วราลีได้แต่คิดทบทวนกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หญิงสาวอาบน้ำแต่งกายด้วยชุดที่ภูเบศเตรียมไว้ให้ เรือนผมสยายถูกเกล้าเป็นมวยสวยประดับกลางศีรษะทุยอย่างน่ารัก แผ่นหลังบอบบางกำลังทอดมองทัศนียภาพยามเช้าตรงระเบียงกว้าง กลิ่นไอดินผสมผสานเสียงนกร้องอย่างลงตัว ให้ความรู้สึกสดชื่นประหนึ่งเธอมาพักผ่อนหย่อนกาย ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วถูกคนบ้าอำนาจลักพาตัวมา
ภูเบศทอดมองสาวเจ้าอยู่นาน เขาชอบเวลาที่เธอแสดงท่าทีผ่อนคลายแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าในหัวสมองน้อยๆ คงครุ่นคิดจนบ้าคลั่ง ชายหนุ่มเดินไปสวมกอดร่างภรรยาสาวหมาดๆ แก้มนุ่มถูกขโมยหอมเต็มฟอด เพิ่งรู้ว่าการได้ครอบครองผู้หญิงที่ตนปรารถนาให้ความรู้สึกวิเศษถึงเพียงใด
วราลีสะดุ้งเมื่อถูกมือหนาคว้าเอวเล็กคอดไปกอดแน่น เลือดในกายสูบฉีดเมื่อภาพความทรงจำระหว่างเขาและเธอช่างเร่าร้อนเกินบรรยาย พวงแก้มนุ่มแดงระเรื่อ บ่งชัดว่าเขินอายยิ่งนัก
“หิวไหม?” คำถามสั้นๆ แต่ทำไมถึงท
