นายท่านขา อย่าดุหนู

Chapter 4: ซื้อกิน

แผงอกกว้างอบอุ่นที่ปาฏลีกำลังพิงซบอยู่มันช่างให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่สาวน้อยยิ่งนักจนเธอแทบอยากจะซุกหน้าอยู่ตรงจุดนี้ไปตลอดชีวิต

แต่ว่า... นี่มันอกใครอะ? แล้วทำไมในห้องมีกลิ่นหอมแบบที่หนูไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน? กลิ่นเหมือนพวกเปลือกไม้ปนกับกลิ่นหวานเย้ายวน...

สาวน้อยที่เริ่มฟื้นคืนสติค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับคิดในใจก่อนที่เธอจะนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้

หนูมาที่โรงแรม SoHigh ตามที่ชมพู่บอกว่านัดโฮสต์ไว้ให้ หนูขึ้นมาที่ชั้น 96 เข้าไปหาโฮสต์ที่หนูจ้างมา โฮสต์หล่อโฮก เขาให้หนูเรียกเขาว่านายท่าน จากนั้นตอนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มหนูก็เกิดกลัวแล้วดื่มไวน์ย้อมใจ หลังจากนั้น... เออ... หนูเสียตัวเรียบร้อยแล้วใช่ไหมเนี่ย?

สาวน้อยคิดแล้วลูบคลำร่างเปลือยเปล่าของตนเองก่อนจะล้วงมือลงไปในกางเกงใน สำรวจร่องเนื้อที่กลางกาย เธอรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเล็กน้อย แต่ตรงจุดสำคัญกลางกายไม่ได้เจ็บปวดอย่างที่คิด

หรือของนายท่านจะเล็กมากจนหนูไม่รู้สึกอะไร?

ปาฏลีคิดแล้วมองไปรอบ ๆ เพื่อหาแว่นตาของเธอ ก่อนจะคิดได้ว่ามาลิกโยนมันทิ้งถังขยะ เธอรีบย่องลงจากเตียงแล้วเปิดประตูออกไปจากห้อง สาวน้อยเดินตรงไปที่ถังขยะแล้วหยิบแว่นตาหนาเตอะของเธอขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ถูกพับกองไว้เป็นอย่างดีที่โซฟากลางห้องรับแขกมาสวมด้วยความรวดเร็ว

สาวน้อยหยิบกระเป๋าเงินของเธอออกมาจากกระเป๋ากระโปรงแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน เธอจ้องมองใบหน้าของหนุ่มหล่อที่เธอคิดว่าเขาคือผู้ชายคนแรกของชีวิตเธออีกครั้งก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาน้อย ๆ

ถึงหนูจะจำอะไรไม่ได้มากนักแต่หนูโอเคมาก ๆ กับนายท่าน เพราะชาตินี้ทั้งชาติหนูคงไม่มีโอกาสได้นอนในเพนต์เฮาส์สุดหรูอย่างนี้และได้มีประสบการณ์แบบนี้อีกแล้ว หนูจะเก็บมันไว้ในใจและต่อไปนี้หากใครจะเหยียดหยามหนู หรือดูถูกหนู หนูจะคิดถึงเมื่อคืนนี้ที่นายท่านอุ้มหนูเข้ามาในห้องนี้และอยู่เป็นเพื่อนหนู หนูอยากให้ทิปจัง แต่หลังจากหนึ่งแสนที่ต้องจ่ายแล้วหนูก็เหลือเงินติดตัวแค่ไม่กี่หมื่น ฉะนั้น... แสนหนึ่งตามที่ตกลงกันไว้นะคะนายท่านขา

ปาฏลีคิดแล้วหยิบเช็คเงินสดที่เตรียมมาวางไว้ตรงโต๊ะหัวเตียง ข้าง ๆ โทรศัพท์มือถือของมาลิก เธอค่อย ๆ เดินไปทางประตูห้องแล้วหันกลับมามองร่างใหญ่ที่หายใจเป็นจังหวะเชื่องช้าบนเตียงอีกครั้งก่อนจะเก็บภาพเขาไว้ในความทรงจำราคาหนึ่งแสนของเธอ

สาวน้อยปิดประตูห้องนอนแล้วเดินตรงไปที่ประตูใหญ่ ตอนเธอเปิดประตูออกไปบอดี้การ์ดร่างยักษ์ทั้งสองที่เฝ้าหน้าประตูหันมามองเธอพร้อมกัน

“เออ... คือ... หนูจะกลับบ้านแล้วค่ะ” ปาฏลีบอกพวกเขาแล้วเดินออกจากห้อง

พวกเขานิ่งเงียบก่อนจะมีคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“นี่เพิ่งตีห้า คุณปูลมต้องการให้พวกผมเตรียมรถให้ไหมครับ?”

