ตอนที่ 15 ความรู้สึกผิด
1755 คำ
“ไอ้ภูมึงไหวมั้ยว่ะ”
“กูไหวมึงอ่ะไหวหรือเปล่า”
“แน่นอน”
ภูที่ได้ตอบธีร์ไปโดยทั้งคู่ได้หันหลังชนกันในมือมีไม้เบสบอลเป็นอาวุธที่ใช้ในการต่อสู้กับลูกน้องของภูมินทร์นับ 10 คนและเธอกับสองที่ได้จอดรถและเข้าช่วยต่อสู้แต่เหตุการณ์ในตอนนี้ทุกคนต่างหันมาทางด้าน
ของสองกับธีร์เป็นพิเศษโดยที่ไม่ได้มุ่งไปหาที่น้ำพุและน็อตที่กำลังต่อสู้อีกฝั่งเลยและทันทีที่เธอวิ่งไปถึงและภูมินทร์ที่กำลังวิ่งตามไปหาธีร์ ก็ได้มีสไนเปอร์ซุ่มยิงมาโดยไม่รู้ทิศทางซึ่งสองในตอนนี้ที่ถูกลูกน้องของภูมินทร์ได้ขวางไว้ทำให้ต้องต่อสู้กับทั้งคู่ก่อนโดยหวังให้เธอวิ่งไปหาภู และธีร์เพื่อช่วยทั้งคู่ก่อนแต่ทว่า…
“ไอ้ภู” เสียงของธีร์ที่ตะโกนเรียกเพื่อนรักอย่างสุดเสียง ภูที่โดนซุ่มยิงไม่ทราบทิศทางเข้ามาที่ขาทั้งสองข้างและล้มลงทันที
“ไม่นะ…ไอ้ภูมึงอย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ”
“มึง….”
เสียงของหญิงสาวพูดขึ้นพลางได้เอาปืนพกที่เธอนำมาด้วยยิงไปที่ลูกน้องของภูมินทร์ทันทีหวังรีบเข้าไปช่วยภูให้ทัน กระสุน 7 นัดต่อคน 7 คนที่เล็งไปด้วยอารมณ์โกรธแต่กลับแม่นต่อจุดสำคัญทุกจุดแต่ทันใดนั้นที่เธอกำลังรีบวิ่งไปหาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บกลับได้ยินเสียงหนึ่งขึ้น
“ธีร์ ระวัง…ละ..หลบ” เสียงของภูมินทร์ตะโกนบอกธีร์พลันทำให้ทุกคนรีบหันไปหาที่มาของเสียงทันที ธีร์ที่ในตอนนี้ถูกสไนเปอร์ไม่ทราบทิศทางยิงเข้ากลางหน้าผาก ทำให้ร่างที่โดนยิงล้มลงทันทีทำให้ร่างที่เหมือนจะตกลงหน้าผาแต่กลับถูกภูมินทร์ดึไว้ก่อนและพยายามเรียกใครต่อใครเพื่อขอความช่วยเหลือให้กับ ธีร์
“ไอ้พุไปเร็ว ทางนั้น” น็อตพูดขณะที่กำลังสตาร์ทมอเตอร์ไซค์หวังตามมือปืนคนนั้นไป หลังจากที่ธีร์ที่โดนยิงแล้วสไนเปอร์คนนั้น
ก็ไม่รีรอรีบหันลำกล้องมาทางสองทันทีแต่กลับต้องชะงักไปเพราะน็อตและน้ำพุ ที่กำลังมุ่งหน้าไปหาสไนเปอร์คนนั้นทันที ส่วนตรงลานที่เกิดการต่อสู้นั้นลูกน้องของภูมินทร์ที่ได้รับบาดเจ็บไม่มากต่างพากันวิ่งหนีขึ้นรถที่มารับไปอย่างรวดเร็วส่วนคนที่หนักเกินไปก็ถูกคนบนรถยิงทิ้งหมดทุกคนเพื่อหวังปิดปาก
“ไอ้เหี้ยเอ้ย” เสียงของภูมินทร์สบถอย่างเสียงดัง
“ใครก็ได้ช่วยธีร์ก่อนช่วยธีร์หน่อยกูขอร้อง”
“มิสทีนคะ ช่วยธีร์ด้วยนะคะพี่ขอร้องช่วยธีร์ก่อนและถ้าอยากจะฆ่าพี่หรือจะทำอะไรกับพี่…พี่ยอมหมดเลยคะพี่ยอมหมดเลยจริง ๆ”
เสียงภูมินทร์ที่ขอร้องกับเธอไปด้วยเสียงที่สั่นเครือและน้ำตาที่อาบแก้มชายตรงหน้าพลันร้องอย่างไม่อาย ทันใดนั้นอั้มก็รีบขับรถมาพาภูและธีร์ไปส่งที่โรงพยาบาลโดยมีน็อตไปด้วยแต่ธีร์กลับช่วยชีวิตไว้ไม่ทันเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ ส่วนภูที่บาดเจ็บสาหัสนั่นก็ถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว น้ำพุที่กำลังพาภูมินทร์และสองที่ได้รับบาดเจ็บที่แขนมาที่โกดัง
