“มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี!”
“ครับ...” ทันทีที่ผมกับไอ้ธูร์เดินเข้ามาถึงในบ้าน พ่อที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกกับคุณย่าและแขกเซอร์ไพรส์ของท่านก็เอ่ยถามผม ผมเองก็ตอบรับไปสั้นๆ
“ไปขลุกอยู่บ้านเขาระวังพ่อแม่เขายิงกบาลเอา ทำอะไรก็รับผิดชอบการกระทำของตัวเองด้วยนะ”
“ผมรู้ครับ... แล้วผมก็จริงจัง... ผมพร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่างอยู่แล้ว”
“ทำให้มันได้อย่างที่พูด อย่าให้ฉันต้องเสียผู้ใหญ่”
“ครับ”
“พูดเรื่องอะไรกันสองพ่อลูก!” และสุดท้ายก็เป็นคุณย่าที่เอ่ยถามออกมาหลังจากที่นั่งฟังผมกับพ่อพูดโต้เถียงกันไปมาอยู่นาน
“หลานชายของคุณแม่น่ะมันตัวดี หึ!”
“ช่างเรื่องของผมเถอะครับ แล้วที่ให้ไอ้ธูร์ตามผมมาเนี้ยมีอะไรหรือเปล่าครับ” ว่าพลางปรายตามองไปยังแขกของพ่อที่นั่งอยู่ไม่ไกลด้วย ก่อนจะหันกลับมาหาพ่ออีกครั้ง
“ธูร์ เธียร์... มานั่งข้างย่าสิลูก” คุณย่าเรียกให้ผมกับไอ้ธูร์เข้าไปนั่งข้างๆ ผมกับพี่ชายเลยเดินเข้าไปนั่ง
