บทที่ 9 นัดเจอ! จริงจัง
1444 คำ
บทที่ 9 นัดเจอ! จริงจัง
หลังจากวันนั้นฉันก็เริ่มเสพติดมือถือกลับบ้านมาทีไรก็จำเป็นต้องเปิดดูว่ามีสายของภัทรโทรเข้ามาไหม มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ยิ่งคุยกันนานวัน ใจฉันมันเริ่มเปิดรับภัทร ภัทรคุยเก่งเอาใจเก่ง ส่วนฉันเอาแต่ใจสุดๆพูดไม่เคยจะเพราะแต่ภัทรจะปรามตลอด
ทำให้ฉันรู้สึกดี ก็ฉันมันพึ่งเคยมีแฟนนิ ตอนนี้ก็คบมาจะครบ 6 เดือนแล้ว หลังจากเจอกันครั้งนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีก คุยมือถือกันส่วนใหญ่ยิ่งเสาร์อาทิตย์คุยโต้รุ่งจ้า! อีกสามวันจะสอบแล้วโรงเรียนจะปิดเทอมอีกแล้ว ฉันรอสายให้ภัทรโทรมา แต่นี่รอแล้วรออีกเลยเวลามาเยอะแล้ว ปกติภัทรจะโทรมาก่อนจะถึงเวลาหนึ่งหรือสองสามนาทีก่อนแต่วันนี้ไร้วี่แววซึ่งฉันกดโทรหาเขาเป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา....
หน้าจอมือถือของฉันมันขึ้นมาสายเรียกซ้อนฉันกดวางสายทันที ภัทรคุยกับใครนะ ในหัวฉันตีกันยุ่ง ผ่านไปประมาณสามนาที
" เอาวะ โทรอีกรอบละกันเขาคงคุยกับเพื่อนละมั้ง! "
ฉันกดโทรอีกสาย มันขึ้นสายซ้อนอยู่อีก ฉันโกรธมาก จะคุยอะไรกับเพื่อนหนักหนาวะ กูรอมึงอยู่นะ ฮึก...จู่ๆขอบตาร้อนผ่าวน้ำตาไหลหยด ฉันเสียใจขนาดนี้เหรอเหรอ ทำไมมันรู้สึกเจ็บแปลบๆ...ที่อก
ฉันร้องไห้จนหลับไป ตื่นสายนิดหน่อยแต่โชคดีวันนี้โรงเรียนปิดฉันเลยไปสวนช่วยแม่ทำงาน... ฉันพี่และน้องช่วยงานพ่อแม่ทุกวันเสาร์อาทิตย์และตลอดปิดเทอมพ่อสอนให้พวกเราทำงานตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวฉันใครเห็นจำเป็นต้องชมตลอดว่าพ่อแม่สอนมาดี
หลังจากกลับมาจากสวนฉันอาบน้ำกินข้าวทำการบ้านแถมจะไม่จับมือถือเลยฉันปิดเสียงตั้งแต่เมื่อคืนตั้งไว้แล้วหากโทรมาจะไม่รับสายไม่คุยด้วยกับภัทรแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นอะไรไม่รู้พอพูดถึงเรื่องนี้น้ำตาเอ้อล้นทุกที ฉันเป็นคนขี้อายจริงๆ...ฉันก็จะแอบร้องไห้ไม่มีใครเห็นฉันตอนร้องหรอกจะเห็นเวลาฉันร้องเสร็จจมูกแดงตาแดงไปหมด....
