หวานใจนายวิศวะมาดนิ่ง

พี่ว๊าก

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ช่วงนี้พวกผมก็จะยุ่งๆกันหน่อย เพราะพวกผมต้องมาเป็นพี่ว๊ากร่วมกับเพื่อนในคณะนะสิ การเป็นพี่ว๊ากหรือพี่ระเบียบสำหรับผมมันไม่ยากอะไรหรอก ส่วนน้องออยตอนนี้ก็อยู่ปี 2 แล้วก็จะเป็นพี่สันทนาการดูแลน้องๆปี 1 ช่วยปี 3 นั่นเอง

ตอนนี้ผมกับเพื่อนๆมาดูความเรียบร้อยของน้องๆปี 1 ที่ตอนนี้รุ่นพี่ปี 2 กับปี 3 กำลังเรียกรวมพลน้องๆอยู่ โดยการเข้าแถวให้เป็นระเบียบตามสาขา แล้วจะมีรุ่นพี่ปี 2 เป็นคนบอกกฎระเบียบต่างๆให้น้องฟังและจะมีรุ่นพี่สันทนาการมาพาน้องๆทำกิจกรรม ต่อด้วยการแนะนำตัวของเหล่าพี่ว๊ากที่มีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยในการรับน้องครั้งนี้ โดยตอนนี้พวกผมก็ได้พากันแนะนำตัวกันไปหมดแล้ว เหลือก็แค่ปี 2 พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆ เช่น การจับสายรหัส การคัดเลือกตัวแทนดาวเดือนของคณะ การล่าลายเซนต์รุ่นพี่ เป็นต้น พวกผมช่วยกันดูแลความเรียบร้อยจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเป็นช่วงเที่ยงแล้ว พวกผมจึงปล่อยน้องๆไปกินข้าว ช่วงบ่ายค่อยมาเข้ากิจกรรม​ต่อ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก คณะผมจะมีการรับน้องทั้งวัน แต่วันต่อไปจะเป็นช่วงเวลา 15.00 น. ถึง 17.00 น.

ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงผมกับเพื่อนๆจึงคิดว่าจะไปหาสาวๆที่คณะบริหาร เพราะไอ้เคเบิ้ลมันก็ไปหาเมียมันอยู่แล้ว ผมก็จะไปหาน้องออย ไอ้เจฟก็คงจะไปหาน้องเจส จนตอนนี้พวกผมมาโผล่ที่คณะบริหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอมาถึงคณะผมก็มองหาสามสาวทันทีจนเห็นว่านั่งอยู่ตรงไหน จึงพากันเดินไปหา เพราะไอ้เคเบิ้ลบอกให้สาวๆซื้อข้าวรอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"พี่มาแล้วครับ ขอบคุณ​นะครับที่ซื้อข้าวไว้ให้พี่" ไดม่อน มาถึงโต๊ะ​ผมก็เอ่ยขอบคุณ​น้อง เพราะน้องต้องไปต่อคิวซื้อข้าวเผื่ิอพวกผมด้วย คงลำบากแย่

"ไม่เป็นไร​ค่ะ แค่นี้เองหนูทำให้พี่ไดม่อนได้อยู่แล้วค่ะ" เจส ฉันจึงยิ้มตอบให้พี่ไดม่อน ก่อนจะพากันนั่งกินข้าว

"งั้นตอนเย็นเดี๋ยวพี่มารับไปเลี้ยงข้าวคืนนะครับ ถือว่าหายกันนะ ตอนเย็นรอหน้าคณะนะเดี๋ยวพี่ขับรถมารับเอง" ไดม่อน ผมจึงใช้เหตุผล​นี้เป็นการเลี้ยงข้าวน้องคืน

"ก็ได้ค่ะ แล้วรับน้องเป็นไงบ้างค่ะพี่เหนื่อยไหม พี่ไดม่อนลองอมยานี่ดูนะค่ะ มันจะทำให้พี่ชุ่มคอขึ้น จะได้ไม่เจ็บคอค่ะ" ออย ฉันจึงยื่นยาสเตร็ปซิลรสน้ำผึ้งไปให้พี่ไดม่อนเก็บไว้กิน เพื่อบรรเทาอาการเจ็บคอ เพราะเป็นพี่ว๊ากต้องใช้เสียงเยอะเวลาตะโกนคุยกับรุ่นน้อง

