~ 2 เดือนต่อมา ~
ด้านเรนิสช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเทอม ซึ่งฉันเป็นเด็กมหาลัยปี 1 เต็มตัว ก่อนหน้านี้ช่วงซัมเมอร์ ฉันแค่เรียนปรับพื้นฐานเท่านั้น และช่วงที่ผ่านมาพี่มาคัสก็งานยุ่งเรามีเวลาเจอกันเดือนละ 2-3 ครั้งเอง
“คิดถึงฝุดๆ” ป่านนี้ไม่รู้สุดหล่อของฉันจะทำอะไรอยู่น่า ทว่าขณะที่ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นนั่งเหม่อลอยเพียงลำพังนั้น
“จ๊ะ...เอ๋” เสียงยัยมาเบลที่โผล่มาจากด้านหลัง
“เห้ย...ตกใจตายแหละ”
“ทำไร อยู่แก”
“เปล่า ไม่ได้ทำไร” ฉันตอบยัยมาเบลไป
“เออเรย์ พี่สาลี่ให้ฉันมาถาม แกยังจะอยากประกวดดาวอีกไหม” เรนิสที่มาเบลถามเช่นนั้น ร่างบางถึงกับตาโต
“หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ได้เหรอ” เรนิส ไม่พูดเปล่า ทว่าร่างบางกับยืนบนม้านั่งและหมุนตัวไปมา สำรวจตัวเอง
“โอ้ย...ทำไมจะไม่ได้ละย่ะ เมื่อวานฉันกับพี่สาลี่ ไปแอบส่องคณะอื่นมา บอกเลย ทั้งหุ่น รูปร่างหน้าตา ความสามารถยังสู้แกไม่ได้” มา
