ครีมมี่พยายามกดโทรหาหญิงสาวจนสายแทบไหม้ แต่ก็ยังไร้การรับสายจากคนตัวเล็กอยู่ดี ผู้จัดการสาวเริ่มร้อนใจเพราะเธอเดินไปเดินมารอหญิงสาวอยู่ภายในห้องพักของหญิงสาวมาแล้วนับร่วมสองชั่วโมงกว่า ยิ่งเห็นว่าหมอหนุ่มอุ้มหญิงสาวเข้าไปในลิฟต์โดยที่สาวเจ้าไม่ได้ยินยอมด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เธออยู่ไม่สุขจนต้องตัดสินใจกดโทรไปหาท่านประธานหนุ่มอย่างศิลาที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายของคนที่อยู่ในความดูแลของเธอ
ช่วงจังหวะที่ครีมมี่กำลังจะกดโทรออก เสียงเปิดประตูห้องพักก็เรียกให้เธอหันไปสนใจทันที ร่างเพียวบางของลูกศรเดินเข้ามาอย่างคนไร้วิญญาณ ขอบตากลมโตบวมเปล่งจากการร้องไห้หนักๆ เธอรีบเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กแล้วเอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วง
“ลูกศรหายไปไหนมา รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเรามากขนาดไหน ไอ้บ้านั่นทำอะไรเราหรือเปล่า แล้วทำไมขอบตาบวมขนาดนี้…มันทำอะไรบอกพี่มา” ลูกศรเพียงช้อนสายตามองผู้จัดการสาว ที่เปรียบเสมือนพี่สาวเธอคนหนึ่งท
