๑๕.๑
ขณะเดียวกัน ที่รพียังคงเงียบนั้นเพราะเขายังไม่คลายจากอาการอึ้ง และไม่คิดว่าหญิงสาวจะกล้าพูดเรื่องที่ไม่เป็นความจริงและดูแย่ลงไปอีกในสายตาของมารดาเขา แต่เมื่อคิดอีกที นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะต้องแปลกใจเลยสักนิด เพราะหล่อนเคยกล้ามานักต่อนักแล้ว
ผกาไม่คิดว่าหลังจากที่แนะเรื่องการประพฤติตัวเรียบร้อยแล้ว บลินดาจะกล้ากระทำในสิ่งที่ผู้หญิงไม่ควรทำอีกครั้ง ครั้งแรกนางพอจะอภัยให้ได้ แต่ครั้งที่สองนี่สิ เกินรับไหวจริงๆ
นางผกามีสีหน้าเรียบตึงอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับประโยคหนึ่งที่ทำให้คนฟังเสียใจอย่างสุดซึ้งก่อนจะออกไปจากห้องของบุตรชาย
“ป้าเคยบอกใช่ไหมว่าคนเราไม่ว่าจะอย่างไรก็ขอให้จิตใจดีก็พอ! เพราะฉะนั้นหนูดาคงจะรู้นะว่าควรจะทำยังไง เพราะป้าไม่อาจจะรับผู้หญิงที่ไม่รู้จักกลับตัวเป็นผู้หญิงที่ดีมาเป็นเมียของลูกป้าได้!”
“คุณป้า!”
“แม่!”
รพีมองมารดาอย่างตกตะลึง ขณะที่บลินดาถึงกับร้องไห้ออกม
