“ฉันว่าสั่งมาทีเดียวเลยดีกว่า เผื่อเขาทำนาน” แล้วปริญก็สั่งกุ้งเผาเพิ่มให้เธออีกสามถาด
“รอประมาณยี่สิบนาทีนะครับ”
“ครับ...น้อง ไม่ต้องรอเติมน้ำแข็งให้พี่ก็ได้ พี่กินคนเดียว” แต่ละโต๊ะจะมีพนักงานคอยเสิร์ฟน้ำให้ตลอด แต่ปริญรู้สึกว่าเขาอยากนั่งตรงนี้กับเธอแค่สองคน
“กินอย่างอื่นรอไปก่อนนะบุญษา” อาหารอย่างอื่นก็เต็มโต๊ะ
“คุณโปรดกินกุ้งลวกไหมคะ” ยังเหลือลวกจิ้มรวมอีกหนึ่งถาดใหญ่ๆ
“อืม” พอเขาตอบรับก็แกะกุ้งใส่จานให้เขาเพิ่ม จากสามตัวแรกที่ปริญเพิ่งกินไปแค่ตัวเดียว เขากินกับแกล้มอย่างอื่นมากกว่า
พอแกะกุ้งใส่จานให้เขาเสร็จก็ลุกไปหยิบถึงน้ำแข็งมาไว้ใกล้มือตัวเองจะได้ค่อยเติมน้ำแข็งเติมเบียร์ให้เขา จะกลับไปอีกรอบปริญก็ดึงแขนไว้แล้วให้เธอนั่งลงตามเดิม ยกขวดเบียร์ที่เหลือมาหาเธอเอง
“คราวหลังอยากได้อะไรก็บอก ไม่ต้องลุกมาเอาเอง มันอยู่ใกล้ฉันแค่นี้เอง”
“ค่ะ” บุญรักษาที่แม้จะมองเขาอย่างงงๆ แต่ก็
