พรึบ
พรึบ
ฉันยืนมองขุนศึกที่ปิดประตูรถแลมโบกินี่ของเขาและเดินตรงดิ่งเข้าไปในบ้านของเขาเลยโดยที่ไม่ได้หันมาอัมลาและพูดคุยกับฉัน ฉันก็ปิดประตูรถเขาและเดินตามหลังเขาเข้าไปในบ้านของเขาแต่คนละทางเขาเข้าทางด้านหน้าประตูคฤหาสน์ส่วนฉันเข้าทางประตูด้านหลังของคฤหาสน์ที่อยู่ติดกับห้องครัว ฉันยิ้มกริ่มออกมาที่เจอเข้ากับแผ่นหลังของผู้หญิงที่อายุเกือบจะเข้าเลขห้าที่ยืนล้างจานอยู่ที่ซิงค์ ฉันจึงเดินย่องๆเข้าไปหาท่านและยกมือขึ้นไปสวมกอดท่านจากทางด้านหลังและเอนศีรษะซบลงไปบนแผ่นหลังของท่านอย่างเหนื่อยล้า เหนื่อยทั้งใจเหนื่อยทั้งกาย
พรึบ
“อ่ะ!”
“ทายสิคะ…ว่าใคร…”ฉันเอ่ยถามคุณป้าของฉันไปทันทีที่ท่านทำท่าจะขัดขืนฉัน เพราะท่านไม่รู้น่ะว่าเป็นฉัน
“เอริ…เอริ^_^”เสียงแหบแห้งของคุณป้าบัวเอ่ยออกมาอย่างดีใจที่ทันทีที่ท่านได้ยินเสียงฉัน ท่านก็จำได้ทันที
“หนูคิดถึงป้าที่สุดเลยค่ะ^_^”ฉันเอ่ยป้าบัวไปและผละหน้าและแข
