บทที่ 1 นิยายเรื่องใหม่ 1
1189 คำ
ธนกฤต กฤนนิชวิทย์ ผู้บริหารระดับสูงของสำนักพิมพ์กฤนวนิชย์ ที่มีลูกข่ายบริษัทแยกย่อยหลายบริษัท เขาคือลูกชายของ นายกรพิทักษ์ กฤนนิชวิทย์
บิดาคือหุ้นส่วนใหญ่ และผู้ก่อตั้งสำนักพิมพ์กฤนวนิชย์ ชายหนุ่มพึ่งเข้ารับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายแอพพริเคชั่นได้เพียงสองปี ส่วนตำแหน่งผู้บริหารใหญ่อย่างประธานบริษัทก็ให้พี่ชายต่างแม่รับช่วงไป
สำนักงานใหญ่
ก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้าห้องประชุมสิบห้านาที
เวลานี้....นั่นก็คือก่อนการเข้าประชุมสรุปประจำปีของแต่ละฝ่าย หัวหน้าตามแผนกต่าง ๆ ต่างก็ทยอยมากันจนครบก่อนเริ่มประชุม ขาดก็แต่เพียงผู้จัดการฝ่ายที่ขอเลื่อนเวลาออกไปนิดหน่อย
" ดูนี่สิ " หนึ่งในทีมงานฝ่ายการตลาดส่งเสียงขึ้นเบา ๆ เลื่อนหน้าจอแทบเล็ตมาตรงหน้าเพื่อนที่ร่วมประชุม พวกเขาต่างก็ซุบซิบตื่นเต้น หัวข้อในวันนี้ที่ใช้พูดคุยต่างก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก เพราะในแอพริเคชั่นที่บริษัทได้พัฒนากลายเป็นยอดนิยมสุด ๆ ในตอนนี้
แอพสำหรับอ่านนิยายออนไลน์นั่นเอง ไม่แปลกที่เหล่าทีมงานจะตื่นเต้น เพราะถ้าเกิดการเคลื่อนไหวใด ๆ พวกเขาย่อมรู้ก่อนผู้อื่น
" มีใครเคยอ่านเรื่องนี้แล้วบ้าง ? " หนึ่งในผู้ที่นั่งตรงนั้นเอ่ยขึ้น
" ฉันอ่านจนถึงตอนล่าสุดเมื่อคืน " คนข้าง ๆ
สังเกตจากใต้ตา ไม่น่าจะใช่แค่เมื่อคืนธรรมดา ควรใช้ว่าทั้งคืนมากกว่า เพราะนักเขียนเล่นลงนิยายรวดเดียวแล้วติดเหรียญให้เปิดอ่านฟรีได้ทีหลัง แต่หญิงสาวผมสั้นหน้าม้าคนนี้เป็นประเภทสายเปย์อยู่แล้ว เปิดอ่านล่วงหน้าไปเลยสิคะ เธอคลึงใต้ตาตนเองเล็กน้อย
เมื่อคืนที่ว่า คือเวลาตีสาม ...ซึ่งจะไม่เอ่ยอะไรแบบนี้ออกไปเด็ดขาด
ผู้เป็นหัวหน้าแผนกเดียวกันเผยสีหน้าตื่นเต้นเมื่อได้ยิน เธอเป็นหญิงอยู่ในช่วงวัยกลางคน ตอบกลับด้วยการกระซิบเบา ๆ " ฉันกำลังอ่านอยู่ เพราะงั้น เวลาบอสเปิดประตูช่วยสะกิดพี่นิดนึง...นะ "
แล้วตั้งอกตั้งใจอ่าน
แบบนี้ก็ได้เหรอ เอาเถอะ...ถือว่าเป็นการผ่อนคลายก่อนเข้าสู่โหมดทำงานละกัน เพียงพวกเขายังทำหน้าที่ตนเองไม่ขาดตกบกพร่อง ล้วนแล้วแต่ปล่อยผ่านได้ทั้งสิ้น
หลายคนที่ยังไม่รู้จักนิยายแม่มดกับเจ้าชายอสูร จึงรีบเสิร์ทหาชื่อบนแอพบริษัททันที กลายเป็นว่า...ทุกคนเกือบทั้งหมดตกอยู่ในจินตนาการของตนเอง ภายใต้นิยายเรื่อง..แม่มดกับอสูร
...ยกเว้นเธอ
พิมพ์ลดา พงษ์นฤบดินทร์ หญิงสาวดันแว่นที่ตกลงมาเล็กน้อยขึ้น เธอมองบรรยากาศในห้องประชุมด้วยดวงตาที่แอบซ่อนประกายเอาไว้ ภายใต้แว่นอันหนาเตอะ ที่มองอย่างไรก็ขัดหูขัดตาผู้อื่นยิ่ง แค่แว่นก็ใหญ่ไปครึ่งหน้าแล้ว จึงไม่มีใครสามารถจดจำใบหน้าที่ชัดเจนแบบถูกต้องจริง ๆ ของหญิงสาวได้
ถ้าไม่ไปรื้อเอกสารสมัครงานละก็นะ
แต่นั่นก็หาได้เป็นปัญหาแต่อย่างใด เพราะทุกคนต่างก็รับรู้ว่าพิมพ์คือเลขาที่ทำงานอยู่ที่นี่มาสองปีแล้ว รอยยิ้มภายใต้คอนซิลเลอร์ถูกตกแต่งให้ซีดเล็กน้อย แต่ทาทับด้วยลิปมันบาง ๆ มุมปากด้านนึงมันกดลึกแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว
แกรก !
ลูกบิดประตูขยับเล็กน้อย พิมพ์ลดาแอบกรอกตาไปมา ...นี่พวกเขาไม่รู้ตัวกันเลยเหรอเนี่ยว่าบอสมา ? เอาเถอะ..ถือซะว่า เพื่อความสงบสุขของออฟฟิศก็แล้วกัน ก่อนที่ประตูจะเปิดออก..
" แคก ๆ " หญิงสาวแกล้งไอเสียงดัง เพื่อรบกวนสมาธิของทุกคน
ตอนแรกพวกเขาแอบส่งสายตาตำหนิ แต่ด้วยเรด้าความไวต่อการปรากฏกายของเจ้านาย เพียงเสี้ยววิคล้ายว่าประตูกำลังจะเปฺิด จึงหันไปสะกิดคนที่กำลังไม่รู้สถานการณ์ทันที
...หัวหน้าฝ่ายการตลาด
กล่าวถึงการเอาตัวรอดของทุกคนแล้ว ถือว่าน่าพอใจเป็นอย่างมาก ทันทีที่บอสเข้ามาในห้อง พวกเขาต่างนั่งหลังตรงอย่างกระตือรือร้น เป็นระเบียบจนเกิดบรรยากาศอันแปลกประหลาดขึ้น
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นมาข้างหนึ่ง เพราะรู้สึกสัยว่าเหล่าทีมงานเป็นอะไร
ธนกฤต หรือลูกคนรองเจ้าของสำนักพิมพ์ เขาเดินเข้าไปยังตำแหน่งที่นั่งของตนเอง ปลดกระดุมเสื้ิอสูทสีน้ำเงินเข้มตัวนอกออกหนึ่งเม็ด จึงได้นั่งลงด้วยท่าทีนิ่งขรึม
เพราะทนมองไม่ได้ไปมากกว่านี้ ในฐานะเลขา หญิงสาวจึงนำแฟ้มการสรุปงานประจำเดือน เลื่อนไปตรงหน้าของบอสตนเองเล็กน้อย พิมพ์แอบสังเกตสีหน้าของเขา หน้าทะมึนแบบนี้ ไม่แคล้วว่าจะโทษเธออีกเป็นแน่
พิมพ์แอบมองบนอยู่ในใจ อีกทั้งยังได้บ่นเจ้านายหนุ่มไปหลายรอบ
...ก็เวลาทำงาน
ใครจะคิดว่า...เขาจะอ่านนิยายอิโรติก ?
แล้วฉากที่ว่าดันเป็นฉาก NC 30 + ไม่อยากจะพูดหรอกนะว่ามันต้องเร่าร้อนแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดจะเก็บไว้อ่านเวลาเลิกงาน แล้วอะไรต่อมิอะไรใต้โต๊ะก็ลุกพรึบพรับมาเคารพธงงชาติก่อนประชุม แล้วที่เข้าสายไปสิบนาที...คงหลบเข้าห้องน้ำมั้ง
" ... " เธอแกล้งเมินเฉยบรรยากาศชวนผวาตรงหน้า แล้วจึงนั่งลงที่เก้าอี้ของตนเอง ซึ่งก็คือทางด้านซ้ายมือของเขาก่อนจะกล่าว " แฟ้มแผนงานและงานนำเสนอค่ะบอส "
เขาว่ากันว่าการยิ้มกว้าง ๆ จะช่วยให้บรรยากาศทุกอย่างดีขึ้น
แต่เผอิญกลับเป็นสิ่งที่เจ้านายไม่ชอบ น่าเกลียดที่สุดในสายตาเขา
" ... " เนี่ย..แล้วเธอผิดอะไร
หัวหน้าแต่ละแผนกต่างก็รายงายผลต่าง ๆ ของเดือนที่แล้วโดยการขึ้นไสลด์ เขาเองก็เอาแต่ก้มหน้าอ่านรายงานเหล่านั้นประกอบควบคู่ ไม่ได้ทำอะไรแปลก ๆ เธอจึงยังพอได้หายใจทั่วท้องอยู่บ้าง
หลังทุกแผนกรายงาน และทำการประชุมเพื่อชี้แจงแนวทางที่จะทำในเดือนต่อไปเสร็จ เสียงทุ้มอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาจึงได้กล่าวขึ้น
" แผนประจำเดือนต่อไปผมอนุมัติ " เขากล่าวสั้น ๆ หลังจากอ่านรายงาน และฟังการนำเสนอผลงานของทุกแผนก ในที่ประชุมทุกคนต่างก็พรูหายใจด้วยความโล่งอก
เพราะต่างก็สัมผัสได้ วันนี้เหมือนเจ้านายจะอารมณ์ไม่ค่อยดี
" ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอปิด... " ชายหนุ่มกล่าวยังไม่จบดี กลับมีหนึ่งในทีมงานที่กล้าหาญที่สุดเอ่ยแทรก
" ขอประทานโทษค่ะบอส คือดิฉันมีโปรเจคใหม่ในการนำเสนอค่ะ " ลี่หลินเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่บรรยากาศรอบกายของชายหนุ่ม ทำให้ทุกคนรู้สึกนับถือความกล้าเช่นนั้น ได้ยินเสียงกลืนน้ำลายกันถ้วนทั่ว บรรยากาศน่ากลัวเกินไป !
- ผู้เขียน
