พันธะวิศวะร้ายพ่ายรัก EP.9 ปั่นป่วนนักรีวิวตัวยง
1709 คำ
~ 3 วันต่อมา ~
ด้านเรนิสหลังจากที่เธอถูกมาคัสจับโยนออกจากผับ คับแค้นใจไม่หาย ร่างบางลงทุนสมัครเฟสบุ๊คใหม่ สร้างแอคเค้าท์หลุมขึ้นมา เพื่อปั่นป่วนช่องทางโซเชียลของทางร้าน โดยรีวิวที่หน้าเพจเฟสบุ๊คชื่อผับ S2C ซึ่งเป็นผับของมาคัสนั้นเอง
สัปดาห์ต่อมา มาคัสวันนี้หลังจากที่ผมไม่ได้เข้าผับมาหลายวัน วันนี้ก็ได้มาตรวจดูความเรียบร้อย เพราะช่วงนี้ หุ้นส่วนผมพี่คาร์เรน ติดประชุมที่ต่างประเทศ ช่วงนี้ผมต้องเขาผับแทนพี่แก
“ปัดโธ่...ก็นึกว่าจะไปนั่งแดกกับไอ้ไทม์ กันสองคนแล้ว ” ฟรอสต์และไทม์ที่นั่งดื่มก่อนหน้าอยู่แล้วนั้น พอเจอหน้ามาคัส ถึงกับถาม
“เฮียคาร์เรน ติดงานที่จีนวะ กูเลยต้องมาดูบัญชีแทนพี่แกหน่อย”
“อืม...ล้ำซำละสิมึง ช่วงนี้” ไทม์เอ่ยขณะหยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมาจิบไปพรางๆ
“ล้ำซำห่าอะไร มึงไม่เห็นเหรอ ช่วงนี้ ลูกค้าของร้านหายไปหมด ยอดขายลดลงครึ่งต่อครึ่ง นี้ฝ่ายบัญชีพึ่งรายงานยอดขายกูมา นี้ยอดตกมา 1 สัปดาห์แล้ว กูกับเฮียคาร์เรนก็ไม่ได้เข้าผับ เนี่ย...ถ้าวันนี้กูไม่มา ก็คงไม่มีใครรายงานกู” มาคัส เอ่ยกับไทม์และฟรอสต์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“มึงจะให้ขายดิบขายดี ลูกค้าเข้าร้านแน่นทุกวันเลยหรือไง ธุรกิจมันก็ต้องมีขายดี กับขายไม่ดีบ้าง ทำเป็นเครียดไปได้ แค่นี้เสียยอดตกแค่ไม่กี่วัน ทำเสี่ยมาคัส เสี่ยคาร์เรนไม่เจ๊งหรอกน๊า ใช่ไหมวะ ฟรอสต์”
“แต่กูมาที่นี่แทบจะทุกวันพักหลังๆ ก็ว่าลูกค้าหายไปเกินครึ่งเลย” ฟรอสต์เอ่ยอย่างที่เขาเห็น สาเหตุเกิดจากอะไร มาคัสถึงกับคิดไม่ตก แต่นั้นเขาก็ได้เรียกหัวหน้าแต่ละฝ่ายประชุมด่วนกันแล้ว อีกไม่กี่วันคงได้คำตอบ
“มีคู่แข่งใหม่ น่าสนใจกว่าที่นี่เปล่า” ไทม์ถาม
“เท่าที่กูให้การตลาดเช็ค ยังไม่มีนะ” มาคัสใบหน้าอันหล่อเหลา ขมวดคิ้ว ขืนเป็นแบบนี้ไปอีกสัก 1 เดือนไม่ไหวแน่ ทว่าขณะที่ทั้งสามหนุ่มกำลังนั่งดริ้งกันอยู่นั้น
“คุณมาคัส คะเราเจอสาเหตุแล้วค่ะ เชิญที่ห้องหน่อย” มาคัสลุกออกจากโต๊ะ ตามลูกน้องไปยังห้องทำงานทันที
สิ่งที่มาคัสเห็นในหน้าจอไอแพดของฝ่ายการตลาด และบัญชีนั้น
[48 รีวิว]
ไม่ระบุตัวตน ; บริการลูกค้าได้แย่มาก เสียดายตัง แพงก็แพง
ไม่ระบุตัวตน ; เจ้าของผับนิสัยไม่ดี บริการแย่ อาหารไม่อร่อย
ไม่ระบุตัวตน ; แย่ไปหมดทุกอย่าง
ไม่ระบุตัวตน ; บริการได้แย่มาก 0.01/10
ไม่ระบุตัวตน ; ไปที่อื่นเถอะค่ะ ที่นี่บริการแย่มาก
!! เหอะ...!!
