๑๓.๒
ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ดวงตาที่หลุบไล้ลงมองเรือนร่างอย่างชื่นชมก็ไปหยุดชะงักที่บั้นท้ายงอนงามซึ่งต่ำลงไปตรงต้นขาด้านหลังเขาพบกับรอยเลือดที่ไหลเป็นทางออกมา ก่อนจะหลุบตาลงมองผ้าปูที่นอนด้วยอาการตะลึง เมื่อพบกับหยดเลือดเป็นหย่อมๆ
รพีใจหายวาบ ก้มลงมองมังกรตัวใหญ่ที่อาศัยร่างเขาอย่างจังงัง เมื่อพบว่าบนหัวมังกรมีสีแดงเหมือนสีเลือดเปรอะติดอยู่!
ไม่จริง ต้องไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้
ชายหนุ่มสติแตกอยู่ชั่วครู่ มือใหญ่สั่นนิดๆ เอื้อมมือไปแตะท่อนแขนกลมกลึง แต่บลินดาหดแขนหนีพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นปิดบังร่างกายเปล่าเปลือย อับอายสุดแสน หนาวๆ ร้อนๆ ราวเป็นไข้
“ดา… คือผม…” รพีรู้สึกเหมือนคนลิ้นคับปาก ไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างที่ใจคิด ทุกอย่างผิดคาดไปหมด ผิดคาดอย่างไม่น่าเชื่อ…
บลินดากำผ้าห่มแน่น ก่อนตัดสินใจผุดลุก
“เดี๋ยวดา…” รพีเรียกทันควันเมื่อหญิงสาวก้าวลงจากเตียงนอนด้วยท่าทายากลำบาก ดวงตากลมโตฉ่ำไป
