Noir Heaven Club
“ไง คนสวย...” น้ำเสียงนุ่มต่ำลากยาวออกมาอย่างจงใจจะยั่วเย้า เสริมด้วยรอยยิ้มที่มุมปากซึ่งคุ้นเคยกันดีในหมู่ผู้หญิงว่า...อันตราย “ไม่คิดเลยนะว่าเราจะมาเจอกัน...ในที่แบบนี้”
เวสเปอร์ทรุดกายนั่งลงข้างหญิงสาวราวกับที่ตรงนั้นเป็นของเขา ทั้งที่เมื่อครู่เพิ่งแทรกตัวและแทรกคำไล่ชายอื่นออกไปอย่างไม่ไว้หน้า แม้คนทั้งร้านจะมองก็หาได้แคร์
เรนเดียร์หันไปมองเขาเต็มตา พลางถอนหายใจในใจแรงๆ วางแก้วลงอย่างเรียบนิ่ง ความเย็นจากแก้วไหลลงสู่ปลายนิ้วเหมือนช่วยย้ำเตือนให้ใจเธอเย็นตามไปด้วย
“ฉันนึกว่าเรา จะไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันแล้วนะคะ” เธอว่าเสียงเรียบ ใบหน้ายังคงรอยยิ้มบางๆ แบบที่เอาไว้ใช้รับมือคนที่ไม่อยากเสวนาด้วย “อย่าลืมสิว่าเราสองคน...หย่ากันไปแล้ว ระหว่างเราก็แค่คนเคยสนิท และการที่คุณทำแบบนี้ มันออกจะเสียมารยาทไปหน่อยไหมคะ?”
มาเฟียหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่งกับท่าทีที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาเคย
