเล็กให้ตั้งแข็งชูชัน

ปาฏลีชะงักคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะแลบลิ้นออกมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เธอเชื่อใจในความเป็นมืออาชีพของเขาเพราะตอนนี้ที่ยอดอกของเธอมันรู้สึกดีมาก จูบของเขาก็เสียวซ่านต่างไปจากจูบที่พี่กานต์เคยมอบให้เธอ

มาลิกใช้ลิ้นสากของเขาตวัดลิ้นเล็กของสาวน้อยมาดูดแรง ๆ สร้างความเสียวกระสันให้เธอพร้อมกับส่งมือใหญ่ข้างที่ไม่ได้ฟอนเฟ้นเต้านิ่มเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋วของสาวน้อยแล้วปาดนิ้วตามร่องงามที่เริ่มฉ่ำแฉะ

“อ๊า... You’re so wet. แฉะแล้ว... เร็วมาก เริ่มเลยก็แล้วกันนะปูลม” เขาเรียกชื่อเธอเป็นครั้งแรกด้วยเสียงกระเส่า

ปาฏลีหนีบขาเข้าด้วยกันแน่นทันทีเมื่อได้ยินว่าเขาจะเริ่มแล้ว

“หือ? หุบขาทำไม? ถ่างขาออก จะเริ่มแล้ว” มาลิกนิ่วหน้าแล้วสั่งเธอเสียงดุ

“เออ... คือ... ของนายท่านใหญ่ไหมคะ?” ปาฏลีเริ่มถามสิ่งที่กลัวก่อน

เธอไม่ได้กลัวการเสียตัว ไม่ได้กลัวที่จะเสียเงินแสนด้วย แต่กลัวความเจ็บ ถ้าเขาเก่งพอเธอคงไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่มาคิด ๆ ดูสาวน้อยก็อดกริ่งเกรงไม่ได้

“ของอะไร? ใหญ่อะไร? อะไรวะ? งงว่ะ” มาลิกขมวดคิ้วแน่นแล้วบ่นพึมพำ

เขาเข้าใจและพูดภาษาไทยได้ฉะฉาน ทั้งคำสบถ คำหยาบ คำด่าพูดได้หมดเพราะทั้งมารดา แม่นม และพี่เลี้ยงรวมถึงบอดี้การ์ดต่างก็เป็นคนไทยหรือไม่ก็พูดภาษาไทยได้ชัดแจ๋ว แต่บางทีก็ยังมีงุนงงกับคำกำกวมอยู่ดีด้วยเหตุเพราะเขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในเครเซีย ไม่ได้อยู่ในเมืองไทย

“ก็ตรงนั้นอะ... ‘ดอ’ อะ...” ปาฏลีพยายามอธิบาย

“Door? ก็ใหญ่นะ ยาวด้วย เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาก็เห็นนี่นา” หนุ่มหล่อขมวดคิ้วแล้วตอบ ไม่แน่ใจว่าสาวน้อยจะถามหาความใหญ่ของประตูไปทำไม ตอนที่บอดี้การ์ดของเขาเปิดประตูปล่อยเธอเข้ามาเธอก็น่าจะเห็นว่ามันสูงจากพื้นจรดเพดาน

“งั้น... นายท่านช่วยเบา ๆ หรือไม่ก็เล้าโลมหนูมากกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ? ถ้าดอใหญ่ยาวหนูไม่ไหวนะ หนูกลัวเจ็บ” ปาฏลีพูดไปหน้าแดงไป

“แล้วประตูใหญ่มันเกี่ยวอะไรกับการมีเซ็กซ์? ที่ไทยถ้าประตูยาวมันทำให้ตอนมีเพศสัมพันธ์แล้วเจ็บเหรอ?” มาลิกยิ่งงุนงงกับคำพูดของเจ้าหล่อนแต่มือใหญ่ยังไม่หยุดเคล้นคลึงเต้านุ่มนิ่ม

