รักที่เป็นไปไม่ได้ 5
1817 คำ
รักที่เป็นไปไม่ได้!!
Ep5
ณ.บ้านของภาคิน
พอถึงบ้าน เขาก็เดินตรงไปขึ้นห้องทำงานทันที ป้าเพ็ญ : กลับมาแล้วหรอคะคุณมิ้น
เรา: ค่ะป้า มิ้นขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ //เราพูดจบก็ตรงไปยังห้องนอนเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาแล้วเดินลงมาข้างล่าง
เรา : ป้าทำอะไรอยู่หรอคะ
ป้าเพ็ญ: อ๋อ พอดี ป้ากำลังทำขนมอยู่ค่ะ เวลาคุณหนูเครียดๆ คุณหนูชอบทานขนม ป้าเลยทำเตรียมไว้ให้ค่ะ
เรา: คุณหนู ?? //เราถามเพราะความสงสัย เพราะว่าตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี่ ก็ไม่เห็นใครนอกจาก นายภาคิน กับเรา
ป้าเพ็ญ: ก็คุณภาคินนั่นแหละค่ะ แต่อย่าไปบอกคุณภาคินนะคะ เธอไม่ชอบให้ป้าเรียกแบบนี้ ตั้งแต่ย้ายออกมาจากบ้านใหญ่
เรา : หมายถึงบ้านที่คุณพ่ออยู่ใช่ไหมคะ
ป้าเพ็ญ: ค่ะ คุณมิ้นไปหาคุณท่านมาแล้วหรอคะ เรา : ค่ะ // เราพูดแล้วก้มหน้าลง เพราะการไปของเรา มันไม่ได้ส่งผลดีนัก
ป้าเพ็ญ: คุณมิ้นไม่ต้องคิดมากนะคะคุณท่าน ก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ ไม่ค่อยฟังใครสักเท่าไหร่ แต่จริงๆคุณท่านใจดีมากเลยนะคะ โดยเฉพาะกับเด็กๆ
เรา: ค่ะ งั้นมิ้นว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า
มีอะไรให้มิ้นช่วยไหมคะ
ป้าเพ็ญ : ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวป้าทำเอง นี่ก็ใกล้เสร็จแล้วเหลือแค่นำขนมเข้าไปอบแค่นั้นเองค่ะ
เรา : ได้ยังไงล่ะคะ เดี๋ยวมิ้นช่วยดีกว่า// หลังจากนั้นเราก็ช่วยป้าเพ็ญทำขนมจนเสร็จ
...ไอ้คิน ไอ้คินๆ //เสียงเรียกของคนด้านนอก ก่อนที่เราจะเดินออกไปดู พร้อมเขาที่เดินลงมา จากด้านบน
ภาคิน: เมื่อไหร่มึงจะเลิกตะโกนสักที มาทีไรก็ตะโกนอยู่นั่น //เขาพูดแล้วเดินเข้าไปหา คนที่มาใหม่
..เออๆโทษทีมันชินไปหน่อย ป่ะกูมารับไปเที่ยว ภาคิน : วันนี้กูเบื่อไม่อยากไป //เขาพูดแล้วนั่งลงบนโซฟาที่ห้องรับแขก
...ได้ไงวะ วันนี้วันรวมตัวนะเว้ย มึงลืมแล้วหรอวะ ไม่รู้และมึงต้องไป //ผู้ชายตัวสูงเดินเข้าไปหาภาคินแล้วพูดยาวเหยียด
...หรือว่าเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น //เขาพูดรหัสมาหาเรา ก่อนที่เราจะเดินถอยหลังไปหาป้าเพ็ญ ภาคิน: ไม่เกี่ยว //เขาพูดแล้วหันมามองเรา
...ถ้าไม่เกี่ยวก็ไปดิวะ กูอุตส่าห์มารับมึงด้วยตัวเองเลยนะเนี่ย อ่ะๆ ถ้ามึงไม่อยากไปคนเดียว มึงก็พาเธอไปด้วยสิ //ผู้ชายคนนั้นหันไปบอกภาคิน ก่อนที่เขาจะนิ่งไป
ภาคิน: ตกลง เดี๋ยวกูตามไปเอง
