“ฉันจะเอามาดามเดลบามาลงเพิ่ม อีกสองเดือนจะถึงวันเกิดแม่ฉัน ฉันอยากทำอะไรเพื่อเป็นการรำลึกถึงท่าน”
เสียงของนับแสนฟังดูอบอุ่น จนเธอมั่นใจว่าพื้นฐานเขาไม่ใช่คนใจร้ายใจดำอย่างที่พยายามทำกับเธอมาตลอด
“คุณตั้งใจทำดีกับคนที่ตายไปแล้ว ไม่ใช่เพื่อให้ท่านเห็นหรอกค่ะว่าคุณเป็นลูกที่ดี แต่คุณทำเพราะมันทำให้คุณมีความสุข คุณภูมิใจที่ได้เป็นลูกที่ดี” คาริสาทำใจกล้าเดินเข้าไปประชิดตัวเขาแล้วยื่นมือทั้งสองข้างไปกอบกุมใบหน้ารกเรื้อไว้ พร้อมจ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้น
“จะทำอะไร...”
“แต่กับคนที่ยังมีชีวิตอยู่อย่างครีม คนที่เคยรักคุณจนยอมฝากทั้งชีวิตไว้กับคนแปลกหน้าที่ยังรู้จักกันได้ไม่ดีพอ คุณกลับทำร้ายใส่ ทำให้ครีมช้ำใจ เสียใจ ร้องไห้... ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
“เคยรัก... แล้วตอนนี้ไม่รักแล้วใช่มั้ย” ความหวานละมุนถูกส่งผ่านแววตาที่จับจ้องกันอยู่ พร้อมกับใบหน้าคมคล้ามที่ก้มลงไปใกล้ความหอมกระจ่างดั่งดอกไม้แรกแย้ม
“
