Chapter 40 หัวใจที่หล่นหาย

3162 คำ

[ เธียร์ ] เหตุการณ์ก่อนหน้า..... ผ่านมาหลายวันแล้วที่ผมกับไอริณไม่ได้เจอกันเลย แถมเธอก็ยังไม่โทรหาผมอีกด้วย นี่ตกลงผมหรือเธอกันแน่ที่กำลังโกรธอยู่ แม่งเอ้ย!! อยากคุยกับเธอแต่ก็ไม่อยากที่จะเริ่มก่อน อยากให้เธอมาง้อมากกว่าแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สนใจผมเอาซะเลย คิดแล้วก็หงุดหงิด! หลังเลิกงานผมเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วตรงไปยังลิฟท์เพื่อไปยังชั้นจอดรถ ก่อนจะได้ยินเสียงพี่ชายที่เรียกตามหลังมา “จะกลับแล้วเหรอมึง” “เออ!” น้ำเสียงที่ตอบกลับไปก็เป็นไปตามอารมณ์ของผมตอนนี้ “อะไรวะ? หงุดหงิดใส่กูทำไม!?” “กูไม่ได้หงุดหงิดใส่มึง!” “อ้อออ... อย่าบอกนะว่าหงุดหงิดที่น้องยังไม่มาง้อ หึๆ” “รู้ดี!!” ด่ามันไปทีหนึ่งกลับความรู้ทันของมัน “ฮ่าๆ.... ว่าแต่มึงจะกลับบ้านหรือเปล่า พ่อถามหาอยู่” ไอ้ธูร์ว่าพลางหัวเราะร่วน “ไม่... กูจะค้างคอนโด” “อื้ม...” ว่าแล้วก็ก้าวเข้าลิฟท์ทันทีที่ประตูลิฟท์เปิดออก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม