บทที่ 7 เอาเบอร์เธอมา
1708 คำ
บทที่ 7 เอาเบอร์เธอมา
หลังจากนั้นก็เปิดเทอมขึ้นมอห้า เปิดเทอมมาสองอาทิตย์แล้ว
" แกๆวันนี้ครูวิสาให้การบ้าน พรุ่งนี้วันเสาร์ไปทำกันไหม ที่ไหนดี !? " ตาพูดขึ้น
" งานกลุ่มเหรอ มาทำที่โรงเรียนก็ได้ " ฉันพูด
" ไม่ แกนี่เชยจริงๆ ไปทำที่แบบมีวิวทิวทัศน์สวยดีกว่า " ตาพูด
" แกจะไปชมวิวหรือไปหาปู้ชายยะยัยตา " พรพูดอย่างรู้ทัน
" เก่งมากเลยน้องพี่ จับมือหน่อยเร็ว " ตาพูดดีใจพร้อมยื่นมือจะเช็คแฮนด์ พรก็ทำตามอย่างงุนงงเล็กน้อย
" ตกลงว่า? " ฉันพูดขึ้นพร้อมจิกตามองเพื่อนทั้งคู่
" โธ่ เพื่อนถือว่าเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดีนะ " ตาพยายามโน้วน้าว
" แล้วแต่เลย แต่ฉันไม่มีรถมอเตอร์ไซค์นะ พ่อน่าจะพาไปสวนหนึ่งคัน อีกคันไอ้วายคงพาไปเที่ยว รายนั้นเสาร์อาทิตย์ไม่เคยอยู่บ้าน "
" โอเคเดี๋ยวฉันไปรับแกก่อนแล้วเลยไปรับยัยพรละกัน "
ตาจะเป็นคนที่ชอบขับรถมอไซค์กลางแดดเปรี้ยงมาก ไม่แปลกใจเลยทำไมตัวถึงดำเกรียม555+
@วันเสาร์
พวกเรานัดกับไปทำงานแถวบ้านยัยพรซึ่งวิวทิวทัศน์สวยธรรมชาติมากมีไม้หินอ่อนให้นั่งด้วย
ฉันกับพรก้มหน้าก้มตาเขียนรายงานยิกๆแต่ตากลับชะเง้อคอ มองไปมาเหมือนหาใคร
" แกนัดใครมาใช่ไหม? " พรคงเอะใจเหมือนฉันแหละ เลยถามออกไป
" ก็...เออนัดพี่ธิตนะ เดี๋ยวเขาจะซื้อขนมมาเลี้ยงพวกเราด้วย " ตาพูดยิ้มๆ
" ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ " ฉันกับพรพูดพร้อมกัน
" แหม่ๆ พร้อมกันเลยนะ อิอิ "
หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งเงียบๆ ทำรายงานกลุ่มกันไปเรื่อยๆ คือเขาให้เขียนอย่างเดียวห้ามใช้คอมพิวเตอร์
แว๊นนน แง๊นนน เสียงรถท่อดังเข้ามาใกล้ๆประมาณสองถึงสามคันเพราะเสียงดังไม่เหมือนกัน ฉันกลับคิดว่าหนวกหูมากกว่า
" มาแล้วๆ " เสียงตาตื่นเต้นกว่าใครๆ
ซึ่งฉันไม่ได้สนใจคิดว่าเด็กแว๊นมันก็คือเด็กแว๊นอยู่วันยังค่ำนั้นแหละ... พรสะกิดฉันให้มอง ฉันเลยกะจะเงยมองนิดๆ แต่ว่า... มากันเป็นคู่ๆ รถที่จอดเป็นรถแต่งมีสามคันเป็นรถมอไซค์ทั้งนั้น
" คนนั้นพี่ธิตแน่ " พรกระซิบฉัน พวกเราพร้อมใจกันดูยันตาที่ยืนบิดไปมา
" น้องมานานแล้วเหรอ " เป็นเสียงของผู้ชายที่สูงตัวคล้ำๆไว้ผมยาวแต่ผูกสูงไว้ด้านบน หน้าตาก็ไม่ถึงกับสะดุดตาแต่ว่าพูดเพราะดี
" คนนี้เหรอ "ฉันพูดกับพร
" ใช่ๆแต่คนที่นั่งซ้อนท้าย พี่ธิตอะหล่อเนอะ "
พรกระซิบฉัน เรากระซิบไปมา เหมือนคนที่พรพูดถึงจะรู้อย่างงั้นแหละ หันมายิ้มแล้วเลิกคิ้วใส่พวกเราสองคน พรถึงกับอมยิ้มทันที ส่วนฉันเฉยซะมากกว่า
" เขียนถึงไหนแล้วแก รีบๆหน่อยหน้าที่ฉันจะเสร็จแล้วนะ " ฉันรีบทักท้วงพร
" เออน่าา ฉันก็ใกล้เสร็จแล้วแหละ เหลือแต่ของยัยตาไม่รู้จะเสร็จยัง " คนที่ถูกเอ๋ยถึงหันมาพูดตอบกลับในทันที