" วิ วิ พรโทรมาถามทำไมไม่รับสายจะคุยเรื่องการบ้าน"
แม่บอกฉัน ฉันพยักหน้าลุกขึ้นเข้าไปในห้องหยิบมือถือเปิดหน้าจอ สายตาเบิกกว้าง สายที่ไม่ได้รับ50สาย
กดเปิดดูเป็นพร10สาย ตา8สายที่เหลือเบอร์ภัทร ฉันกดโทรหาพรก่อนเลย พรบอกมีเรื่องการบ้านจะคุย
( โทรออก > พร )
( ฉัน : ว่าไงยะ )
( พร : แป๊ปๆ ฉันประชุมสายแป๊ป )
ฉันไม่ได้ถามหรอกคิดว่าคงเป็นตา เมื่อกี้ก็ไม่ทันมองว่าพรสายซ้อนอยู่
( พร : พูดสิ! )
( ...... : วิ โกรธภัทรเหรอ! ภัทรอธิบายได้นะ เมื่อคืนภัทรไปนั่งกับพวกพี่ธิต ไอ้อปียกมันยืมมือถือภัทรไปคุยกับแฟน มันทะเลาะกับแฟนนะ ภัทรไม่ได้คุยกับคนอื่นเลยนะ )
( ฉัน : ฮือ )
ฉันน้ำตาไหลทันทีฟังเหมือนคนแก้ตัวสะมากกว่าแต่ฉันก็เชื่อ ที่น้ำตาไหลเพราะฉันอ่อนไหวง่ายแค่ได้ยินเสียงกลับร้องออกมาทันที
( พร : เข้าใจกันแล้วก็โทรหากันเองนะ ฉันจะทำการบ้าน )
หลังจากพรวางสายมันก็ตัดสายฉันทันที แล้วภัทรก็โทรมา
( ภัทร : ทำอะไรอยู่ครับ เมื่อคืนเขาโทรกลับตัวเองไม่รับอะ )
( ฉัน : ป่านนั้นใครจะรับวะ ฉันก็นอนแล้วมั้ง )
( ภัทร : โอเคครับ เขาขอโทษนะ ตัวหายโกรธเขานะ )
( ฉัน : อืม... )
เราก็คุยกันต่างๆนาๆจนมือถือเครื่องร้อนมาก
( ฉัน : เเบตจะหมดละ วางสายก่อนนะ )
( ภัทร : พรุ่งนี้มาหาบ้างสิ )
( ฉัน : ห้ะ....ไม่กล้าไปหรอก )
( ภัทร : ชวนตาและพรสิบอกแม่ว่ามีรายงานต้องทำ )
ภัทรพูดและคิดทุกอย่างแทนฉันหมด หากเป็นเมื่อครั้งก่อนฉันคงไม่อยากออกจากบ้านและโกหกพ่อแม่หรอกแต่ตอนนี้ฉันอยากเจอภัทรและไม่คิดว่าจะกลัวพ่อแม่จับได้ความคิดนั้นไม่มีขึ้นมาเลย
( ฉัน : เดี๋ยวจะบอกกลางคืนนะ ขอโทรบอกเพื่อนๆก่อน )
( ภัทร : ครับ รักนะ )
แล้วภัทรก็วางสายไปมีแค่ฉันที่ยังอึ้งยิ้ม....เพราะ คำว่ารักนะของภัทรทำให้ฉันมีความสุข สุขใจสุดๆ
ถัดมาวันอาทิตย์ เมื่อตกลงกันแล้วว่าให้ตามารับฉันและพรเหมือนเดิม พรโอเคเพราะอยากเจอพี่เบียร์ซึ่งฉันไม่รู้หรอกว่าเขาได้คุยกันถึงขั้นไหนแล้วรู้แค่ว่าพรขอเบอร์พี่เบียร์จากภัทรและตาจะมาหาพี่ธิตพอดีเพราะขอตังพี่ธิตไว้ พี่ธิตบอกให้มาเอง
( ภัทร : ถึงยังครับ )
ภัทรโทรมาถามซึ่งฉันกำลังนั่งรถอยู่ พวกเรานั่งซ้อนสามกัน มาที่เดิมที่เคยเจอกันครั้งแรกมีวิวทิวทัศน์สวยงาม
( ฉัน : ถึงแล้วอยู่ทางเข้านะ )
ฉันไม่กดวางสายอย่างใด ตาขับรถไปจอดที่เดิมทันที่
" แกนี่นะยัยวิเมื่อก่อนว่าฉันปาวๆแต่ตอนนี้ตัวเองกลับนัดผู้ " ตาต่อว่าฉันขณะขับรถ
" แกก็ ....เพื่อนพึ่งมีแฟนครั้งแรกนะ เว้ย " พรพูดเสริม
ตาพารถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองมา ฉันนั่งตรงกลางพรนั่งข้างหลังตาเป็นคนขับ เมื่อถึงจุดนัดหมาย ที่ยืนรออยู่มีแค่ภัทรพี่เบียร์พี่ธิตพร้อมกับขนมเยอะ..แยะ... ตาชะลอรถแล้วจอดมัน พรเดินลงเป็นคนแรกต่อมาฉัน ทำตัวไม่ถูกเลยเมื่อภัทรเล่นจ้องและยิ้ม คงเพราะเราเป็นแฟนกันด้วยฉันรู้สึกประหม่าสุดๆ
" มาสิ " ภัทรกวักมือเรียก ฉันจับมือพรเดินมาทันที พรตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินมาและส่งยิ้มให้พี่เบียร์ไปด้วย แล้วภัทรก็มาจับมือฉันอีกข้างจูงไปนั่งอีกที่ ปล่อยให้ตาคู่กับพี่ธิต และพี่เบียร์กับยัยพรคุยกัน
" กินไหมขนม นี่ขนมเลย์ที่วิเคยบอกว่าชอบกิน! " ภัทรยื่นขนมเลย์ให้ฉันพร้อมฉีกซองให้เลย ใครจะกล้ากินก็ภัทรเล่นมานั่งเบียดฉันแล้วยังจะเอามือมาคล้องคอฉันอีก
" เป็นไรทำไม่ค่อยพูดปากเก่งเหมือนในมือถือเลยอะ " ภัทรพูดล้อฉัน
" ก็เปล่า..."
