“แม่หมอ!” คนถูกเรียกว่าแม่หมอดูเหมือนจะช็อกสติหลุดไปแล้ว ร่างท้วมแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ เนื้อตัวเย็นเฉียบ
“ทำไมแม่หมอถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
“คือว่า เอ่อ คือ”
“ว่าไงคะ ทำไมแม่หมอถึงมาอยู่ที่นี่” วราลีถามย้ำ
“ปะ ป้าทำงานอยู่ที่นี่จ้ะ” คนตอบปากเริ่มซีดเซียว มือไม้ขัดไปขัดมาราวกับคนวิกลจริต
“งั้นก็แปลว่าป้ารู้จักกับคุณภู รู้จักตอนไหน หรือว่ารู้จักตอนที่บอกให้หนูไปนอนกับเขา” วราลีคาดเดา
“ปะ ป้า เอ่อ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเริ่มได้กลิ่นเค้าลางผิดปกติ
“ป้ามีอะไรปิดบังหนูอยู่หรือเปล่าคะ”
คนถูกคาดคั้นอยากสลายร่างกลายเป็นผงธุลี มองซ้ายแลขวาเลิ่กลั่กผิดสังเกต ท่าทางมีพิรุธยิ่งทำให้วราลีสงสัย จับแขนคนตรงหน้าไว้มั่นไม่ยอมให้จำเลยหนีง่ายๆ
“เล่ามาให้หมดค่ะป้า”
ภูเบศเดินร้องเพลงเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี ในมือถือกล่องอาหารหลากหลาย กลิ่นหอมเรียกน้ำย่อยจนต้องยกดมซ้ำๆ รับรองว่าถ้าวราลีได้ทานกับข้าวท