“อื้อออ... ไม่ใช่สิคะนายท่านขา บ้าจริงเชียว! ประตูเขาไม่เรียก ‘ยาว’ ค่ะ เขาเรียก ‘สูง’ แล้วใครเขาหมายถึงประตูกัน หนูหมายถึง ‘เอ็น’ อะ... อ๊ะ...อ๊า! ไม่เข้าใจอีกหรือเปล่าเนี่ย? หยุดบีบนมหนูก่อนค่ะ!” สาวน้อยปัดมือเขาออกเพราะพูดไปด้วยเคลิ้มไปด้วยดูจะไม่เข้าที

“อะไรกันวะ? อะไรใหญ่? ฉันเข้าใจภาษาไทย พูดไทยชัดเจนแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันรู้ทุกคำนะ หยุดถามได้แล้ว รำคาญ เอากันเลยก็แล้วกัน” หนุ่มหล่อพูดแล้วดึงขอบกางเกงชั้นในของสาวน้อยลงแต่เธอกลับจับข้อมือเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับ

“ดะ... เดี๋ยว... เดี๋ยวค่ะ ขอหนูดื่มเหล้าย้อมใจก่อนค่ะ หนูกลัวเจ็บ ถ้าหนูเมากรึ่ม ๆ หนูคงเจ็บน้อยลง นายท่านมีพวกเหล้าหรือไวน์ให้หนูดื่มไหมคะ?” ปาฏลีถามทันทีเพราะคิดได้ว่าเธอเป็นคนเมาง่าย ถ้าดื่มให้เมาเสียคงไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่

“เรื่องมากจริง” มาลิกพูดแต่ก็ยอมหยัดตัวลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะรับแขกขนาดย่อมที่ตั้งอยู่ในห้องนอนอันกว้างใหญ่ของเขาจากนั้นจึงรินเชอร์รีไวน์ที่เหล่าข้ารับใช้เตรียมไว้ให้บนโต๊ะใส่แก้วไวน์ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียง

“ดื่มเสีย แล้วเตรียมตัวมอบกายให้ฉันเสียดี ๆ เชอร์รีไวน์ตัวนี้รสชาติหวานและ...” มาลิกยื่นแก้วไวน์ให้ปาฏลี สาวน้อยยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วรับไวน์มาดื่มจนหมดแก้ว

“...แอลกอฮอล์ในไวน์ค่อนข้างเยอะเพราะพอยิ่งหวานน้ำตาลจะเปลี่ยนเป็นแอลกอฮอล์ ดังนั้นมันคงพอทำให้เธอเมาได้ไม่ยาก แล้วก็...”

ตุ้บ!

มาลิกอธิบายต่อแล้วมีอันต้องชะงักเพราะยังไม่ทันหมดประโยคปาฏลีก็หน้าแดง ทำตาปรือฉ่ำก่อนจะล้มตุ้บลงไปนอนคอพับอยู่บนเตียง

“เฮ้ย! อะไรวะ? ลุกขึ้นมาก่อนยัยเด็กบ้า!” หนุ่มหล่อสั่งเธอเสียงดุอีกครั้งแต่ครั้งนี้ดูเหมือนปาฏลีไม่มีสติจะปฏิบัติตามคำสั่งของเขาอีกต่อไป

“s**t! ดื่มไปแก้วเดียวนี่น็อคเลยเหรอ?” มาลิกบ่นพึมพำแล้วนั่งลงข้างคนร่างเล็กพลางเขย่าตัวเธอเบา ๆ

ก๊อก ก๊อก ก็อก!

