*****หยวนหลงยิ้มมุมปาก “พอดีเฮียดื่มไวน์กับแขกของป๊ามาน่ะ...” เสียงของเขาแฝงความขี้เล่น ก่อนที่เขาจะขบเม้มริมฝีปากล่างของเธอเบา ๆ ดึงรั้งมันอย่างยั่วเย้า
ทั้งคู่จมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งสัมผัสอันเร่าร้อน เสียงหอบหายใจสลับกับเสียงจูบที่ดูดดื่มสะท้อนก้องในความเงียบสงบของห้อง รสสัมผัสของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว และในวินาทีนั้น ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าการที่พวกเขากำลังเป็นของกันและกัน...
ถอนริมฝีปากออกมา...
น้ำลายหยาดเยิ้มเป็นเส้นสาย บางเบาและสะท้อนแสง รอยยิ้มที่ทั้งคู่ส่งให้กันในเวลานี้ เต็มไปด้วยความหมายที่ไม่ต้องเอื้อนเอ่ย
หยวนหลงอุ้มร่างเล็กของถังหูลู่ขึ้นจากเก้าอี้อย่างง่ายดาย ราวกับเธอเป็นเพียงขนนกแสนเบา ปลายแขนแข็งแกร่งรองรับร่างเธอไว้อย่างมั่นคง ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงกว้าง ผ้าปูเตียงสีขาวตัดกับผิวเนียนละเอียดของเธอราวกับภาพวาดที่สมบูรณ์แบบ
เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างอ
