ตอนที่5.ตำรวจตรวจหัวใจ
1618 คำ
ตอนที่5.ตำรวจตรวจหัวใจ
เช้าของวันจันทร์ที่โรงพยาบาล แม้จะเป็นโรงพยาบาลเล็กๆประจำอำเภอแต่ตอนเช้าแบบนี้ที่หน้าโรงพยาบาลมีรถเข้าออกเยอะพอสมควร
จอมทัพคว้าเสื้อจราจรมาใส่สวมหมวกกันน็อค ขายาวๆคร่อมมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของกรมตำรวจมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล ตามไปสมทบกับตำรวจจราจรท่านอื่น
ปี๊ด...ปี๊ด...ปี๊ด (เสียงนกหวีด)
แม่นแล้ว...เขามันตำรวจสารพัดประโยชน์ สืบก็ได้ สายตรวจก็ดี เสียอย่างเดียวจีบผู้สาวบ่ติด
หมอพยาบาลที่นี่ขยันกันมากมาทำงานตั้งแต่เช้า ขึ้นเวรแปดโมงฟ้าใสมาถึงโรงพยาบาลตั้งแต่ยังไม่ถึงเจ็ดโมงเช้าด้วยซ้ำ เธอเหยียบเบรคเพราะนายตำรวจโบกให้หยุดรถ
ปี๊ด...ปี๊ด...ปี๊ด (เสียงนกหวีด)
จอมทัพทำมือให้เธอหยุดรถแล้วเคาะกระจกรถให้เธอเลื่อนกระจกลง
"มอนิ่งครับ กินข้าวแล้วบ่?"
อิหยัง
"ว่าไงนะคะ?"
ฟ้าใสพยายามเพ่งมองท่านสุภาพบุรุษที่เห็นแค่ลูกตาดำๆกับคิ้วหนาๆ ว่าเขาจะถามหาอะไร
ตอนเช้าๆแบบนี้ทุกคนต่างรีบไปรับเวรต่อจากเวรดึก ดูไปดูมาหน้าตาแบบนี้คุ้นๆอยู่นะ เธอจำลูกตาคู่นี้ได้ดี
แต่อีกห้วงหนึ่งของความคิดก็ว่าไม่น่าใช่ผู้กองหูดำ ตำรวจขี้เก๊กนั่นน่ะเหรอจะตื่นเช้ามาโบกรถ
จอมทัพเห็นเธอเอาแต่ขมวดคิ้ว จึงดึงหน้ากากอนามัยออกก้มใบหน้าลง เธอจะได้มองเขาได้ถนัด
"กินข้าวซ้าวแล้วบ่คุณฟ้าใส เมื่อคืนฝันถึงผมหรือเปล่า"
ว่าแล้วมันคุ้นๆ...
เธอตอบแบบไม่ต้องคิดพูดด้วยน้ำเสียงติดรำคาญไปว่า
"ไม่ค่ะฉันรีบ แล้วคุณมาโบกรถทำไม เลิกจับไพ่แล้วเหรอ"
"ไม่จับแล้วครับไพ่ พี่จอมมาตรวจหัวใจดีกว่า"
พูดจบเขายิ้มจนตาหยี สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าหวานไม่วางตา
รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ เจ้าชู้ทั้งนั้น
เชอะ!
ฟ้าใสสะบัดหน้าใส่เขา แล้วก็เห็นว่ารถยนต์คันอื่นแซงหน้าเธอไปหลายคัน ถ้าหากเธอไปช้าจะไม่มีที่จอดรถดีๆ โดยเฉพาะยัยอ้อมแอ้มที่จ้องจะแย่งที่จอดรถกับเธออยู่ทุกวัน
"บ้าบอ...ว่างมากหรือไงคะถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ที่จอดรถล่ะก็ ฉันจะตามไป..."
"ตามไปไหนครับ คุณฟ้าจะทำอะไรพี่จอม"
ริมฝีปากบางของเธอสั่นระริกด้วยความโกรธ ขึงตาใส่คนที่กวนประสาทเธอตั้งแต่เช้า
"จะ...จะเอาเข็มจิ้มตาคุณน่ะสิ"
เขาแอ่นอกให้อีกตามเคย ใบหน้าหล่อเหลายิ้มละมัยเกาะอยู่กับประตูรถเหมือนจิ้งจกตุ๊กแก
"จิ้มที่หัวใจพี่จอมละกันนะครับ คุณฟ้าคนสวย"
"ไร้สาระ..."