" ไม่เป็นไร แบ่งกันแล้วนิว่าใครทำตรงไหน เดี๋ยวฉันกลับไปทำที่บ้านก็ได้ "
ตาพูดแบบชิลๆ อ้าว...แล้วจะชวนออกมาทำรายงานทำไม ฉันแต่ได้คิดในใจไม่กล้าพูดเพราะตอนนี้เพื่อนแฟนยัยตาเริ่มทะยอยลงจากลงรถเดินมาหาพวกเราแล้ว
" พี่ธิต ขนมนี้ไว้ตรงไหน " หนึ่งในเพื่อนพี่ธิตพูดขึ้น คนนี้จัดว่าหน้าตาดีกว่าทุกคนในกลุ่มพี่ธิต
" วางไว้ที่หน้าน้องสองคนนั้นแหละภัทร " พี่ธิตกับตาแยกไปนั่งจีบกันอีกที่แต่ก็ไม่ไกลใกล้ๆนี่แหละ ชี้มาที่พวกเรา
" ครับ " พูดจบผู้ชายคนนั้นเดินตรงมาหาฉันกับยัยพร ซึ่งยัยพรระริกระรี้มาก สะกิดฉันอยู่ได้ รำคาญมากบอกเลย
" เอานี่ขนม " ผู้ชายคนนั้นวางถุงขนมขนาดใหญ่น่าจะบรรจุขนมและน้ำมาเยอะ
" ขอบใจนะ " พรพูด
" นั่งตรงนี้ได้หรือเปล่า " ผู้ชายที่ชื่อภัทรพูดทำให้ฉันละสายตาจากตัวหนังสือไปมองแต่ไม่ได้พูดอะไร ส่วนภัทรก็ยิ้มมาให้ฉันพลางเลิกคิ้วหนึ่งข้าง บอกเลยน่าตาดีจริงแต่ฉันก็กลับเฉยก้มเขียนต่อ
" นั่งสิ " พรเชื้อเชิญ ฉันเอาศอกทุ้งที่ท้องพร พรตวัดตามองฉันแบบเจ็บๆ
" นั่งด้วยคนสิ " เสียงอีกคนทำฉันเงยหน้าอีกรอบ ยัยพรยิ่งระริกระรี้ออกหน้าออกตาเลย เพราะคนที่นางนั่งหมายปองอยู่ตอนแรกไงที่นั่งมาคันเดียวกับพี่ธิตนั้นแหละ
" นะ...นั่งสิ เอ่อ...พี่ชื่ออะไรเหรอ? "
ยัยพรนี่นะ เหลือเกินมาก อายไหมที่ถามชื่อเขาก่อนนะ ฉันนี่อายแทนเลย
" ชื่อเบียร์ครับ " พี่คนที่พึ่งมาตอบทันที
" ฮะ แฮ่มฉันก็นั่งอยู่ไม่เห็นถามอะ ....แต่ เธอ เธอ ชื่อไรเหรอ? "
ฉันกำลังเขียนหนังสืออยู่ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามฉันเอามือมาตีหนังสือ พยายามเรียกให้สนใจ ฉันเงยหน้าแบบชักสีหน้าไม่พอใจ
" เอามือออกดิ " ฉันพูดเสียงห้วน
" ดุจัง555 " และมันก็หัวเราะ ฉันรำคาญมากตอนนั้น
" พี่อย่าหยอกมันสิ ยัยนี่ชื่อวิ ส่วนตัวเค้าชื่อพร อิอิ " พรแนะนำ
" อ๋อ ฉันอายุเท่ายัยตานะไม่ต้องเรียกพี่หรอก ฉันชื่อภัทรนะ "
" ยินดีที่ได้รู้จักน๊าาา "
ยัยพรชักจะเกินหน้าเกินตา นั่งกันสักพักเพื่อนๆพี่ธิตอีกสองคนก็ทะยอยลงมานั่งที่พวกเรา มานั่งกินขนมเคี้ยวเสียงดังมากทำให้น่ารำคาญ ฉันเก็บของใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจสุดๆ
" จะไปไหนอะ " ภัทรถามฉัน
" ไปที่ไม่มีพวกนายอะ รำคาญมาก คนเขาจะทำงานเห็นไหม "
" อ้าว แกจะทิ้งฉันเหรอ ยัยวิ ยัยวิ " พรโวยวายแต่ปาก ไม่ได้ลุกขึ้นตามฉันมา
ฉันแยกมานั่งอีกทีซึ่งไกลกับพรและตาพอสมควร แต่ก็เห็นกันอยู่แหละ....นั่งเขียนไปเรื่อยๆ ลมพัดเย็นดีจริง
แง๊นนน แว๊นนน
รำคาญเสียงนี้มาก มันเป็นอีกพวกมาขี่เวียนแถวนี้ หน้าตาแต่ละคนดูไม่ได้เลย ขี่รถเวียนพวกเราเลย ซึ่งฉันนั่งอยู่คนเดียวด้วย มันเลยเกิดกลัวขึ้นมาจะกลับไปนั่งที่เดิม ก็ไม่กล้าพวกมันเล่นขี่รถเป็นแถว ฉันทำไม่สนใจแต่ในใจสั่นกลัวมาก... จู่ๆพวกมันก็จอดรถ ฉันเก็บของใส่กระเป๋าทันทีลุกขึ้นยืน
