รุ่นพี่ที่รัก Ep3
1464 คำ
Ep-03
เรา:"แต่หนูชอบพี่ แล้วหนูก็ไม่ได้ให้พี่มาชอบหนูตอนนี้อยู่แล้ว ที่หนูบอกพี่ไปก็แค่อยากให้รู้ไว้ว่าต่อไปนี้ "หนูจะจีบพี่ "
ฉันตอบออกไปตามความจริงฉันชอบเค้า แล้วฉันก็ไม่ได้ขอให้เค้าชอบฉันกลับในตอนนี้ เพราะฉันจะจีบเค้าเองจนกว่าเค้าจะชอบฉันกลับเอง.
พี่แก้ว(พี่ผญคณะเรา):" ผู้หญิงอะไรหน้าด้านชะมัด กล้าขอจีบผู้ชายต่อหน้าคนเป็นร้อย!" เท้าเอวมองตาขวางใส่เรา แรงนะคำเมื่อกี้ ท่าทางหงุดหงิดอย่างกับหึงพี่คิมยังใงยังงั้น.
เรา:" ถ้าบอกว่า เสือก นี้จะตรงไปมั้ย " เราพูดออกมาลอยๆไม่ได้มองหน้าใครแต่พอหันไปมองหน้าพี่แก้ว เค้ากำหมัดแน่น ตานี้เขียวปั้ด ถ้าให้เราเดาพี่เค้าต้องมีซัมติงอะไรกับพี่คิมแน่
พี่แก้ว:" นี้แกว่าฉันหรือไง! "
พี่ฟ้า:" ปากดีเหลือเกิน" มองตาขวางใส่เราเบื่อจริงๆไอพวกข่มรุ่นน้องเนี่ย!
เรา:" หอมป่าวว่าพวกพี่สักหน่อยแค่ทวนคำที่พี่คิมพูดกับหอมไปเมื่อกี้นี้เอง ไม่ได้หมายถึงพวกพี่อย่าร้อนตัวสิคะ" ยิ้มอ่อน:)
พี่แก้ว:" นี่.....
พี่คิม:" หยุดเถียงกันสักที รำคาญ!" พี่คิมพูดพร้อมมองมาที่เราสองคนด้วยท่าทางหงุดหงิด
หยุดแล้วค่ะที่รักฉันก้มหน้างุดทันทีไม่กล้าพูดอะไรต่อเพราะกลัวว่าเค้าจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้ ให้หายหงุดหงิดก่อนเถอะเดี๋ยวเจอกันต่อ..
@โรงอาหาร
คณะเราทำกิจกรรมมาเรื่อยๆจนถึงเวลาพักกลางวันจึงปล่อยมาให้ทานข้าว อีหอมหิวสุดๆไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าแถมนั่งตูดเปลื่อยเป็นชั่วโมงอีก!หงุดหงิดสุดๆไปเลย!
โฟร์:" กินอะไรดี" หันมาถามพวกเราขณะที่กำลังเดินดูร้านอาหาร
เรา:"กูกินข้าวดีกว่าหิวข้าวมาก"
วาวา:"กินด้วยหิวข้าวเหมือนกัน" ยิ้มอ่อนให้พวกเราในกลุ่มนี้วาวาน่าจะหวานสุดแล้วแหละ
พัชชา:"งั้นกินข้าวหมดนี้แหละ"
แล้วพวกเราก็เดินไปต่อแถวซื้อข้าวบอกเลยว่าแถวยาวมากก แถมคนในโรงอาการก็เยอะมากเสียงดังโวยวายสุดๆยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้ฉันเป็น2เท่า!
