“อะแฮ่ม !" ฮ่องเต้กระแอมไอขัดจังหวะขึ้นมา พร้อมกับหรี่ตามองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามตน “ส่วนผมฮ่องเต้ เป็นพี่ชายของเลลา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณกัปตัน"
“ยินดีเช่นกันครับคุณฮ่องเต้” ดามิทรียังคงยิ้มกว้าง แม้จะโดนแผ่รังสีหวงน้องสาวของฮ่องเต้กดทับอยู่
มื้อเช้าของคฤหาสน์พิลาสินาสในวันนี้เป็นข้าวต้มเครื่อง มีทั้งเครื่องแบบไทยและจีน เหมยหลินดูจะเจริญอาหารไม่น้อยเมื่อลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนกลับมาอยู่ด้วย ไหนจะฮ่องเต้ที่คอยชวนคุยให้มีรอยยิ้มอีก มิหนำซ้ำดามิทรีซึ่งเป็นสมาชิกชั่วคราวของมื้ออาหารนี้ยังเป็นหนึ่งในคนที่ชวนคุยได้ไหลลื่น ไม่ทำให้เสียอรรถรสเลยแม้แต่น้อย
“เป็นนักบินนี่เอง… คงเท่น่าดูเลยนะกัปตัน เอาไว้ถ้าม๊าแข็งแรงดีแล้ว ไปต่างประเทศได้เมื่อไหร่ กัปตันต้องเป็นคนขับให้ม๊านะลูก" เหมยหลินพูดพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งดามิทรีเองก็ยกมือขึ้นวันทยหัตถ์รับคำด้วยความเต็มใจ
“ได้เลยครับม๊า ผมจะเป็นคนพาม๊าไปเที่ยว
