ตอนที่2.ใต้สุดแดนสยาม
1223 คำ
ใต้สุดแดนสยาม
ผู้ใหญ่หยวนมองคนท้ายรถที่มีสภาพไม่ดีเท่าไหร่เขาเห็นหญิงสาวยังจับสร้อยพระในคออยู่เลย บอกแล้วว่าอย่าดูถูกรถของผู้ใหญ่ถึงแม้จะเก่าแต่แรงอย่าบอกใคร
"มา...ลงรถได้" เขาทำท่ายื่นมือรอรับหญิงสาวที่กำลังลงจากรถด้วยไมตรี
"ขอบคุณค่ะ...ทอฝันลงเองได้" ฉันใช้วิธีลงรถแบบเดียวกันกับตอนขึ้นแค่เหยีบกันชนก็ลงได้อย่างสบาย
ผู้ใหญ่กระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะยกกระเป๋าเดินทางแล้วเดินนำไปที่บ้านพักข้าราชการชั้นเดียว ที่เพิ่งทาสีใหม่โดยที่ยังมีกลิ่นสีติดอยู่
วันนี้เป็นวันอาทิตย์สิ่งรอบตัวจึงเงียบเหงาไปบ้าง
ในใจนึกถึงเพื่อนเขาที่เอาแต่เรื่องเดือดร้อนมาให้ไม่หยุดหย่อน
เขาหยุดที่หน้าบ้านวางกระเป๋าเดินทางแล้วล้วงกุญแจบ้านจากกระเป๋ากางเกงแล้วไข "ห้องนี้ของคุณ"
แกรก! เขาเปิดบ้านให้หญิงสาวใช้สายตามองไปรอบๆบ้านอย่างชื่นชม "ซันเหล็กเขาก็พักที่นี่...บ้านหลังนั้น"
เขาชี้มือไปที่บ้านสองสามหลังถัดไปรูปทรงคล้ายกัน มีเสื้อผ้าตากไว้ที่ราวหน้าบ้านกันทุกหลัง
"วันนี้วันอาทิตย์เขาคงพักผ่อนอยู่ในบ้านนั่นแหละ...อีกหน่อยก็ไม่เหงาแล้ว"
"ขอบคุณค่ะ...."ฉันขอบคุณที่เขาเสียเวลาไปรับแล้วรูดซิปเปิดกระเป๋าหิ้วใบเล็กหยิบสิ่งหนึ่งออกมายื่นให้เขา
"อะไร..."
"เหล้าอุค่ะ... ของดีเมืองนครพนม"
"ทอฝันให้เป็นการตอบแทนตอบแทนน้ำใจ"
ฉันยัดไหเหล้าใส่มือผู้ใหญ่ เขารับแล้วกอดไว้อย่างทะนุถนอม
พูดถึงเหล้าอุแสดงว่าหญิงสาวต้องเป็นคนนครพนมบ้านเดียวกับเพื่อนเขาตอนเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเขาดื่มเหล้าอุที่ทั้งหวานทั้งรสชาติดี แต่เมื่อดื่มไปหลายอึกเข้าก็กลับหอไม่ได้...ต้องนอนแบบหมดสภาพทั้งชุดนักศึกษา
หวานเจี๊ยบ..เขาเลียริมฝีปากมองเหล้าดีที่อยู่ในไห
"ขอบคุณค่ะน้าผู้ใหญ่" เมื่อหมดหน้าที่ของคนส่ง ทอฝันเดินเข้าบ้านที่ดูสะอาดเอี่ยมทั้งภายนอกและภายใน
ลากกระเป๋าวางไว้ที่หน้าห้องนอนเปิดหน้าต่างทุกบานมองหาหิ้งพระก่อนเป็นอันดับแรกแล้วเปิดกระเป๋าเป้
อัญเชิญหลวงพ่อไว้บนหิ้งพระก่อนเพื่อเป็นศิริมงคลจากนั้นเข้าครัวรินน้ำถวายหลวงพ่อ
สาธุ....
แต่เมื่อเปิดตู้เย็นกลับพบว่ามีของใส่ไว้เต็มตู้มีทั้งหมูไก่ปลาและผัก น้ำเปล่าก็มีแช่ไว้ให้ ในครัวยังมีเตาแก๊สและเครื่องครัวครบครัน
ลักษณะทางกายภาพถือว่าโอเค
ทอฝันเดินสำรวจไปที่บริเวณหลังบ้านเปิดประตูออกไปจะมีเครื่องซักผ้าอัตโนมัติตั้งไว้ให้หนึ่งเครื่อง
"อื้ม...ที่นี่เขามีสวัสดิการดีเยี่ยมจริงๆ"
ทอฝันมองรอบบ้านอย่างพึงพอใจ ไม่รู้เลยว่ารถของผู้ใหญ่บ้านออกไปตอนไหน
แต่เมื่อท้องมันร้องครืดคราดประท้วง
ถ้าจะรอข้าวสุกก็คงอีกนานจึงปิดบ้าน สะพายเป้เดินสำรวจตลาดหาซื้ออะไรกินสำหรับมื้อเย็นนี้
"ทอฝัน...ทอฝัน" เสียงเรียกมาจากด้านหลังจนต้องหันไปมองทางต้นเสียงนั้น
ไผ...