พัชชา:" เออนี่อีน้ำหอมเน่า เมื่อเช้าคิดไงตอบพี่คิมไปแบบนั้น" หันมาถามเราขณะกำลังต่อแถว
เรา:" ก็พูดไปตามความจริง กูชอบพี่เค้ากูจะจีบพี่เค้า" หยักไหล่ให้เพื่อนเราแล้วยิ้มออกมาแค่พูดถึงเค้าฉันก็หายหงุดหงิดแล้ว555
วาวา:" แต่พวกพี่เค้าน่ากลัวมากเลยนะ น่ากลัวทุกคนเลย" วาวาพูดเสริม
เรา:" สเปคกู555"
โฟร์:" แต่พี่เค้าน่าจะเสือน่าดูดูจากทรงแล้ว แถมยังไม่มีท่าทีจะชอบมึงกลับด้วยดูคำที่พี่เค้าตอบกลับมึงดิ อื้ออหือออ ยอมม" พูดแล้วเดินไปสั่งข้าวเพราะถึงคิวแล้ว
เราก็คิดตามแต่ก็ไม่ได้คิดไรมากเพราะยังำงฉันก็จะจีบเค้า
พอได้ข้าวแล้วเราก็เดินหาที่นั่งกันจนตาเราไปสดุดเข้าที่ว่าที่สามีในอนาคต
เรา:" กูได้ที่นั่งล่ะ" พูดพร้อมคลี่ยิ้มออกมาแล้ำกำลังจะเดินไป
พัชชา:" อย่าบอกว่าโต๊ะนั้น" ดึงแขนเราไว้
เรา:" เออตามมาเถอะโต๊ะผัวกูนั่งได้ๆ" เราดึงแขนเพื่อนเราให้เดินตามมา
เรา:"ขอนั่งด้วยได้มั้ยค่ะ" เรายิ้มหวานให้พี่คิมที่ตอนนี้นั่งกินข้าวอยู่พอเงยหน้าขึ้นมาเจอเราเค้าก็ถอนหายใจออกมาทันที
พี่ซัน:" นั่ง...
พี่คิม:" ไม่มีปัญญาหาที่นั่งเองหรือไง?" เค้าวางช้อนลงแล้วเลิกคิ้วถามเรา
หยาบ หยาบสุดๆเลยคำพูดแฟนฉัน!
วาวา:" ไปหาที่นั่งอื่นกันเถอะ" กระซิบเราพร้อมกระตุกแขนเราให้ออกมาแต่เราไม่ออก
พรึ่บ
เรา:" มีปัญญาหาค่ะ แต่ว่าเสียงหัวใจเรียกให้มานั่งที่นี่" เราถือวิสาสะนั่งลงข้างเค้าแล้วเท้าคางยิ้มหวานให้
เพื่อนเราที่ยืนอยู่จึงต้องจำใจนั่งตามเราด้วย
พี่คิม:" หยอดกูหรือไง" ขยับถอยห่างเรา
เรา:" ก็บอกแล้วไงคะ ว่าหนูจะจีบพี่ "เขยิบเข้าไปหาจนตัวเราติดพี่เค้า กรี๊ดดดตัวหอมมากใจจะวาย
พี่คิม:" กูไม่ให้จีบ" เค้าพูดออกมาด้วยท่าทางนิ่งๆแล้วหันไปกินข้าวต่อ
เรา:" คิดว่าพี่บังคับหอมได้หรือไง" เราพูดแล้วหันมาสนใจข้าวตรงหน้าแล้วลงมือกินบ้าง
พี่คิม:" หึ" เราได้ยินเสียงสบถออกมาจากพี่คิมเพียงเท่านั้นเราไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปดูแต่อย่างใด เพราะเรากำลังเขินที่ได้นั่งใกล้ชิดพี่เค้าขนาดนี้แถมยังไม่ขยับหนีเราอีกก..ใจเราตอนนี้มันเต้นจนไม่เป็นจังหวะแล้ว
พรึ่บ
อ่า...ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้ที่บอกว่าเค้าไม่ลุกหนีฉันเพราะตอนนี้เค้าได้ลุกไปนั่งข้างพี่พายุที่นั่งฝั่งตรงข้ามเราแล้ว..ไอคนนิสัยไม่ดี.
พี่ซัน:"เอ่อ..พวกพี่ยังไม่รู้จักพวกน้องเลยชื่ออะไรกันบ้าง" พี่ซันเมื่อเห็นความเงียบเข้าครอบงำโต๊ะจึงเอ่ยปากถาม
พี่พายุ:" อือ นั่นสิ" พี่พายุเสริม
เรา:" หนูชื่อน้ำหอมค่ะ ว่าที่แฟนพี่คิมในอนาคต" ยิ้มหวานไปให้พี่คิมแต่เค้ากลับมองเราแค่หางตาเท่านั้น!
พัชชา:"หนูชื่อพัชชา"
โฟร์:"ส่วนหนู ชื่อโฟร์ " ยิ้มอ่อน
วาวา:" อะ..เอ่อ..ส่วนหนูชื่อวาวาค่ะ" วาวาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักดูเกร็งๆซึ่งอาจเป็นเพราะนางนั่งข้างพี่อาวุธ ซึ่งพี่เค้าทำหน้านิ่งนั่งเงียบไม่พูดกับใครเลย ซึ่งถ้าเป็นเราเราก็เกร็งดูพี่เค้าเย็นชาส่ะขนาดนั้น!
เรา:" เอ่อหอมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ? " มองหน้าพวกพี่เค้า
พี่ซัน:" อือ ว่ามาสิ "
เรา:" ทำไมพวกพี่แก้วถึงเรียกกลุ่มพี่ว่าพี่แต่ไม่เรียกคนอื่นทั้งๆที่พวกพี่ปีเดียวกันละคะ?" นี่แหละที่ฉันสงสัย
พี่คิม:" เสือกเก่งเหลือเกิน "พูดพร้อมมองหน้าเรานิ่งๆ
หยาบแท้พ่อคูณณณ
เรา:" แหม่ ที่รักก็ปากดีเหลือเกินเหมือนกันนะคะ "
หมับ
อ่ะ!
เราถือวิสาสะลุกขึ้นแล้วเอื่อมมือไปจับปากพี่คิมแต่พี่คิมปัดมือเราออกพร้อมแสดงท่าทีหงุดหงิดอออกมา
พี่คิม:"ใครสอนมึงให้ทำลุ่มล่ามกับผู้ชายแบบนี้!" พี่คิมพูดขึ้นด้วยท่าทางโมโหแล้วยกมือเช็ดปาก
เหอะน่ารังเกียจขนาดนั้นเชียวหรือไงกัน!
พัชชา:" มึงนั่งนิ่งๆไม่เป็นไงอีหอมหาเรื่องให้โดนด่าตลอด!" กระซิบเราเบาๆซึ่งเรารู้ง่าพวกมันกลัวพี่คิมจะโมโหไปมากกว่านี้
หึ แล้วคิดว่าคนอย่างฉันกลัวหรือไง!
เรา:" ขอโทษก็ได้ค่ะ" เรานั่งก้มหน้างุด
ไม่ใช่ว่าฉันกลัว! คราวหลังฉันทำอีกแน่ แต่วันนี้แค่นี้ก่อนเดี๋ยวเค้าจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้
ยั่ววันละนิดละน้อยก็พอ
พี่คิม:" เหอะ กูอิ่มล่ะ!" พูดพร้อมลุกขึ้นเราก็มองตาม
จะไปแล้วสินะฉันยังไม่ชื่นใจเลย!
พี่อาวุธ:" กูก็อิ่มแล้ว! " พี่อาวุธที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาพร้อมลุกพรวดพลาดทำให้ยัยวาที่นั่งอยู่ข้างๆเค้าสะดุ้งเล็กน้อยพี่อาวุธก็หันไปมองเล็กน้อยเหมือนกันก่อนจะหันกลับ
พี่ซัน:" อ่า งั้นพวกพี่ไปละ" พวกพี่เค้าลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินออกไป
เรา:" พี่คิมคะ!" เราตะโกนหวังให้พี่คิมหันมาและเค้าก็หันมาตามที่ฉันคิด
เรา:" บ๊ายบายยนะคะที่รัก! จู๊บบบจุ๊บบบอร๊ายย " เราลุกขึ้นยืนโบกไม้โบกมือให้พี่คิมพอเค้าเห็นแบบนั้นก็รีบเดินออกไปทันที!
โฟร์:" สำนึกได้แปปเดียวจริงๆ"
เรา:" ผู้ชายอะไรหล๊อหล่อหล๊อหล่อ~พี่คิมของฉันไง!5555 " เรานั่งลงร้องเพลงพร้อมรอยยิ้ม ฉันมีความสุข!
พัชชา:" เออชมเข้าไป!ไม่เห็นเค้าจะสนใจอะไรมึงเลย "
เรา:" ฉันจะเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้~เธอได้ยินมั้ยย " เราร้องเพลงโดยไม่สนใจคำพูดของเพื่อนเราเพราะยังไงเราก็จะจีบคนนี้
ผัวในอนาคตของฉัน! พี่คิม..
น้องหอม

สายตื้อ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกกก
- ผู้เขียน
