“แต่ฉันอยากอยู่”
คำพูดของตฤณเรียกให้หญิงสาวหันกลับไปมองใบหน้าหล่อเพราะไม่เชื่อคำที่เธอพึ่งจะได้ยินจากปากของเขา คนที่แทบจะเกลียดเธอจนอยากเอาเธอออกไปให้พ้น
“จะอยากอยู่กับหนูทำไมคะ วันนั้นคุณได้หนูแล้วคุณก็ทิ้ง คุณแค่อยากเอาชนะหนู พอคุณได้สิ่งที่คุณต้องการคุณก็ทิ้งให้หนูอยู่คนเดียว” ลูกศรพรั่งพรูออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเพียงแค่ถุงเสื้อผ้าที่วางไว้อยู่บนโต๊ะ จิตใจของเธอมันก็เริ่มไม่เหมือนเดิม เหมือนกับว่าเธอได้เริ่มถลำลึกลงไปแล้วอย่างยากจะเอาคืน
“ฉันไม่ได้ทิ้ง ฉันแค่ไม่พร้อม เธอก็รู้คืนนั้นฉันเมา” ตฤณเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่อ่อนลง วันนั้นเขาเองก็รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเธอ แต่เมื่อคิดว่าผ่านไปอีกวันเรื่องราวแบบนั้นมันก็จะหายไป แต่มันกลับผิดคาดเพราะมันทำให้เขานึกเห็นภาพของเธอทุกวันแม้ตอนจะหลับตานอน
“หนูไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไรจากหนู แต่หนูก็มีหัวใจค่ะ หนูก็เจ็บ
