(น้ำเสียงเหมือนคนเพิ่งตื่น ทำไมถึงตื่นกลางดึกล่ะคะบี๋ขา) ปลายสายตอบรับด้วยสรรพนามที่เลลาเหนื่อยจะห้ามให้เรียกด้วยน้ำเสียงสดใส ช่วยให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อยที่มีเพื่อนคุยด้วยในเวลาแบบนี้
“ฝันไม่ค่อยดีค่ะ แล้วนี่คุณโทรมามีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ”
(อืม… มีค่ะ เป็นธุระสำคัญมากเลยด้วย บี๋ขาต้องตั้งใจฟังนะคะ) ดามิทรีทำน้ำเสียงจริงจัง เลลานิ่งเงียบตั้งใจฟังตามไปด้วย (คือว่า…)
“คือว่าอะไรคะ นี่คุณจะเล่นลิ้นไปถึงไหนเนี่ย"
(ธุระของพี่ก็คือ… พี่คิดถึงบี๋ขาค่ะ เป็นธุระที่สำคัญมากก็เลยกดโทรมา) น้ำเสียงเริงร่านั่นทำเอาเลลานึกใบหน้าอีกฝ่ายออกเลยทีเดียว ยังเป็นเจ้าไซบีเรียนเหมือนเคยเลยนะ…
“คุณนี่นะ ฉันไม่น่าคาดหวังเรื่องมีสาระจากคุณเลย" หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมา ปฏิเสธไม่ได้ว่าการมาถึงของดามิทรีทำให้เธอยิ้มออกแม้จะเพิ่งผ่านฝันร้ายมา “คิดถึงทำไมคะ วันนี้ก็เพิ่งเจอกันไปไม่ใช่หรือไง”
(ห่างกับบี๋ขาแค่ห้า
