Episode 10 ป้องกันสิ! แต่กับเธอไม่
1136 คำ
Episode 10 ป้องกันสิ! แต่กับเธอไม่
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...ปิดเทอมจนได้!
ขณะที่คุยกันกับภัทร ไม่รู้ทำไมจู่ๆฉันก็ถาม
( ฉัน : ภัทรแฟนของนายคนแรกๆอะซิงอยู่ไหม นายเคยได้กับแฟนปะ )
( ภัทร : ทำไมถึงถาม ก็ไม่เคย...ได้ )
( ฉัน : อย่ามา....พูดความจริงเดี๋ยวนี้ )
( ภัทร : โอเคๆ...ได้แล้วแต่ไม่ซิงนะ )
( ฉัน : ก่อนหน้าจะคบกับฉันนายไม่มีแฟนเหรอ! )
( ภัทร : ก็ ...พึ่งเลิกไม่นานเขาไม่ชอบคนสูบบุหรี่นะ.... )
ภัทรพูดเสียงเศร้าๆฉันฟังออกว่าแกล้งทำ
( ฉัน : เหรอ เสียใจด้วยนายคงเสียใจมากสิ )
( ภัทร : ก็เปล่านะ ไม่ได้จริงจังขนาดนั้น! แต่คนนี้รักจริงครับ! )
จู่ๆก็มาบอกรักกันเสียดื้อๆทำเอาอึ้ง! เลยครัช
( ภัทร : เงียบเลย เขินอ่ะดิ! )
( ฉัน : ปะ...เปล่าใครเขินยะ ไม่มีสักหน่อย )
( ภัทร : จริงเหรอ! )
( ฉัน : ก็จริง! แล้วนายผ่านมาแล้วกี่คน )
( ภัทร : วันนี้ทำไมถึงถามเรื่องแบบนี้ )
( ฉัน : ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องตอบหรอก )
น้ำเสียงเหมือนจะงอนๆ
( ภัทร : ตอบได้สิ! ก็แค่แปลกใจ ก็มีอะไรมาประมาณ6คนได้มั้ง )
( ฉัน : โฮ้...จริงปะเนี่ย....ป้องกันบ้างไหม )
( ภัทร : ป้องกันสิ แต่กับวิไม่นะ.... )
( ฉัน : ไอ้บ้า! )
ใจมันเต้นทันที...ตึกตัก หวิวๆ
( ภัทร : กับวิเขาจริงจังนะ )
( ฉัน : ละ...นายเอิ่มมม...เชื่อไหมว่าฉันยังเวอร์จิ้นอยู่! )
เหมือนจะกลั้นใจถาม แค่อยากรู้ว่าเขาคิดว่าเราเป็นคนแบบไหน
( ภัทร : ดูก็รู้ว่าเวอร์จิ้นและเขาคือแฟนคนแรกใช่ไหม! )
ดันถูกอีก ใบหน้าของฉันยิ้มออกมาทันที
( ฉัน : อืม! )
( ภัทร : ตอนนี้ครบกันมาก็6เดือนแล้ว หากเขาจะขอมีอะไรได้ไหม! )
( ฉัน ; ...... )
ชะงักทันที ไม่คิดว่าจะกล้าขอกันตรงๆ แบบนี้มันเร็วไปไหม เขาจะแค่หลอกฟันปะ เคยได้ยินเพื่อนพูดหากผู้ชายได้เราแล้วมันจะไม่ค่อยสนใจเรา
( ภัทร : ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ! )
น้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่านอยด์
( ฉัน : แต่เรา....ยังไม่พร้อมนะ....เรากลัว )
( ภัทร : โอเคครับ งั้นเอางี้เนอะ... พอขึ้นมอ6 เทอมแรกวิจะยอมเราไหม )
ตอนนี้ปิดเทอมแรกเอง เหลืออีกหนึ่งเทอม ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย เคยคิดนะว่ามันรู้สึกยังไง มันก็อยากจะลองแหละ
( ฉัน : อืม )
( ภัทร : โอเคไหม )
( ฉัน : อืม นายจะไม่ฟันแล้วทิ้งใช่ไหม )
( ภัทร : ขนาดนี้แล้วดูไม่ออกเหรอ เขารักเธอนะ )
คำว่ารัก! มันพูดกันง่ายไปเหรอ! ต้องมีความรู้สึกอะไรถึงจะรู้ว่ารักนะ
( ฉัน : ก็....ไม่รู้สิ พึ่งคบแค่6เดือนเอง ...เราพึ่งเคยมีแฟนนะ นายๆแป๊ปๆแม่เราเรียกนะ เดี๋ยวโทรไปนะ )
( ภัทร : อืม งั้นเราขอไปแทงสนุ๊กกับเพื่อนนะ )
( ฉัน : โอเค แค่นี้นะ )
( ภัทร : ครับ รักนะจุ๊บๆ )
หลังจากนั้นฉันก็วางสายไป ปกติภัทรไปไหนจะบอกกันตลอด! แต่ไม่รู้มันจริงตามที่เขาว่าไหม เพราะในห้องเรียนของฉันมีเด็กที่อยู่บ้านเดียวกับภัทรด้วย เธอบอกว่ทภัทรเจ้าชู้จะตาย คบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า....ใจไม่รู้จะเชื่ออย่างไหน เพราะการกระทำของภัทรคือเหมือนจริงใจกับฉัน ฟังฉันทุกอย่าง...เฮ้อออ!! หากวันไหนไม่ได้คุยกันใจฉันรู้สึกจะขาดอะไรไปนะ...วันนี้ก็ดันปิดเทอมวันแรกสะด้วย! ฉันคิดฟุ้งซ่านตลอด...แต่ก็รีบไปทำงานที่แม่ให้ไวจนเสร็จ ไม่งั้นจะโดนแม่ดุ
ล้างจานหุงข้าวจนเสน็ต ฉันก็ไม่กล้าโทรหาภัทรไม่รู้เขาจะว่างไหม ปกติเขาจะโทรหาตลอด ฉันแค่โทรไปบ้างบางครั้ง
13:00 น.
