หลังจากแต่งงานกันได้เดือนเศษๆ ปริญก็ลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์และบอกแม่ว่าไปฮันนีมูนกับเธอ รุ้งรดาก็ดีใจมากที่ปริญอยากฮันนีมูนเองโดยไม่ต้องให้แม่จัดแจง เธอคิดเรื่องนี้ไว้แล้วแต่ก็ยุ่งๆ กับงานจนลืม
ปริญเป็นคนคิดโปรแกรมทั้งหมด เขาไม่บอกเธอจนกระทั่งวันเดินทาง บุญรักษาก็ไม่ได้อยากรู้อะไรขนาดนั้น เขาพาไปไหนก็ไป...แต่ก็มีอารมณ์นอยด์เล็กๆ เมื่อคิดว่าปริญคงไม่เห็นว่าการจะบอกหรือไม่บอกเธอเป็นเรื่องสำคัญอะไร
จนมาเห็นทะเลถึงรู้ว่าจะไปไหน เขามาเธอมาพัทยา
“คุณโปรดอยากเที่ยวทะเลเหรอคะ”
“ทำไม มันดูสิ้นคิดหรือไง” บุญรักษาถึงกับแอบมองไปทางประตูรถ เธอถามคำถามง่ายๆ เขาก็ช่างมีจินตนาการในการหาเรื่องเธอ
“บุญษาก็แค่เห็นทะเล เลยอยากชวนคุณโปรดคุย”
“เห็นแล้วยังไง อยากเที่ยวทะเลขึ้นมาไหม”
“อยากค่ะ” เธอตอบเอาใจเขา เผื่อปริญจะไม่พูดอะไรๆ แสลงหูให้ได้ยินอีก ถึงจะบอกว่าชินแล้ว แต่ฟังบ่อยๆ ก็รู้สึกปวดหัว
เขาไม่ได้ต