...ให้มันได้อย่างนี้ดิวะ เออๆรีบตามมานะเว้ย
ที่เดิม เดี๋ยวกูไปก่อน //หลังจากนั้น ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป ก่อนที่ภาคินจะเดินมาหยุดหน้าเรา
ภาคิน: ไปแต่งตัว
เรา: แต่งตัวไปไหน
ภาคิน: อย่าถามมากได้ไหม บอกให้ไปแต่งตัว ป้าเพ็ญครับ ช่วยจัดการด้วยนะครับ
ป้าเพ็ญ : ได้ค่ะคุณคิน ไปค่ะคุณมิ้นเดี๋ยวป้าช่วยเลือกชุดให้ //หลังจากนั้นป้าเพ็ญก็ พาเราขึ้นมาเปลี่ยนชุดด้านบน
ป้าเพ็ญ : ป้าว่า ชุดนี้เหมาะนะคะ //ป้าเพ็ญหยิบชุดเดรสสีแดงออกมาจากตู้
เรา : แต่มิ้นว่า มันไม่โป๊ไปหน่อยหรอคะ
ป้าเพ็ญ: ไม่หรอกค่ะ ถ้าจะไปที่ผับ ของคุณคินชุดนี้เหมาะแล้วค่ะ
เรา : ผับหรอคะ
ป้าเพ็ญ : ใช่ค่ะ ส่วนมาก ถ้าพวกคุณคุณรวมตัวกัน ก็จะไปรวมตัวกันที่ผับ //หลังจากนั้นเราก็ไปเปลี่ยนชุด ก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง
มือขวาของภาคิน: คุณภาคินไปรอที่รถแล้วครับ เชิญครับคุณมิ้น //เสียงพูดของลูกน้องเขาก่อนที่เราก็เดินตรงไปที่รถทันที ก็เห็นว่าเขานั่งอยู่ด้านในเพราะมือที่กด iPad อยู่
คนขับรถ : ไปเลยไหมครับนาย
ภาคิน: อืม //เขาตอบสั้นๆพร้อมหน้าที่ก้มลง
ที่ iPad แล้วรถก็แล่นออกไป
ณ.ผับ
เมื่อรถจอดสนิท เขาก็ว่าง iPad ลง แล้วกันหน้ามามองเราแล้วนิ่งไปสักพัก ก่อนจะเดินออกไปทันที
คนขับรถ: เชิญครับคุณมิ้น //สิ้นสุดคำพูดของคนขับเราก็เดินลงมา แล้วเดินตามเขาเข้าไป ทันที
เรา: ไม่คิดจะรอกันเลยหรือไง //เราบ่นพึมพำ เมื่อนายภาคินเดินนำเข้าไปในตัวผับแล้ว ก่อนที่เราจะเดินตามไปพร้อมสายตาคนในผับที่จับจ้องมาที่เราตลอดการเดิน
...มาคนเดียวหรอครับน้องสาว
...มานั่งกับพวกพี่ไหมครับคนสวย เสียงแซว พูดขึ้นไม่หยุดจนกระทั่ง
พรึ่บ!!~~~เรามาชนกับแผ่นหลังใครคนนึง
เรา: โอ๊ย ขอโทษค่ะ เราเงยหน้าขึ้น ก็พบว่าตัวเอง ชวนเข้ากับแผ่นหลังของนายภาคิน
ภาคิน: รีบเดิน อย่ามัวจะอ่อย _/เขาพูดแล้วจับมือเราแน่น ก่อนจะพาไป
เรา : โอ๊ย นี่นายฉันเจ็บนะ
พรึ่บ!!~~~ เขาปล่อยมือเรา
ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้อง VIP 1 เราหยุดชะงักสักพักแล้วเดินตามเขาเข้าไป สายตาทุกคนในห้อง ล้วนมองมาที่เรา ยกเว้นเขา
...มึงเรียกเด็กที่ไหนมาวะ โคตรสวยเลย เสียงชายหนุ่มพูดขึ้น
...มึงหยุดคิดเลย นั่นเด็กไอ้คิน //ผู้ชายที่เจอกันที่บ้านพูดขึ้น
...โอ้โห กูไม่ยักรู้ ว่ามึงแอบซุกเด็กเอาไว้ด้วย //เสียงผู้ชายอีกคน พูดแซว
ภาคิน: เสือก //เขาพูดแล้วดื่มเหล้าต่อ
...เธอๆ //เราหันไปมองต้นเสียง ที่เรียก
เรา คะ?