“รีบปิดประตูถ้าไม่อยากให้กูตายด้วยฝีมือของพวกมัน” สองที่โผล่เข้าเตะ และต่อยไปที่หน้า และลำตัวของภูมินทร์ซ้อมเขาจนสภาพแทบปางตาย มัดมือให้นั่งในท่าที่คุกเข่า มือที่ถูกมัดไว้ด้านหลัง แต่ทว่าภูมินทร์กลับไม่ตอบโต้แต่อยู่ในสภาพที่แตกละลายเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะ ธีร์ที่โดนยิงจนเสียชีวิต และหลังจากนั้นไม่นานอั้มกับน็อตที่มาจากทางด้านหลังของที่โกดังก็พูดขึ้น
“พี่ธีร์ตายแล้วส่วนพี่ภูกำลังผ่าตัดอยู่รอดูอาการอยู่แต่อาการค่อนข้างโคม่า”
“แต่ภูไม่ต้องเป็นห่วงกูให้เพื่อน ไอ้พุที่เป็นตำรวจช่วยเฝ้าให้อยู่” น็อตพูดเสริมขึ้นทันที
“อั้มรีบมาเพราะเป็นห่วงทีนกูจะให้เขามาคนเดียวก็ไม่ได้”
“โธ่เว้ย!”
สองที่สบถและโผล่เข้าเตะไปที่หน้าของภูมินทร์อย่างแรง จนภูมินทร์ล้มลงไปนอนกับพื้น ส่วนหญิงสาวที่กำลังนั่งกุมขมับเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่นั้น และทันใดนั้นภูมินทร์ก็พูดขึ้น
“มึงคิดว่ามันง่ายหรอวะที่เป็นกูอ่ะ” แต่ทันใดนั้นหญิงสาวก็พุ่งเข้าถีบภูมินทร์ด้วยความโมโหซ้ำอีกครั้ง และเตะสอยคางซ้ำไปอีกรอบ
“มึงมันเลวไง มึงมันเหี้ย มึงฆ่าผัวกู มึงฆ่าเพื่อนพี่น้องกู มึงมันเหี้ย มึงไม่ใช่คนไงไอ้สารเลว”
เธอที่ได้แค่นเสียงพูดทั้งน้ำตาและเข้ากระทืบภูมินทร์ซ้ำ ๆ ก่อนที่อั้มจะมาอุ้มเธอออกไป
“ใช่! พี่ยอมรับว่าพี่มันเลวแต่พี่ก็ต้องปกป้องคนที่พี่รักของพี่เหมือนกัน”
“แล้วมึงไม่คิดบ้างหรอ ? ว่ากูก็รักผัวกูเหมือนกันนั่นมันเพื่อนมึงนะ มึงยิงเพื่อนมึงเองกับมือมึงไม่มีความเป็นคนอยู่เลยด้วยซ้ำไอ้เหี้ยภูมินทร์”
“แต่ลูกกับเมียพี่ก็สำคัญถ้าตอนนั้นจะให้พี่เลือกเพื่อนกับครอบครัวพี่ก็ต้องเลือกครอบครัวพี่เหมือนกัน”
“แล้วไงครอบครัวมึงรอดแต่เพื่อนกูไม่รอดไง” สองพูดขณะที่กำลังจะเข้ายิงภูมินทร์แต่ต้องหยุดชะงักและทำได้เพียงแต่หันเอากระบอกปืนตบเข้าที่หน้าของภูมินทร์แทน
“มันเป็นเพราะมึง! ไอ้หมารับใช้เพราะถ้ามึงตายไปตั้งแต่วันนั้น วันนี้ธีร์ก็ไม่ต้องมาตายแบบนี้ มึงนั่นแหละที่เป็นคนฆ่าธีร์ มึงคิดว่ามันง่ายหรอที่กูต้องพยายามช่วยทั้งลูกเมียและพี่ของเมียกูที่อยู่ข้างพวกมึง”
“มึงพูดเหี้ยอะไร” สองพูดขึ้น
“คนที่หักหลังหยางไม่ใช่กู! กูเป็นแค่หมากตัวหนึ่งในกระดานของมันเท่านั้นมันจับของขวัญไปมันขู่จะฆ่าเมียกูและลูกในท้อง กูก็ต้องเลือกลูกกับเมียกูก่อน ถ้าวันนั้นมึงตายเรื่องทุกอย่างมันก็จะไม่เป็นแบบนี้ มึงคิดหรอว่ากูรักของขวัญขนาดนี้กูจะยอมให้พี่ที่เขารักมากที่สุดต้องตาย”
“มึงกับน้องไอ้ธีร์…..”
