****‘งื้อ~พอมาเห็นกับตาชัด ๆ แล้วมันใหญ่...ใหญ่มาก...ใหญ่มากเลยจริง ๆ ! ทำไมมันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้กันล่ะเนี่ย...ใหญ่ซะจนไม่น่าเชื่อเลยว่าเป็นโคยของคน...เฮียเขาคิดยังไงถึงอยากให้เราอมมัน...โคตรจะน่ากลัว...’
ถังหูลู่กัดริมฝีปากล่างแน่น ความรู้สึกหวั่นไหวระคนความอายทำให้เธอไม่กล้าเงยหน้าสบตาหยวนยิงได้เต็ม ๆ เสียงหัวใจที่เต้นถี่เร็วอยู่ในอกนั้นแทบจะดังกลบความคิดของเธอไปหมด
ท่อนเนื้อตรงหน้า แม้ว่าจะเย้ายวนใจ แต่มันก็ชวนให้รู้สึกหวาดหวั่นอย่างอดไม่ได้ ทั้งขนาดและความยาวที่พอ ๆ กับแขนเล็ก ๆ ของถังหูลู่ เส้นเอ็นที่ปูดโปนล้อมรอบ รวมถึงความกระตือรือร้นของมันที่ชูชันอย่างเต็มที่ ทำให้มันน่าสะพรึงกลัวสำหรับเธอ
“หนูไม่ไหวหรอกค่ะ...มันเกินไปสำหรับหนู...เฮียก็เห็นนี่คะว่าปากหนูมันเล็กแค่ไหน...มันเล็กมากเลยใช่ไหมล่ะคะ?”
เสียงของเธอสั่นไหว แต่เธอยังคงพยายามรวบรวมความกล้าไว้ในน้ำเสียง ท่าทางทำปากจู๋ที่เ