พูดจบพยาบาลสาวกดเลื่อนกระจกขึ้น ถ้าหนีบหน้าเขาได้เธอจะหัวเราะให้ฟันหัก แต่เขาเป็นมวยรีบหดตัวออก เธอจึงเหยียบคันเร่งไปทันทีขณะที่รถยนต์เคลื่อนตัวห่างออกไป เธอเห็นเขายืนตรงทำท่าตะเบ๊ะใส่
ฟ้าใสมองที่กระจกส่องหลังพอดิบพอดี
"บ้า...กวนประสาท"
"เบื่อแล้วพวกหัวเกรียนฉันไม่เอาหรอกย่ะ"
เมื่อไปถึงโรงจอดรถ เธอก็โดนแย่งที่จอดรถประจำไปอย่างหน้าด้านๆ โดยเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนเดิมตั้งแต่เด็กจนโต จนมาถึงตอนนี้ยัยอ้อมแอ้มก็ยังนิสัยเสียไม่เลิก
ฟ้าใสได้ที่จอดรถอีกด้านที่แดดส่องถึง เธอถึงกับสงสารรถตัวเอง รีบจอดรถขณะที่ปากก็บ่นงึมงำไม่ยอมหยุด
"ยัยลูกเป็ดขี้อิจฉา ฉันให้หล่อนวันนึงก็แล้วกัน"
ลงจากรถไม่ทันไร เจ้ากรรมนายเวรที่มีชื่อว่าอ้อมแอ้มก็มายืนเยาะเย้ย ที่สามารถแย่งที่จอดรถได้สำเร็จ
"ร้อนหน่อยนะวันนี้ สายๆแดดน่าจะส่อง เสียดายรถสวยๆต้องตากแดด แย่จังเนอะ"
พูดจบเธอก็เดินจากไป เพราะแก็งค์สนับสนุนของฟ้าใสต่างทะยอยกันมา
"อ้าว! ทำไมมาจอดตรงนี้ล่ะฟ้า" แตงกวารีบถามเมื่อเธอลงจากรถ
"ให้ทานหมามันหนึ่งวัน"
เพื่อนๆมองตามสายตาคู่นั้นของฟ้าใส ก็พอจะรู้ถึงสาเหตุที่ทำไมฟ้าใสถึงไม่จอดรถที่เดิม
"ไปเถอะอย่าไปสนเลย แนนมีเรื่องจะเม้าท์ตั้งหลายเรื่อง"
เป็นแนนนี่อีกเหมือนกันที่มอบพลังบวกให้เพื่อนแต่เช้า สี่คนหัวเราะคิกคักขึ้นตึกอุบัติเหตุฉุกเฉินโดยไม่สนใจสายตาอิจฉาของอีกคน
ที่สถานีตำรวจโรงพักเพื่อประชาชน ผู้กองจอมทัพสะสางงานเอกสาร ที่กองท่วมโต๊ะเสร็จแล้ว หยิบถุงส้มตำที่เขาตั้งใจตื่นแต่เช้าทำส้มตำปูปลาร้าแยกน้ำเรียบร้อยใส่กล่องพลาสติกกับขนมจีนน้ำนัวจากเรณูนครไปส่งที่โรงพยาบาล
"ผู้กองจะไปไหนครับ นั่นเอาถุงอะไรไปด้วย?" จ่าแหลมตาดีรีบถาม
"เอาตำบักหุ่งไปให้ผู้สาวจ่าไปด้วยกันบ่?"
"สาวที่ไหนล่ะผู้กอง" ดาบวุฒิถามบ้าง
"ผมสิเอาไปให้คุณฟ้าใส จ่าแหลมกับดาบวุฒิไปด้วยกันบ่ล่ะ?"
จ่าแหลมยังไม่ตกลงใจตั้งแต่คืนวันเสาร์เมื่อวานทั้งวันแฟนเขาก็ไม่คิดจะโทรหา ครั้นเขาโทรไปเธอก็ไม่รับสายตอนนี้ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ
"ผู้กองไปเถอะ ผมไม่ไป"
"แน่นะจ่า ถ้าโดนหมาคาบเอาไปกินจะหาว่าผมไม่เตือนนา"
จอมทัพเดินผิวปาก หิ้วถุงพลาสติกพะรุงพะรังจากไปพร้อมกับเสียงมอเตอร์ไซค์
*****
ที่โรงพยาบาล ผู้กองจอมทัพในชุดนายตำรวจเต็มยศ เดินดุ่มๆไปที่ตึกอุบัติเหตุฉุกเฉิน
สายตาเรดาร์เห็นว่าเธออยู่ที่ข้างเตียงคนไข้ กำลังซักประวัติใบหน้าเคร่งเครียดจดอะไรยุกยิกบนแฟ้มคนไข้
เขาแค่เอาของมาให้และก็กลับจะไม่อยู่รบกวนเธอเด็ดขาด กำถุงพลาสติกแน่น ในใจหวั่นนิดๆว่าจะโดนด่า ที่นี่คนไข้เยอะจริงๆนี่เขามาผิดเวลาหรือเปล่าวะเนี่ย
"คุณพยาบาลครับ"
ฟ้าใสตอบโดยไม่ได้มองหน้าคนถาม เพราะมัวแต่ลงประวัติอย่างรีบร้อน เพราะมีอีกเสียงหนึ่งร้องโอดโอยอยู่ใกล้ๆ
"มีอะไรคะถ้าเพิ่งมาให้ไปติดต่อเคาน์เตอร์ก่อนค่ะ"
จอมทัพยิ้มเผล่ พร้อมกับยื่นถุงพลาสติกในมือส่งให้หญิงสาว ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นหลายคู่ของที่นี่ ก็ภาพมันน่าดูเอามากๆ
"ตำบักหุ่งครับแซ่บหล้ายหลาย และก็ขนมจีนน้ำนัวจากเรณูนครผมเอามาฝาก"
คุณพยาบาลในชุดEMS ดูทะมัดทะแมงถลึงตาใส่เขา จากนั้นคว้าถุงพลาสติกไปจากมือคุณตำรวจวิ่งเอาไปวางไว้ที่เคาน์เตอร์ แล้วรีบวิ่งกลับมาเหมือนเดิม
"ขอบคุณค่ะฉันยุ่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญค่ะ"
"แซ่บนะครับ"
คุณพยาบาลขึงตาใส่เขาอีกครั้งริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง นายตำรวจหนุ่มคิดว่าเธอคงน่าจะดีใจจึงจ้องเขาตาเป็นมัน
แต่ผิดคาด เขาโดนไล่...