“เออกูกับของขวัญแอบคบกันมาตั้งแต่ตอนที่กูเรียนที่มหาลัยแล้ว”
“มึงคิดว่ามันง่ายหรอกับสิ่งที่กูต้องเจออยู่ตอนนี้เมียกู กูยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง? เพื่อนกู….ก็ต้องตายด้วยมือกูเองและพี่เมียกูที่ต้องมาตายอีกไปอีกคน มึงคิดว่ากูจะมีหน้ากลับไปหาลูกกับเมียกูได้อีกมั้ย? ทั้งที่กูกำลังจะขอเขาแต่งงานอยู่แล้วด้วยซ้ำ” ภูมินทร์พูดทั้ง
น้ำตาร้องไห้อย่างไม่อายกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนจะหันไปหาหญิงสาวอีกครั้งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เสียใจ และขอโทษกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้นและก้มเพื่อพูดขอร้องเธอที่ตอนนี้เธอเองก็เสียใจไม่ต่างจากเขา
“พี่เป็นห่วงเขา พวกเขาไม่ผิดคนที่ผิดคือพี่เองคนเดียว ได้โปรดปล่อยลูกกับเมียพี่ไปเถอะนะ”
“ใครเป็นคนสั่งมึง” สองพูดเสียงเย็นชา และแค่นเสียงพูดที่เข้มขึ้นด้วยอารมณ์นโกรธ
“กูไม่รู้…แต่คนที่ควบคุมกูคือไอ้พีกูไม่รู้ว่ามันทำงานให้ใครและใครเป็นคนสั่ง มันบอกแค่ให้กูไปฆ่าหยางกับมึงและให้เอาเอกสารที่หยางมันไปลงทุนร่วมหุ้นกับคนอื่นไว้ให้เอาไปให้มันทั้งหมด มันบอกกูแค่นั้น”
“วันนั้นในตู้พี่รู้ว่าเราอยู่ในนั้น” ภูมินทร์ที่หันไปพูดกับเธออีกครั้งด้วยสายตาที่แสดงถึงความรู้สึกผิด
“รู้! แล้วทำไมถึงไม่จัดการทีนไปด้วยอีกคน”
“ไม่….พี่ทำผิดกับหยางแค่คนเดียวมันก็คือความผิดที่มหาศาลแล้วพี่จะไม่ทำร้ายเราไปด้วยอีกคน”
“ทีนจะทำอะไรกับพี่ก็ได้แต่พี่ขออย่างเดียวว่าลูกกับเมียของพี่ไม่เกี่ยวโปรดช่วยเขาด้วย”
“มันจับของขวัญไปไว้ที่ไหน”
“ไนท์คลับ โกดังเก็บของด้านหลัง”
“คุณ แล้วไอ้สารเลวนี่คุณจะเอายังไงกับมันต่อ” สองที่ได้หันมาถามกับเธออีกครั้ง หญิงสาวที่ในตอนนี้อยู่ในอาการที่สับสน
“ถ้าทีนจะฆ่าเขาได้ไหม”
“ได้ค่ะ ถ้าคุณสบายใจที่จะทำแบบนั้น แต่….ถ้าคุณจะฆ่ามันผมจะฆ่ามันแทนคุณเองเพราะผมจะไม่ให้มือของคุณต้องมาเปื้อนเลือดคนแบบนี้”
“แต่พี่ทีนน้องว่าให้กฎหมายจัดการเขาเถอะอย่าเอามือบริสุทธิ์ของเราไปแลกกับคนแบบมันเลย” อั้มพูดทั้งที่ยังกอดไหล่เธอไว้แน่นเพราะเขารู้ว่าในใจของเธอนั้นบอบบางและอ่อนโยนเกินกว่าจะฆ่าใครได้
“ผมแล้วแต่คุณครับ…ผมบอกแล้วว่าผมยอมรับกับการตัดสินใจของคุณทั้งหมด” เธอที่ในตอนนี้ได้แต่เงียบและนิ่งเพื่อเป็นการตัดสินใจว่าเธอควรจะไปทางไหนต่อ
“งั้น…พี่พุค่ะฝากจัดการเรื่องผู้ชายคนนี้หน่อยได้ไหมคะ”
“ครับงั้นเดี๋ยวพี่พาตัวเขาไปส่งโรงพักเลยนะ”
“ไป! ไอ้น็อตพาตัวมันไปไอ้สองงั้นกูไปก่อนนะมึงพาทั้งสองคนกลับดีๆนะถ้ามีอะไรให้โทรหากูทันทีกูจะรีบมาช่วยมึงเลย”
“ขอบใจว่ะเพื่อน” น้ำพุและน็อตได้เดินไปตบที่บ่าของสองเบาๆ และพาภูมินทร์ออกไปทางด้านหลังของโกดังทันที แต่….สิ่งที่ทั้ง 3คนกลับไม่คิดว่าหลังจากที่น้ำพุและน็อตออกไปได้มีคนบุกเข้ามาในโกดังอีกครั้ง
- ผู้เขียน
