หลังจากออกจากร้านมาผมก็ขับรถมาส่งน้องกลับคอนโดทันที ตอนนี้เป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าๆแล้ว บรรยากาศยามค่ำคืนมันก็สวยดีถ้ามองโดยรวม แต่การจราจรติดขัดรถหนาแน่น เนื่องจากเวลานี้บางคนก็พึ่งเลิกงานกำลังจะกลับบ้าน กลับหอพัก บางคนก็กำลังออกมาทำงาน บางคนก็กำลังจะออกมาหาอะไรกินยามค่ำคืน รถถึงได้ติดขนาดนี้ ผมจึงหันมาสนใจคนข้างกายที่ตอนนี้เหมือนจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ ผมจึงจอดรถข้างทางเพื่อดูน้องก่อน
"หนูครับ ถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลยครับ เดี๋ยวถึงพี่ปลุกเอง" ไดม่อน ผมบอกน้องพร้อมปรับระดับเก้าอี้ให้น้องได้นอนสบายขึ้น
"ขอบคุณนะค่ะ หนูง่วงจัง หนูขอนอนพักสายตาแปปนึงนะคะ" ออย หลังจากฉันตอบพี่ไดม่อนเสร็จ ฉันก็หลับตาลงทันทีเพื่อพักผ่อน ฉันง่วงจนจะไม่ไหวแล้ว
"ครับ" ไดม่อน ผมจึงเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มที่ผมเอาติดรถไว้ข้างหลังมาห่มให้น้อง ตอนนี้น้องได้หลับลงไปแล้ว คงง่วงมากสินะ ผมจึงหันมาขับรถต่อเพื่อพาน้องกลับคอนโด ผมขั
