ครั้งแรกฉันเดินออกมาจากห้องลัลนาพร้อมน้ำตา คราวนี้ฉันต้องเดินออกมาจากห้องของแทนกาย เสมือนว่าฉายฟิล์มซ้ำในวันนั้นยังไงยังงั้น กลับเป็นเหมือนเดิมงั้นเหรอ… เขาพูดออกมาได้ยังไง!
ฉันกำเล็บจิกแน่นเข้าไปในเนื้อและสบถไม่เป็นภาษา ร่างกายของฉันกำลังสั่นพร่าเมื่อนึกถึงเรื่องราวเมื่อวานที่แทนกายทำกับฉัน เขาก็แค่หลอกฟันทิ้งเล่นๆ ให้พี่ชายของเขาเจ็บเท่านั้นเอง เขาทำลายทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นศักดิ์ศรี หรือหัวใจของฉันก็ตาม แต่ที่น่าตลกคือฉันรักเขามาก…
รักจนไม่กล้าทำร้ายเขากลับ…
“แต่ระหว่างเราคงต้องจบตรงนี้แหละ”
แหมะ
ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังจะตาย ยิ่งนัยน์ตาเศร้าสลดปนสงสารของเขายิ่งทำให้ฉันแย่มากขึ้นไปอีก ฉันไม่อยากได้รับความสงสารจากแทนกาย ฉันอยากได้ความรักที่ฉันไม่เคยได้รับ… ความรักที่เขาเอาแต่มอบให้เธอ
แค่เพียงเสี้ยวเดียวก็ยังดี ฉันอยากให้เขาหันกลับมามองฉันบ้าง อยากให้ใครสักคนหันมาสนใจฉันบ้าง ฉันเองก็มีหั
