“นำค่าจ้างทั้งหมดมาคืนเพราะสกุลลี่ไม่ต้อนรับแม่สื่อ นี้เจ้าปดข้าหรือข้าฟังผิด มีอย่างที่ไหน สกุลของสตรีที่กำลังจะปักปิ่น ไม่เปิดจวนต้อนรับ นางอยากเป็นสาวเทื้องั้นสิ”
ซูหลิง แม่สื่อวัยห้าสิบได้แต่ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อ ข่าวจากแม่สื่อด้วยกันเพิ่งแจ้งมาเมื่อเช้า หากนางไม่ฟังก็ให้เตรียมเก้าอี้ไปนั่งรออยู่หน้าจวนสกุลลี่เอง เพราะสกุลลี่จะไม่เปิดประตูรับคนแปลกหน้าหรือแม่สื่อแน่ ‘ข้าแก่แล้ว จะให้ไปนั่งรออย่างไรไหว’ “หากคุณชายว่านพึงใจสตรีสกุลอื่น ย่อมไม่ยาก” และนางยินดีจะทาบทามให้ ยกเว้นสกุลลี่
“ข้าจะเอาลี่เหม่ยหลินนั่นล่ะ” ทำหน้าโมโหใส่แม่สื่อ ก่อนจะหันมาทางมารดา “ท่านแม่ขอรับ เราขอสมรสพระราชทานได้หรือไม่”
“นางยังไม่พ้นวันปักปิ่น”
“เราแค่ยื่นขอไปก่อน กว่าราชโองการจะมาถึง ยามนั้นนางก็ปักปิ่นพอดีนะขอรับ”
ว่านเจียอีผู้เดินเข้ามาในห้องโถงแล้วได้ยินเข้า นางถึงกับถอนหายใจใส่พี่ชายที่คงยังไม่เคยรั
