“แกไม่ต้องห่วงฉันหรอกไอ...ห่วงตัวเองดีกว่าไหม... เรื่องนี้ฉันขอให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันละกันนะ... หวังว่าพวกแกจะเข้าใจ” แพรดาวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในร้าน แต่ก่อนที่แพรดาวจะเดินออกไปฉันก็ตัดสินใจถามคำถามบางอย่างออกไปจนแพรดาวต้องหันกลับมาหาฉันกับมะนาวอีกครั้ง
“แกไม่ได้กำลังปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่ไหม?”
“ไม่นี่...” แพรดาวตอบออกมาหน้านิ่งๆ
“แกเปลี่ยนไปนะดาว รู้ตัวหรือเปล่า...”
“หมายความว่าไง? ฉันว่าฉันก็เหมือนเดิมนะ แกคิดมากไปหรือเปล่าไอ?” เธอพูดพลางยกยิ้มไปด้วย
“แล้วเรื่องที่แกไปเจอกับพี่ธูร์พี่เธียร์ที่สิงคโปร์หละ... เป็นเรื่องบังเอิญด้วยไหม? ทำไมแกไม่เห็นเคยเล่าให้พวกฉันฟังเลย” คำถามของฉันทำเอาแพรดาวนิ่งไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน แววตาของเธอดูไม่เหมือนแพรดาวคนเดิมที่ฉันรู้จักเลย
“เรื่องนั้นทำไมแกไม่ไปถามพี่แฝดดูหละ... เขาอาจจะมีคำตอบดีๆ ให้แกก็ไ