"ขอบคุณ​ครับ รับน้องก็เหนื่อย​อยู่​ครับ แต่พี่ไหว" ไดม่อน ผมจึงเก็บยาอมที่น้องให้มาใส่กระเป๋า น้องดูใส่ใจผมมาก ใส่ใจทุกรายละเอียด​จริงๆ

"สู้ๆนะค่ะ หนูเป็นกำลัง​ใจให้" ออย ฉันจึงยกมือทำท่าสู้ๆให้พี่ไดม่อนดู เพื่อเป็นกำลังใจ​ให้เขา

"ครับ" ไดม่อน ผมมองน้องที่ทำท่าให้กำลังใจ​ผม หึหึ น้องน่ารักดี น้องเปรียบเสมือน​เป็น​รอยยิ้ม​ของผมเลยก็ได้ หลังจากนั้นผมกับน้องและเพื่อนๆก็พากันนั่งกินข้าวจนเสร็จ​ ก่อนที่พวกผมจะขอตัวไปรับน้องต่อในช่วงบ่าย จนเวลาล่วงเลยไปที่ 17.00 น. ผมก็เสร็จ​จากการรับน้อง ผมจึงจะขับรถไปรับน้องที่คณะเพื่อไปทานข้าวเย็นด้วยกัน จนตอนนี้ผมก็ขับรถมาที่หน้าคณะแล้ว พอน้องเห็นรถผมก็เดินมาหาผมทันที ก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่งข้างๆผมเหมือนทุกที

"หนูรอนานไหมครับ" ไดม่อน ผมไม่รู้​ว่าน้องเลิกกี่โมง เผื่อน้องรอผมนาน

"ไม่นานค่ะ หนูพึ่งเลิกเหมือนกันค่ะ" ออย ฉันจึงตอบไปยิ้มๆคงกลัวฉันรอนานสินะ

"ครับ แล้วเราจะกินอะไรดีครับ" ไดม่อน ผมขอความเห็น​น้องหน่อย เผื่อน้องอยากกินอะไรเป็นพิเศษ

"เอาเป็นก๋วยเตี๋ยว​ไหมค่ะ หนูอยากกินค่ะ มีร้านเปิดใหม่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัย​ด้วยค่ะ เราไปกินร้านนั้นกันก็ได้นะค่ะ" ออย ฉันจึงเสนอความคิดเพื่อเป็นตัวเลือกให้พี่ไดม่อน

"งั้นเอาก๋วยเตี๋ยว​ก็ได้ครับ งั้นเราไปกันเถอะครับ" ไดม่อน ผมจึงพาน้องเดินทางไปร้านก๋วยเตี๋ยว​ทันที เราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยว​ ผมจึงพาน้องเดินเข้าไปในร้านก่อนจะสั่งก๋วยเตี๋ยว​กันคนละชามและพาน้องเดินมาที่โต๊ะเพื่อนั่งรอ

"น้องออยครับ ถ้าเรากินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว หนูอยากไปไหนอีกไหมครับ พี่จะได้พาไป" ไดม่อน วันนี้ผมจะเป็นคนขับรถให้น้องเอง อยากไปไหนขอแค่บอก ผมจะพาไปทุกที่เลย

"ไม่แล้วล่ะค่ะ กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จก็พาหนูกลับคอนโดก็พอ วันนี้พี่ไดม่อนเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เรากลับไปพักผ่อนกันดีกว่านะค่ะ" ออย ฉันอยากให้พี่ไดม่อนพักผ่อนมากกว่า วันนี้พี่เขาเหนื่อยมามากแล้ว

"ก็ได้ครับ" ไดม่อน โอเครพักผ่อนก็ดีเหมือนกัน จะได้มีแรงสู้ต่อพรุ่งนี้ หลังจากผมกับน้องกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จผมก็พาน้องไปส่งที่คอนโดตามที่น้องบอก ส่วนตัวเองก็กลับมาพักผ่อนที่คอนโดเหมือนกัน