พรึบ
“ตักข้าวสิ!”คุณหญิงนฤมิตรหันมาเอ่ยสั่งฉัน ฉันที่ยืนเหม่ออยู่ต้องถึงกับสะดุ้งตกใจกับน้ำเสียงเข้มของท่าน
“เร็วๆ”คุณหญิงนฤมิตรเร่งฉัน
“ค่ะ…”ฉันตอบรับคำคุณหญิงนฤมิตรก่อนจะค่อยๆเดินไปถือโถข้าวเซลามิคลายสวยงามราคาแพงมากเพราะเป็นลวยลายที่หายากน่ะ
พรึบ
“ยัยนามิเพิ่งลงเครื่องนะคะ…ฉันก็พาเธอตรงดิ่งมาที่บ้านเธอเลยนะ….นฤมิตร^_^”
“จริงเหรอเนี่ย….ฉันดีใจมากเลย…”
“นี่หนูก็เรียนจบแล้วสินะ….หนูนามิ^_^”คุณหญิงนฤมิตรหันไปเอ่ยถามนามิ โดยที่ฉันเพิ่งจะตักข้าวสวยที่มีควันลอยขึ้นมาบ่งบอกว่าข้าวเพิ่งหุงสุกและเพิ่งตักออกมาจากหม้อหุงข้าวใส่ลงไปในจานของคุณหญิงนฤมิตร
“ค่ะ….”นามิเอ่ยตอบคุณหญิงนฤมิตรไปพลางยิ้มบางๆให้คุณหญิงนฤมิตร
“จบที่มหาลัยเเอลลิตร้าเลยนะ^_^”คุณหญิงนวลปรางพูดต่อพลางมองหน้าลูกสาวของท่านด้วยสายตาภาคภูมิใจ
“เก่งมากเลยจ๊ะ^_^”คุณหญิงนฤมิตรเอ่ยชมนามิ
“เดี๋ยวอีกไม่กี่วันเธอไปงานเลี้ยงฉลองรับป