...เธอมานั่งกับพวกเราสิ มากับพี่ภาคินใช่ไหม
เรา ค่ะ //เราตอบกลับไปสั้นๆ ก่อนจะเดินไปนั่ง กับผู้หญิงอีก 3 คน
...สวัสดีเรา น้ำผึ้งนะ เป็นแฟนกับพี่จัสตินผู้ชายคนนั้นอ่ะ //เธอพูดแล้วชี้ให้เรามอง ผู้ชายที่พึ่งไปที่บ้าน
..ส่วนเรา ฟ้าใส เป็นแฟนกับพี่เจมส์ ผู้ชายที่นั่ง ตรงข้ามกับพี่ภาคิน //เราแล้วหันไปมองตามที่เธอบอก
...ส่วนเรา ชื่อ สายน้ำ เราเป็นแฟนกับพี่ภูวิน คนที่นั่งข้างๆ พี่ภาคิน ยินดีที่ได้รู้จักนะ เธอ...
เรา : เราชื่อมิ้น ยินดีให้รู้จักทุกคนนะ
น้ำผึ้ง : ยินดีที่ได้เจอนะมิ้น เราถามอะไรหน่อยสิ เรา: ได้สิ
น้ำผึ้ง: เธอเป็นแฟนกับพี่ภาคินจริงๆหรอ
เรา: เออ... เปล่าหรอก เราก็เป็นแค่ลูกหนี้คนนึง
สายน้ำ: นี่พี่ภาคินจับเธอมาทำไม่ดีไม่ร้ายหรอ เราจะไปคุยกับพี่ภาคินให้รู้เรื่อง //สายน้ำพูดขึ้นอย่างโมโห
เรา: เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น นั่งลงก่อน //เราพูดห้ามสายน้ำไว้
ฟ้าใส : แล้วเรื่องมันเป็นยังไง
เรา: ก็ไม่มีอะไรหรอก เราแค่ มาใช้หนี้แค่นั้นคบเวลากำหนด แล้วก็จะไป
สายน้ำ: จริงหรอ แต่พวกเรา อยากให้เธออยู่กับพวกเรานะ ไม่รู้สิฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอยังไงก็ไม่รู้
น้ำผึ้ง: ใช่ เธอมาอยู่แก๊งพวกเรานะ จะได้มาเม้ามอยเรื่องแฟนๆพวกเรากัน
เรา: มันจะดีหรอ เราเป็นแค่คนธรรมดาไม่ได้ร่ำรวยอะไร
สายน้ำ: พวกเราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เธอไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลย เอาเป็นว่า เธอตกลงมาอยู่แก๊งพวกเราแล้วนะ
เรา: ตกลง //หลังจากที่เราพูดจบเราก็นั่งดื่ม เครื่องดื่ม กับพวกเธอต่อ แต่เราไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์หรอกนะ เป็นแค่น้ำส้มธรรมดา
23:50น.