อุ๊ย! รู้ชื่อหนูด้วย อยากให้ทิปจัง บริการดี๊ดี โฮสต์จากที่ไหนเนี่ย? ความรู้สึกของการเป็นคนสำคัญมันดีแบบนี้นี่เอง มิน่ายัยชมพู่ถึงเคยบอกให้หนูหาเงินไว้เยอะ ๆ ถ้าหิวก็ซื้อกินเอา

“ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเองได้ ขอบคุณค่ะ” ปาฏลีตอบออกไปอย่างรวดเร็วแล้วรีบจ้ำอ้าวไปทางลิฟต์โดยสาร

เอาละ! ต่อไปนี้ก็ถึงเวลาเมินไอ้พี่กานต์และยัยผู้หญิงที่เคยดูถูกหนูแล้ว หนูได้คนที่หล่อกว่า ดีกว่า เลิศกว่าพี่กานต์อีก แล้วที่ยัยนั่นหาว่าหนูไม่มีใครเอาก็ไม่จริง เมื่อคืนนี้หนูมีคนเอาย่ะ!

************************

มาลิกตื่นมาตอนใกล้รุ่งเพื่อที่จะเจอแต่ความว่างเปล่าข้างกาย เขาจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เขานอนกอดร่างเล็กนุ่มนิ่มของเด็กสาวที่ชื่อปาฏลีไว้แนบอก อารมณ์กามมันคุกรุ่นแต่เขาต้องพยายามหักห้ามใจตัวเองเพราะไม่อยากได้ชื่อว่าเอาเปรียบผู้หญิงเมาไร้สติ

คนอย่างมาลิก อัลชาร์ ไม่เคยได้ตัวผู้หญิงมาด้วยการขืนใจหรือมอมเหล้า

หนุ่มอาหรับหน้าคมต้องยอมรับว่าปาฏลีทำให้เขาที่เป็นคนนอนยากหลับได้สนิท เขาหลับลึกถึงขนาดที่ไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อยเมื่อปาฏลีลุกออกจากเตียง น่าจะเพราะอาการเจ็ตแล็กบวกกับเครียดเรื่องงานสะสมกันมาหลายวัน พอได้หลับทีจึงหลับลึกและยาวนานเป็นพิเศษ

ตอนที่อยู่ในเครเซียงานต่าง ๆ ของมาลิกล้วนสำเร็จโดยง่ายเพราะเป็นถิ่นของเขา แต่การทำธุรกิจในเมืองไทยต่างออกไป เขาต้องเริ่มสร้างคอนเนคชันใหม่ ๆ วางแผนการทำงานการต่อยอดธุรกิจต่าง ๆ ด้วยตัวเองทำให้ความเครียดมีมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว แต่ในเมื่อเลือกที่จะสร้างหลักปักฐานอยู่ที่นี่แล้วเขาก็ต้องตอกเสาเข็มที่แข็งแรง เริ่มลงกำลังสมองตั้งแต่แรกจะดีกว่า

นอกจากงานที่หนักขึ้นแล้ว ยังปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเครียดเรื่องชีวิตส่วนตัว องค์อาดัมผู้เป็นพระบิดาไม่ต้องการให้เขากลับเครเซีย มาลาวีผู้เป็นพระมารดาและเป็นสาวชาวไทยต้องการให้เขาแต่งงานและมีชายาเอกได้แล้ว ในขณะที่ตัวเขาเองมีหญิงในดวงใจที่อยากแต่งด้วยแม้จะเป็นไปได้ยากก็ตาม

เรื่องราวหลากหลายประดังประเดเข้ามาในชีวิตของชายหนุ่มรูปหล่อที่ดูสมบูรณ์แบบและเพียบพร้อมไปด้วยอำนาจ เงินทอง และฐานันดรโดยที่คนภายนอกไม่อาจรับรู้ถึงจิตใจที่ยุ่งเหยิงของเขาได้ และความวุ่นวายในชีวิตทำให้เขานอนไม่หลับติดต่อกันมาหลายคืนจนกระทั่งเด็กสาวปาฏลีเดินเข้ามาในเพนต์เฮาส์สุดหรูของโรงแรมที่มาลิกเช่าเหมาไว้ทั้งเดือน