" ฮะ แฮ่ม มาคนเดียวเหรอน้อง " มันเดินมาดักทางเดินฉัน
" ... " ฉันเลือกทีจะเงียบไม่ตอแยพวกมัน ใจสั่นขาก็เริ่มสั่นตาม
" มีเบอร์ไหม ขอเบอร์หน่อย " ฉันเงียบทำท่าจะร้องไห้แล้วนะ
" เฮ้ย ไอ้หัวแดงมึงจะทำอะไรวะ " จู่ๆภัทรก็วิ่งและตะโกนมา
" อ้าว พี่ภัทรพี่มายุ่งอะไรด้วย ผมจะจีบสาว อะ อะ อย่าบอกนะว่าแฟนพี่แต่ผมเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวนี่น่า "
ฉันนึกว่าคนตรงหน้าอายุน่าจะยี่สิบกว่า ที่ไหนได้อ่อนกว่าพวกเราอีกเหรอ? เห็นเรียกภัทรว่าพี่ แก่แดดจังเด็กพวกนี้
" ก็เออ กูกำลังจีบอยู่ พอดีคุยกันไม่เข้าใจ เธอเลยเดินมานั่งคนเดียว " ภัทรพูดโกหกทำให้ฉันตวัดสายตามองภัทร นายนี่มันขี้ตู่อะ
" เหรอ? จริงเปล่าเธอ " เหมือนเด็กอ้วนดำคนนี้จะไม่เชื่อเลยหันมาถามฉันเพื่อยืนยัน
" มะ.....ชะใช่ๆ ใช่ๆ " ตอนแรกจะตอบไม่ แต่ภัทรขยิบตา ซึ่งไม่รู้อะไรดลใจให้ตอบว่าใช่ คงเพราะฉันอยากเอาตัวรอดจากเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยมั้ง ดูเด็กพวกนี้น่าจะรู้จักภัทรดีแหละ
" เหรอ? แต่พี่ภัทรกำลังจีบนิไม่ใช่แฟนสักหน่อย งั้นเอาเบอร์มาให้ฉัน ฉันจะให้เธอไปทันที " เด็กนั้นจ้องฉันด้วยแววตาหื่นมองฉันหัวจรดเท้าแล้วเลียมุมปาก
" ฉัน ฉะ....รับปาก เอ้ย...ตกลงเป็นแฟนกับนายนะ ภัทร " จู่ๆฉันก็โพล่งออกไป ยอมบอกเป็นแฟนกับภัทรมันดีกว่าต้องให้เด็กนั้นมองแทะโลมหรือได้เบอร์โทรฉันไปนะ
ภัทรทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา แล้วเอาแขนมาโอบคอฉันแสดงความเป็นเจ้าของทันที!
" ว้าาา เสียดายจัง พี่ภัทรหากวันไหนพี่เบื่อโทรบอกผมนะ "
ฉันอ้าปากเหว่อทันที ไอ้เด็กแก่แดดนี่
" กูไม่มีวันเบื่อหรอก ไปได้ล่ะพวกมึง! "
แง๊นนนน แว๊นนนนน
พวกมันขี่รถตามๆกันออกไป พวกเยอะเหมือนกันนะ
" พวกมันอะเจ้าถิ่นที่นี่ มาทีหลังก็ระวังกันบ้าง หากมาแต่พวกผู้หญิงระวังดีๆล่ะ " ภัทรพูด
" เออ ปล่อยดิวะ " ฉันพูดห้าวๆ พยายามเอาแขนภัทรออกจากคอ
" ไม่ปล่อย พูดจาไม่น่ารักเลยเรา ก็บอกพวกมันว่าเป็นแฟนฉันแล้วนิ 555 เอาเบอร์มาสิ "
" ฉันก็แค่พูดไปงั้นแหละ เอาตัวรอดเป็นยอดคน และฉันไม่ได้จริงจังด้วย นายอย่าคิดมาก "
" ห้ะ พูดเล่นเหรอได้ ฉันจะโทรหาไอ้หัวแดงให้มาหาเธอ " ภัทรพูดจบล้วงมือมือออกมากดๆ และฉันนึกขึ้นได้ว่าไอ้เด็กนั้นบอกว่าว่าหากเบื่อให้โทรหามัน งั้นภัทรกับมันก็คงมีเบอร์กันสิ
" โอเคๆ กดเลยเบอร์ฉัน 0899999911 " ฉันบอกเบอร์จริงๆของฉันไป และเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าทำไมไม่โกหกไปวะ ฉันคงกลัวแหละ ไม่ทันคิด ถ้าเขาจะโทรก็โทาไปได้เลยฉันไม่รับก็ได้นิ หลังจากนี้พวกเราก็คงไม่เจอกันหรอก
❤️________________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
