****“ก็ได้...อาบน้ำก็อาบน้ำ...” เธอพูดตัดบทพร้อมคว้าผ้าขนหนูจากปลายเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ
สายตาของหยวนยิงมองตามเธอไป รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนมุมปากขณะเขายืนเล่นกับเป่าเปาต่อไป ส่วนถังหูลู่ที่เดินเข้าไปในห้องน้ำกลับยังคงรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่ได้
เธอยืนพิงประตูห้องน้ำ มือหนึ่งจับที่อกตัวเอง พยายามปรับลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ
ในห้องน้ำอันเงียบสงบ เสียงน้ำที่หยดเบา ๆ จากก๊อกใหม่เอี่ยมดังสะท้อนอยู่ในอากาศ ถังหูลู่ยืนอยู่หน้ากระจก ใบหน้าของเธอสะท้อนออกมาพร้อมกับดวงตาที่ดูหม่นหมองและแฝงไปด้วยความสับสน
‘อืม...เมื่อวานเราหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ...รู้สึกเหมือนภาพตัดไม่มีผิด...’ เธอคิดในใจ ขณะปล่อยมือสัมผัสกระจกเย็น ๆ เหมือนต้องการปลุกตัวเองให้กลับมามีสติ
เธอค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น ความเย็นของอากาศกระทบกับผิวเนียนละเอียดของเธอ เผยให้เห็นร่างที่สมส่วนราวกับงานศิลป์ที่ถูกปั้