"อย่าหาว่าฉันไล่เลยนะคะ ถ้าหมดธุระแล้วก็เชิญค่ะอย่ามายืนเกะกะเห็นไหมคะมีคนไข้มาอีกแล้ว"
"ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมมาใหม่"
"ไปเถอะค่ะ"
ฟ้าใสโบกมือไล่เขา เธอไม่อยากเป็นเป้าสายตาของใครต่อใครที่นี่ จะมีใครบ้าอย่างเขาอีกจับแม่เธอขังคุกแล้วยังจะมาจีบเธอแบบหน้าด้านๆ
*****
แม่นแล้วผู้หญิงไล่แปลว่าผู้หญิงรัก ไม่รู้ว่าเขาไปเอาความคิดนี้มาจากไหน จอมทัพเดินยิ้มจากไปควบรถมอเตอร์ไซค์กลับโรงพักกินข้าวเที่ยงที่ทำมาเองเพื่อประหยัดเงิน
ในแต่ละมื้อแต่ละวัน เขาไม่เคยได้อยู่เฉยๆบนโรงพัก ตกบ่ายจอมทัพควบมอเตอร์ไซค์สวมวิญญาณสายตรวจตั้งใจไปดูลาดเลาที่ซอยแห่งนั้น แต่ต้องผ่านร้านมินิมาร์ทของแม่ยายก่อน
เขาตั้งใจเข้าไปอุดหนุนซักนิดซักหน่อย ก็บังเอิญพบกับบุคคลที่ทางตำรวจสั่งให้จับตามอง
กระจกใสจนสามารถเห็นชายวัยกลางคนผิวดำแดงรูปร่างกำยำ ยืนอยู่ข้างๆพนักงานสาวที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์
"ไอ้หาญ มันมาทำอะไรที่นี่"
กรุ๊งกริ๊ง เสียงกระดิ่งดังต้อนรับผู้มาเยือน เมื่อประตูอัตโนมัติเปิดออก จอมทัพที่ยังสวมหมวกกันน็อคเดินเข้าไปในร้าน กระทันหันจนกระทั่งผู้จัดการร้านเงอะงะตกใจในชุดตำรวจทำเงินหล่นจากมือ
ส่วนไอ้หาญก้มหน้าก้มตาทำทีหยิบสิ่งของที่พื้น
"สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะคุณตำรวจ"
เขาจงใจให้กล้องจับภาพหนึ่งหญิงกับอีกหนึ่งชาย โดยไม่ให้ทั้งสองสงสัย
มึงจะหลบหน้าไปทำไม มันไม่ทันแล้วไอ้หาญเอ๋ย
"คอแห้งครับ ผมว่าจะซื้อน้ำเย็นๆซักขวดข้างนอกร้อนตับแทบแตก"
เขาเห็นว่าหญิงสาวมือสั่นๆ เอาเงินเข้าในลิ้นชักตามเดิมแล้วตอบเสียงติดๆขัดๆ "เอ่อ...มี มีค่ะ เชิญเลือกได้เลยนะคะ"
เขาทำทีเดินเข้าด้านใน จากนั้นผู้ชายรูปร่างกำยำที่อยู่ในแฟ้มประวัติคดีค้ายาเสพติด ดึงหมวดปิดใบหน้ารีบผลุนผลันออกไป
"พี่ไปก่อนนะ"
ไอ้หาญ ทำไมมาโผล่ที่นี่ได้วะ...
- ผู้เขียน