เวลาผ่านไปนานพอสมควร
ภูวิน: สาวๆนั่งคุยอะไรกันครับ สนุกเชียว// พี่ภูวิน พูดขึ้น ก่อนที่จะเข้าไปโอบเอวสายน้ำ
สายน้ำ: ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุยกัน ไปเรื่อย แล้วนี่ พี่จะกลับหรือยังคะ
ภูวิน: ไปสิ พี่อยากกลับบ้านแล้ว //พี่ภูวินพูดขึ้น เพราะหันไปมองสายน้ำยังเจ้าเล่ห์
สายน้ำ: รู้นะว่ากินอะไรอยู่
ภูวิน: งั้นเรารีบกลับกันดีกว่า
สายน้ำ: งั้นฉันกลับก่อนนะ ไว้เจอกัน
พวกเรา : กลับดีๆนะ
ภูวิน: กูกลับละแล้วเจอกัน //พี่ภูวินหันไปบอก
กับเพื่อนๆของเขา ก่อนที่เขากับสายน้ำจะเดินออกไป
เจมส์ : ไอ้วินแม่งชิ่งกลับไปแล้ว งั้นกูกลับก่อนนะ //พี่เจมส์พูดขึ้น ก่อนจะเดินมารับฟ้าใส แล้วก็ไปอีกคู่
จัสติน : ถ้ากลับกันหมด งั้นกูกลับก่อนไอ้คิน แล้วเจอกัน //พี่จัสตินพูดแล้วเดินมารับน้ำผึ้ง
น้ำผึ้ง: งั้นเรากลับก่อนนะ มิ้นแล้วเจอกันรอบหน้านะ
เรา โอเคกลับดีๆนะ //เราพูดลา ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินออกไป ภายในห้องเหลือเรา กับนายภาคินแค่ 2 คน ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น แล้วหันมามองเรา แล้วเดินออกไปทันที
เรา: เป็นบ้าหรือไง อยากมาก็มาอยากไปก็ไป //เราบนขึ้นคนเดียว แล้วเดินตามเขาไปอีกครั้ง
เรา : ชีวิตไม่คิดจะรอใครเลยหรือไงวะ
พรึ่บ!!~~~ เราชวนเข้ากับ หน้าอกของใครบางคน
เรา : เอาอีกแล้วนะนาย คิดจะเดินก็เดินที่จะหยุดก็หยุด// เราพูดขึ้นอย่างโมโห ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองเขา
...ผมขอโทษครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า //ชายหนุ่มตรงหน้าพูดขึ้น เขาไม่ใช่นายภาคิน แต่เป็นผู้ชายรูปหล่อคนนึง ทำไมเขาดูอบอุ่นจัง
เรา : ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณนะคะ
ผู้ชายคนนั้น : ไม่เป็นไรครับ มันจะเป็นการเสียมารยาทไหมครับ ถ้าผมจะถามชื่อคุณ
เรา: ฉันชื่อ
พรึ่บ!! เรายังไม่ทันตอบชื่อ ก็ถูกดึงจากใครบางคนอย่างแรง
ภาคิน: กลับ!! //เขาพูดขึ้นสั้นๆ แต่น้ำเสียงน่ากลัวมาก ก่อนที่เขาจะลากเรามาที่รถ โดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ แล้วกลับบ้านทันที
ณ.บ้านภาคิน
เมื่อถึง นายภาคินก็เดินเข้าบ้านทันที โดยไม่พูดอะไรเลย
เรา นี่เขาโกรธเรางั้นหรอ แล้วเขาโกรธเรา เรื่องอะไร หรือว่าเรื่องผู้ชายคนนั้น ไม่ๆๆๆ มิ้น หยุดคิดเดี๋ยวนี้ คนอย่างเขาเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด// เราคิดขึ้นในใจ แล้วจะเดินเข้าไปที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะไปอาบน้ำ นอนทันที
- ผู้เขียน
