“บ่าวในเรือนพี่วิชิตก็มีแต่คนเก่าแก่ทั้งนั้น ฝีมือคงดีกว่าสร้อยอีก” ฉันแสร้งบ่นขณะนวดแป้งขนมไปด้วย
“ก็พี่อยากกินฝีมือน้องสร้อยนี่นา เจ้าพวกนี้ก็อยากกิน” เจ้าพวกนี้ที่เขาหมายถึงคือเด็กทโมน ลูกบ่าวไพร่ในเรือนน้องสร้อยเกือบ ๑๐ ชีวิต
เขามักอาศัยเจ้าพวกนี้เข้าหาสร้อยสุดา เพื่อกันคนครหาหญิงออกเรือนไม่ควรอยู่ใกล้ชิด สนิทสนม หรือแม้แต่อยู่ตามลำพังกับชายอื่นที่มิใช่ผัว พอรวมกับบ่าวไพร่ของเขาและสร้อยสุดาอีกนับสิบ ยิ่งห่างไกลจากคำว่าน่าเกลียดนัก
“พี่วิชิตบดเผือกให้ละเอียดกว่านั้นอีกค่ะ คอยคลำดูอย่าให้มีก้อนเผือกหลงเหลือ เวลากินจะได้เนียนๆ ไม่ระคายลิ้น” ถ้าอยากกินบัวลอย ก็ต้องมาช่วยกันทำ แม้พวกผู้ชายมือไม้ห่าง จะปั้นลูกบัวลอยไม่ได้เสมอกันเลยก็ตาม
“จ้ะๆ”
ปกติเขาไม่ใช่คนเลือกกิน ต่อให้ไม่ร้องขอสิ่งใด มาเรือนนี้ก็ย่อมได้ชิมของเลิศรส แถมยังได้ห่อกลับไปฝากเจ้าคุณพ่อ เจ้าคุณแม่ที่เรือนเกือบทุกวันอยู่แล