ชายหนุ่มที่มีใบหน้าคมเข้มผิวดำแดงผิดกับผู้ใหญ่บ้านที่มีผิวขาว เขาเรียกจนหญิงสาวหยุดแล้วเดินมาหาอย่างเร่งรีบ
"ผม...ซันเหล็ก" เขาแนะนำตัวแล้วยิ้มจนตาหยีเห็นฟันสีขาวตัดกับสีผิว
ฉันรีบยกมือไหว้คนไม่รักษาสัญญา อุตส่าห์คุยกันดิบดีว่าจะไปรับตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้ว
สุดท้ายก็ไม่ไปปล่อยให้เธอกลับมากับผู้ใหญ่บ้านใจร้ายใจดำเห็นหมาดีกว่าคน
ให้ต้องนั่งตากแดดอยู่ท้ายรถกระบะตั้งสามชั่วโมง "สวัสดีค่ะพี่ซันเหล็ก"
"พอดีพี่มีธุระด่วน" เขารีบแก้ตัวจนลิ้นพันกันสีหน้าไม่สู้ดี ตามด้วยเสียงห้วนๆของผู้หญิงแว่วมา
"ซันเหล็ก..."ทอฝันมองไปตามเสียงเรียกนั้นเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยแต่งตัวมิดชิดที่เอวมีเด็กหญิงหนึ่งคน
อ้อ...เมียนี่เอง...ฉันเข้าใจสาเหตุแสดงความเป็นมิตรออกมายิ้มให้กับผู้มาใหม่
"คุยกับใคร" สายตาแสดงความไม่เป็นมิตรออกมาพร้อมกับยัดเด็กหญิงใส่มือซันเหล็ก แบบที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว
"สวัสดีค่ะ...ทอฝันค่ะ"
"มาใหม่เรอะ"
ฉันสูดลมเข้าปอดหนึ่งครั้งแล้งว่า "ค่ะ..มาบรรจุใหม่ค่ะ"
"ทอฝันขอไปหาอะไรกินก่อนนะคะ"ฉันขอลาจากเห็นคนขี้หึงแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ เดินออกมาแล้วรู้สึกอากาศโปร่งสบายดีกว่าเมื่อซักครู่มาก
ทำอย่างกับหลัวหล่อนหล่อเหมือนดาราเกาหลีอย่างนั้น
อย่างพี่ซันเหล็ก...ให้ฟรีทอฝันก็ไม่เอาหรอก
ทอฝันคิดในใจพยายามตัดเรื่องที่ทำให้หงุดหงิดออกไป
@ ที่ทำการผู้ใหญ่บ้านภูริชญ์
ผู้ใหญ่หยวนวางไหเหล้าไว้ข้างกายอย่างระมัดระวังแล้วขับรถออกจากบ้านพักข้าราชการสำนักงานเกษตร
ก่อนไปเขายังปรับกระจกมองคนที่อยู่ในบ้านพักอย่างห่วงใย
เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวกล้ามากนะที่มาถึงที่นี่..
รถคันเก่าที่เวลาขับอย่างกับบินได้ ใช้เวลา30 นาทีจากสำนักงานเกษตรถึงบ้านหลังใหญ่อยู่ภายในสวนผลไม้
แต่กว่าจะถึงต้องผ่านถนนลาดยางสายใหญ่สู่ถนนคอนกรีตของหมู่บ้าน สู่ถนนดินแดงคดเคี้ยว สองข้างทางมีแต่ต้นไม้เขียวครึ้ม
ครืด...เขาจอดรถแล้วลงจากรถทันที
อื้อ...ผู้ใหญ่บ้านบิดตัวไล่ความปวดเมื่อยวันนี้เขาหมดเวลาไปครึ่งวันกับการขับรถเข้าจังหวัดเข้าอำเภอจนปวดหลัง
"ถึงบ้านแล้วลูกชายพ่อ" เขาเปิดประตูรถให้เจ้าลีโอที่ยื่นหน้าออกจากตัวรถแทบจะกระโดดลงจากรถเดี๋ยวนั้นเมื่อรถจอดสนิท
ผู้ใหญ่บ้านมีรายได้ปีละสิบกว่าล้านรถ D4D คันสวยจอดที่โรงรถเขารักมากแต่ไม่อยากขับให้เปื้อนฝุ่น ซื้อมาแล้วเก็บไว้ดูเล่นจะใช้อีกครั้งก็ต่อเมื่อพาลูกค้าชาวมาเลเซียเข้าไร่ซื้อทุเรียนแบบยกสวนนั่นแหละ....
บ้านสวยสองชั้นสไตล์โมเดิร์นลอฟต์กว้างขวางมีใต้ถุนด้านล่างให้ลมพัดผ่านได้ รอบบ้านมีต้นไม้เยอะแยะมากมายข้างกันเป็นลำธารที่ไหลผ่านไร่
บนหลังคาติดแผงโซล่าเซลล์เพื่อใช้ในบ้านและสวน
"หมดวัน...." เขานั่งบนเก้าอี้ไม้แบบโยกได้หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ซักพักเจ้าลีโอที่ไปทำภารกิจส่วนก็เข้ามาหมอบอยู่ใกล้ๆ
ถ้าเขาไม่มีเจ้าลีโอ...วันนึงก็ไม่รู้จะคุยกับใคร
ในเมื่อเขาอยากคุยก็มีสายเรียกเข้าทันที
เป็นเฮียกวง....
"ฮัลโหลเฮียมีอาไรม้าย"
"พี่บ่าวมีเรื่องรบกวนสักหน่อย"
"เรื่องไร?"
"ค่าเทอมต้น..."
"ได้...ได้...โอเคร"
ในเมื่อเขาร่ำรวยขนาดนี้ลูกเมียก็ไม่มียามเมื่อพี่น้องเดือดร้อน ผู้ใหญ่หยวนจึงไม่เคยจะขัดเลยสักครั้ง
ปลายนิ้วแตะที่แอพพลิเคชั่นของธนาคารแล้วกดยืนยันอีกครั้ง
"เรียบร้อย"
@@@@@@@@
ออนไรท์
- ผู้เขียน