ฉันปล่อยให้เวลาเดินไปเรื่อยแต่ใจ'กระสับกระส่ายคิดไม่ตกว่าจะโทรหาดีไหม ภัทรก็ไม่ยอมโทรมาหาด้วย
เอาว่ะ ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆกดเบอร์ภัทรที่ตอนนี้จำขึ้นใจแล้ว บอกแล้วอะไรที่ใช้ความจำฉันจะจำได้เร็วมาก555+
( ฉัน : ฮะ..ฮัลโหล )
เมื่อปลายสายกดรับฉันก็กรอกเสียงตามสายไป
( ...... : ไอ้ภัทรไม่ว่าง จีบหญิงอยู่! )
เสียงใครไม่รู้ดังขึ้น ฉันเงียบทันที อาจจะเพื่อนภัทรมั้ง ปกติฉันไม่คุยกับใครนอกจากภัทรเพื่อนภัทรเคยขอคุยกับฉันเหมือนกัน แต่ฉันไม่คุยด้วยไม่ใช่หยิ่งนะแต่ฉันไม่ชอบคุยกับผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่สนิท
( ..... : เธอฟังอยู่ไหมเนี่ย ไอ้ภัทรจีบสาวอยู่ มีไรจะพูดไหม )
เพื่อนภัทรคนนี้น้ำเสียงจริงจังมาก เหมือนเพื่อนข้างๆจะหัวเราะแต่มันแปลกที่ภัทรไม่พูดอะไรเลยฉันไม่ได้ยินเสียงภัทรเลย..ระ...หรือว่ามันจะจริง
ฉันกดวางสายทันที ปิดเครื่องมือถือแล้วใส่ไว้ใต้หมอน...ขอบตาร้อนผ่าว ใจมันเจ็บแปลบๆ...ใจหล่นวูบเลย ฉันโดนหลอกจนได้นะ...
น้ำตาเอ่อล้นค่อยๆไหลอาบแก้มพลางนึกถึงใบหน้าชายผู้ที่ทำใหโกรธและรู้สึกดี ฉันนอนร้องไห้จนหลับไป
" วิทำอะไรอยู่..." เสียงอันคุ้นเคยดังมาข้างหลังฉัน
" ซี...มาทำไรเหรอ! "
ฉันถามขึ้น แต่ก็เห็นนะว่าซีถือลูกฟุตบอลอยู่ ก็มาเล่นฟุตบอลสิ ฉันแก้เก้อได้การเกาท้ายทอย ใบหน้าของซียิ้มแย้มจนเห็นลักยิ้มที่มีข้างหนึ่งซึ่งข้างเดียวกับฉัน
เขาบอกใครมีลักยิ้มข้างหนึ่งยิ้มให้แฟนคนรัก ใครมีสองข้างไว้ยิ้มให้พ่อแม่อิอิ
" มาแตะบอล วิละมากับใครเหรอ? "
" มาคนเดียว นี่จะกลับละแต่หารถไม่เจอ "
แปลกๆนะ ทำไมถึงหารถไม่เจอ! งงในงง
" งั้นเดี๋ยวซีไปส่ง ไปครับ! "
ซีจูงมือฉันทันทีโดยที่ฉันไม่สะบัดหรือผลักออกใดๆในใจโคตรรู้สึกดีมาก
" กอดเอวด้วยสิ เดี๋ยวตกนะ "
สิ้นเสียงของซี รถมอเตอร์ไซค์เวฟไอสีแดงของซีก็เคลื่อนตัวออก ฉันเขินทำตัวไม่ถูก ซีเอามือฉันไปกอดเอวเขาทันทีเมื่อฉันนั่งนิ่งๆ
' ก๊อก ก๊อก ก๊อก '
สะดุ้ง ฉันลืมตาทันที อะไรนะ หรือว่า...
" ฮือ " ฉันส่งเสียง พยายามกระพริบตาปรับเสียงไฟที่เปิดในห้อง มืดแล้วเหรอ เมื่อกี้ฉันคงฝันอีกแล้วสินะ...แต่ทำไมมันรู้สึกอบอุ่นใจมาก
" กินข้าว แม่ใช้ให้มาตาม" เสียงน้องชายฉันที่ยืนพิงประตูพูดขึ้น
" อือ กี่โมงแล้ว "
" จะทุ่มหนึ่งละ หลับหรือตายวะ " น้องชายพูดแล้วเดินออกไปดื้อๆ
" ไอ้นี้มึงแช่งกูเหรอ ไอ้..วาย เดี๋ยวโดน " กับน้องชายปากเราทั้งคู่มักจะเป็นแบบนี้
❤️_____________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
