ปากบอกว่าไม่เสียใจแต่จนถึงวันนี้ก็ยังเอาคำถามเหล่านั้นออกจากหัวไม่ได้ มันทั้งเจ็บปวด เสียใจและร้อนรนกับความรู้สึกที่ว่าวันหนึ่งเขาต้องไปแต่งงานมีครอบครัวกับคนที่คู่ควร...แม้ที่ผ่านมาเธอจะเจียมตัวและเตรียมใจ แต่ตอนนี้เพิ่งรู้สึกว่ามันอีกไม่นานเลย ที่บุญรักษาจะเสียเขาไปจริงๆ
“บุญษา ลองดื่มดูไหม” วันนี้เพื่อนๆ เธอนัดกินข้าวกันตอนเย็นตามปกติ และก็มีดื่มกันบ้าง เพื่อนๆ ก็ชวนให้เธอลองดื่มตลอดนั่นแหละ แต่เธอก็ปฏิเสธมาตลอดสี่ปี ปริญเคยห้ามไม่ให้เธอไปดื่มกับใคร เพราะลำพังแค่ให้ดื่มเบียร์เป็นเพื่อนเขานานๆ ครั้งบุญษาก็เมาแล้ว
“ลองดูนิดหนึ่งก็ได้” แต่วันนี้รู้สึกว่าร่างกายต้องการแอลกอฮอล์ พอเธอตอบแบบนั้นเพื่อนๆ ก็ดีใจ รีบผสมเหล้าให้เธอ
“เอาเบาๆ ก่อน” แต่คำว่าเบาของเพื่อนมันก็ยังหนักสำหรับเธออยู่ดี จิบไปได้หนึ่งจิบก็รู้สึกว่าไม่น่าไหว
“เป็นไง”
“ขมอะ” มันไม่ใช่แค่ความขม เป็นหลายๆ รสชาติที่ไม่น่ากลื