“นายท่านครับ! นายท่าน! เด็กผู้หญิงที่ผมปล่อยให้เข้ามาทำอะไรนายท่านไหมครับ? ทางฟรอนต์เดสก์ด้านล่างเพิ่งแจ้งขึ้นมาว่าน่าจะเกิดความผิดพลาดในระบบ ทำให้ซองใส่คีย์การ์ดออกหมายเลขสลับกันระหว่าง 691 และ 961 ครับท่าน” เสียงหนุ่มร่างยักษ์ที่โดยสารลิฟต์ขึ้นมากับปาฏลีตะโกนถามเจ้านายด้วยความร้อนใจเพราะรู้แน่ว่านายของเขาไม่ใช่คนใจดีอะไรนัก หากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมานอกจากเด็กสาวที่เขาเจอก่อนหน้านี้จะมีความเสี่ยงในการถูกมาลิกอาละวาดใส่ เขาเองก็คงต้องโดนลงโทษแน่ ๆ

“ไม่เป็นไรเจเจ ยัยเด็กนั่นเมาสลบไปแล้ว ส่งมาผิดก็ดีนาน ๆ ทีจะได้เจออะไรน่าสนใจ นายไปค้นกระเป๋าจากกองเสื้อผ้าของปูลมมาแล้วหาข้อมูลของเด็กนี่มาให้ฉันหน่อย ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดภายในแปดโมงเช้าพรุ่งนี้ ซึ่งก็คือ...” มาลิกเดินไปที่ประตูห้องแล้วยืนขวางประตูไม่ให้เจเจได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของสาวน้อยที่อยู่บนเตียง แล้วเหลือบตามองนาฬิกาสีทองแขวนติดฝาผนังที่ชี้บอกเวลาสามทุ่มตรง

“...ภายใน 11 ชั่วโมงนับจากนี้ คืนนี้ให้เด็กนี่นอนอยู่ในห้องของฉัน ไม่ต้องให้ใครมาย้าย” เขาพูดต่อเสียงขรึม

“แล้วนายท่านจะนอนห้องไหนครับ? ผมจะได้ให้เมดมาจัดห้องให้” เจเจถามต่อเป็นการเอาใจนายชดเชยที่เขาบุ่มบ่ามส่งผู้หญิงแปลกหน้าเข้ามาในห้องของนายท่าน

“จะนอนห้องไหนได้? ห้องนี้เป็นห้องนอนฉัน ฉันก็ต้องนอนที่นี่สิ” มาลิกยกยิ้มร้ายที่มุมปากแล้วปิดประตูห้องลงทันที ปล่อยให้หัวหน้าบอดี้การ์ดร่างยักษ์ของเขายืนงุนงงอยู่ตรงหน้าประตู

ท่านมาลิก อัลชาร์ พระนัดดาของกษัตริย์แห่งเครเซีย บุตรชายขององค์อาดัม อัลชาร์ผู้เป็นพระอนุชาแห่งพระเจ้าอะดะบีเนี่ยนะยอมให้ผู้หญิงแปลกหน้าที่เจอกันครั้งแรกแถมยังไม่รู้หัวนอนปลายเท้าพักร่วมห้อง?

ที่น่างุนงงยิ่งกว่าคือตลอดเวลาที่เจเจรับใช้ท่านมาลิกมามากกว่า 10 ปี เขายังไม่เคยเห็นผู้หญิงในฮาเร็มของท่านมาลิกคนไหนมีสภาพเหมือนสาวน้อยปาฏลีหรือที่นายท่านเรียกว่า ‘ปูลม’ มาก่อนเลย

ถ้ายิ่งเทียบกับรักแรกที่ท่านมาลิกฝังใจ เด็กสาวปาฏลียิ่งเทียบไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ใช่ว่าเธอจะด้อยกว่าหญิงคนนั้น แต่หญิงคนนั้นเหมือนแอปเปิลแอมโบรเซีย หวาน หอม กรอบ อร่อย ในขณะที่ปาฏลีเหมือนผลไม้ที่คนไทยเรียกว่ามังคุด มันดูหน้าตาแปลก ๆ แกะเปลือกก็ยาก พอแกะออกมาเห็นเนื้อในก็ดูเหมือนกระเทียมมากกว่าผลไม้อีกต่างหาก ทำอย่างไรก็เทียบกันยาก

แต่ก็นั่นแหละนะ... ตอนนี้นายท่านของเขาอาจอยากลองอะไรที่ดูแปลกประหลาดกว่าแอปเปิลแอมโบรเซียก็เป็นได้