หนุ่มหล่อคิดอยากได้ตัวเธอมาดูแลใต้อาณัติ เขามิอาจยกฮาเร็มจากเครเซียมาไว้ที่นี่ได้ แต่วางแผนไว้ว่าเมื่อลงหลักปักฐานในประเทศเอเชียแห่งนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจะสร้างบ้านใหม่ให้ใหญ่เท่าวังอิสตันอันเป็นวังขององค์อาดัมผู้เป็นพระบิดา และเขาอาจย้ายผู้หญิงในฮาเร็มสัก 3-4 คนที่เป็นคนโปรดมาอยู่ด้วย เช่น ซีรีน สาวชาวเครเซียที่มีดวงตาสีเขียวและผิวสีน้ำผึ้ง หรือฮาน่า สาวอเมริกันที่เขาเจอระหว่างเรียนที่นั่นและตามเข้ามาอยู่ในฮาเร็มของเขาโดยที่เขาไม่ได้ร้องขอ และหากถึงเวลานั้นเขาหมายใจไว้ว่าจะเพิ่มชื่อของปาฏลีเข้าไปในรายชื่อสาว ๆ ในฮาเร็มของเขา

แต่นี่อะไร? ฟ้ายังไม่ทันสางก็หนีหายไปเสียแล้ว จะเป็นหญิงในฮาเร็มที่ดีได้อย่างไรถ้าทิ้งนายไว้บนเตียง?

หนุ่มหล่อคิดแล้วขมวดคิ้วพลันเหลือบไปมองเช็คเงินสดที่วางไว้บนหัวเตียง เขาเอื้อมมือไปหยิบเช็คใบนั้นมาดู และเมื่อเห็นตัวเลข 100,000 บาทปรากฏอยู่ก็อดคลี่ยิ้มออกมาด้วยความขบขันไม่ได้

ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เงินจากผู้หญิง เขาเคยแต่ให้สิ่งของและเงินทองแก่ผู้หญิง ไม่เคยมีหญิงใดมอบเงินให้เขามาก่อน มันทำให้เขาอดขำในความซื่อบื้อและใสจนเซ่อของปาฏลีไม่ได้

น้อยครั้งนักที่มาลิกจะยิ้มออกมาด้วยความสบายใจ พอเริ่มรู้ตัวว่ายิ้มให้กับเรื่องของหญิงแปลกหน้าที่เพิ่งเจอเพียงคืนเดียวเขาก็รีบปรับสีหน้าให้กลับมาเคร่งขรึมเหมือนเดิม ถึงเขาจะเอ็นดูปาฏลีแค่ไหนแต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาคิดจะเอาเข้ามาไว้ในฮาเร็มก็แค่คนที่จะมาคอยรับใช้เขา มิอาจปล่อยให้มีความผูกพันทางใจเกินเลยได้เหมือนที่พระบิดาเคยสั่งสอนเขาเสมอมา

มาลิกเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตนที่วางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง จุดเดียวกันกับที่ปาฏลีทิ้งเช็คไว้ก่อนหน้านี้ หนุ่มหล่อกดเบอร์โทรหาเจเจ บอดี้การ์ดคู่ใจทันที

“ฮัลโหล เจเจ เรื่องที่ฉันให้นายไปสืบ ถึงไหนแล้ว? เอารายงานเกี่ยวกับปูลมมาส่งให้ฉันได้หรือยัง?” มาลิกกรอกเสียงถามลงไปหลังจากปลายสายรับโทรศัพท์

“เรียบร้อยแล้วครับนายท่าน ผมกำลังจะเข้าไปหานายท่านครับ” เจเจตอบเจ้านาย ความจริงเขาหาข้อมูลเสร็จตั้งแต่ตอนห้าทุ่มเมื่อคืนนี้ และคาดว่าจะนำเข้าไปรายงานนายตอนเจ็ดโมงเช้า ก่อนกำหนดหนึ่งชั่วโมง ไม่คิดว่านายจะโทรหาตั้งแต่หกโมงทีเดียว

“ดี อ้อ! ฝากถามจอห์นและคริสที่เฝ้าหน้าห้องด้วยว่าปูลมออกจากห้องกี่โมง มีใครจัดรถไปส่งปูลมไหม?” มาลิกถามเสียงเข้ม พอปลายสายรับคำหนุ่มหล่อจึงวางสาย

มาลิกรู้ถึงความสามารถของเจ้าหน้าที่ FBI เก่าอย่างเจเจเป็นอย่างดี บอดี้การ์ดร่างยักษ์มีเครือข่ายทั่วโลก ดังนั้นการหาข้อมูลของปาฏลีจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนอย่างเจเจ ไม่เสียแรงที่เขาจ่ายค่าตัวเจเจปีละ200,000 ดอลลาร์สหรัฐ

คนที่ทำงานให้เขาได้ดี เขาย่อมให้ผลตอบแทนที่ดีเสมอ ปาฏลีก็เช่นกัน หากเธอปรนนิบัติเขาได้ดี เขาก็ย่อมตอบแทนเธอให้สมกับที่เธอทำงานให้เขา