" ยังโกรธเรื่องเมื่อวานเหรอ ไม่เชื่อดูมือถือภัทรได้ " ภัทรล้วงจากกระเป๋ากางเกงมาวางหน้าฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้แตะต้องเลย ภัทรโน้มคอเข้าหาฉัน
หน้าฉันกับภัทรใกล้กันแค่คืบกลิ่นบุหรี่ในตัวภัทรลอยมาแตะจมูกฉันอีกครั้ง
" ยี้ เหม็นบุหรี่อะ " ฉันแกล้งเอามือผลักอกภัทรเพราะใจฉันเต้นรัวๆ
" นี่ภัทรก็พยายามหยุดได้เยอะแล้วนะจากวันหนึ่งสูบวันละ3ซองตอนนี้เหลือแค่1ซอง ตั้งแต่ที่วิฝากพรเอาลูกอมมาให้ภัทรอะ "
ใช่ตอนคบกันสองสามเดือนนี้แหละฉันฝากพรซื้อลูกอมให้ภัทรตลอด เงินที่ฉันเก็บออมทุกวันที่อดอาหารมื้อเที่ยงนี่แหละ
" วิ อะผอมเกินไปแล้วนะ " ภัทรเอามือมาลูบที่ท้องทำเอาฉันสะดุ้ง...สะบัดมือภัทรออกเบาๆ
" ก็....ผอมไม่ดีเหรอเขาบอกว่าผู้ชายชอบผู้หญิงผอมๆ "
" ผอมเกินไปไหม ดูหน้าสิเหลือแต่กระดูกละ ภัทรขอสั่งให้วิกินข้าวตอนเที่ยงด้วยต่อไปนี้ " ภัทรรู้เพราะฉันเริ่มเล่าทุกอย่างให้เขารู้มาเยอะแล้ว
" ไม่อะ ตอนนี้คือไม่รู้แล้วว่าเขาแลกบัตรอะไรตรงไหน ไม่เข้าไปเหยียบในโรงอาหารมานานมากแล้ว "
' จุ๊ป จุ๊ป ' ภัทรจุ๊ปแก้มสองครั้ง ฉันชะงักตะลึง ใจนี่เต้นตลอดเวลาเลย เต้นแบบไม่ปกตินี่แหละ หัวใจใครไม่เต้นคงตายแล้วแหละ555+
" ดื้อนัก ทำโทษซะเลย " ภัทรเอามือมาบีบจมูกฉันเบาๆ
" เอามือออกได้แล้วเมื่อยคอ " ฉันพูดแล้วเอามือภัทรออกอย่างง่ายดาย
" กินขนมให้เยอะๆนะครับ! " ภัทรป้อนขนมและน้ำให้ฉัน
เราทั้งสองคุยกันไปเรื่อยอย่างมีความสุขคุยได้ทุกเรื่องและภัทรก็แอบฉวยโอกาสจุ๊ปแก้มฉันตลอดเลย ฉันก็แค่หน้ามุ่ยแต่ไม่ได้โกรธอะไรจริงๆจังทำขึงขังไปเฉยๆแหละ.....
♥️________________♥️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