“วิ ว่าพอจะเป็นไปได้ไหมคะ ที่ลูกค้ามาใช้บริการ แล้วรีวิวก็คือ อีกส่วนหนึ่งในการตัดสินใจของลูกค้า ที่จะมาใช้บริการที่่ผับของเรา”
“ผมว่า ก็มีส่วนนะครับ” มาคัสตอบ
“แต่ที่น่าสงสัย คือรีวิวพวกนี้พึ่งสร้างขึ้นมาไม่กี่วัน ก่อนที่ยอดขายเราจะตก คุณมาคัสดูนะคะ ไม่ระบุตัวตน”
“แบบนี้มันจงใจชัดๆ” มาคัสที่เห็นเช่นนั้น ได้แต่กัดฟันกรอด
‘ใครมันช่างกล้าล้วงคองูเห่าอย่างเขา’
“ที่เหลือ เดี๋ยวผมจัดการเอง” มาคัสหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา สั่งลูกน้อง
“รับรองไม่เกิน 3 วันเรารู้ตัวคนร้าย ได้เด็ดหัวมันแน่ครับ” เอ่ยจบมาคัสก็เดินกลับโต๊ะ
“ว่าไง มึง” ไทม์ถาม จากนั้นมาคัสหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเปิดหน้าเพจของทางร้านให้เพื่อนๆ ดู
“ฮ่า ฮ่าๆ” สองหนุ่มระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแทบจะพร้อมๆกัน
“มึงกับเฮียคาร์เรน ไปสร้างศัตรูที่ไหนไว้เปล่า” ฟรอสต์ถาม หึ...สร้างรีวิวมาป่วนร้านไอ้มาคัส แบบนี้ก็มีด้วย
“กูไม่ใช่มึงกับไอ้พาทิศนะ ฟรอสต์”
“ใครมันช่างกล้าเล่น อะไรสกปรกเยี่ยงนี้ รู้จักมึงกับเฮียคาร์เรนน้อยไปแล้ว ตลกวะ”
“สัสไทม์ กูไม่ตลกนะ โว้ย” มาคัสต่อว่าเพื่อน
~ สัปดาห์ต่อมา ~
ภายในห้องทำงานผู้บริหารผับหรู S2C เปี๊ยกลูกน้องคนสนิทของมาคัสที่เดินเข้ามาพร้อมกับซองเอกสารสีน้ำตาลในมือ
“โทษทีครับลูกพี่ ไอ้ยนต์ ช่วงนี้มันงานยุ่ง เลยได้ข้อมูลมาช้าหน่อย” ทว่าขณะที่มาคัสกำลังแกะซองเอกสาร สายตาสำรวจข้อมูลในมือนั้น เพียงแค่เห็น ชื่อ นามสกุล อันคุ้นตาของคนทำ เขาแทบระเบิดเสียงออกมา
“เรนิตา...ได้ เราจะได้เห็นดีกัน” มาคัสได้แต่กัดฟันกรอด ลุกพรวดพราดออกจากโต๊ะด้วยความโกรธ โมโหแค้นใจ จากนั้นก็โทรหา ฟรอสต์ทันที ไอ้ฟรอสต์ต้องรับรู้กับการกระทำของยัยเด็กไม่รู้จักโต น้องมันทำเขาไว้แสบมากผับเขาแทบขาดทุน
“เรนิส ร้ายมาก” มาคัสข่มอารมณ์เดือดจัดสุดๆ
@ร้านArttisCafe
เรนิสวันนี้เป็นวันหยุด ฉันมาคาเฟ่ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนานาชาติที่ฉันเรียนอยู่ ทว่าขณะที่ฉันนั่งทานเค้กและเครื่องดื่มนั้น เสียงเรียกเข้าจากพี่ฟรอสต์กับดังขึ้นมา พึ่งจะเที่ยงเองนี้โทรมาทำไม เวลานี้พี่ฟรอสต์ตื่นด้วยเหรอ
Rrrrrrrrrrrพี่ฟรอสต์
[คนสวยอยู่ไหนค่ะ]
[เรย์อยู่ร้านคาเฟ่แถวโรงเรียนค่ะ พี่ฟรอสต์มีไรเปล่า]
[มีคนอยากเจอ เรย์น่ะ ส่งโลเคชั่นให้พี่หน่อย]
[ใคร กันคะ] เรนิสถามสีหน้าสงสัย แต่นั้นก็ส่งโลเคชั่นทางร้านให้ฟรอสต์
1 ชั่วโมงต่อมา
ด้านมาคัส พี่ชายตัวดีของยัยเด็กแก่แดดหนีความผิด ที่น้องสาวมันป่วนร้านผม ไอ้ฟรอสต์มันยังไม่ตื่น ไอ้ภีมจึงมากับผมแทนมัน ไม่นานนักสองหนุ่มพี่น้องใบหน้าหล่อเหลา เพียงแค่เปิดประตูเข้ามาในร้าน สาวๆต่างจ้องพวกเขาอย่างไม่ละสายตา
ท่าทีของสาวๆ แสดงออกต่อสองหนุ่มนั้นไม่ได้มีผลอะไรกับตัวเขา ทว่าเขากับสนใจยัยผมถักเปียกระโปรงยีนส์สั้นเสื้อสายเดี่ยวสีขาวคนนั้นต่างหาก
มาคัสเดินมาหยุดโต๊ะที่เรนิสนั่งอยู่ คนหัวร้อน พยายามข่มอารมณ์ให้ใจเย็นสุด เธอรู้ว่าเขาเห็นรีวิวร้านเสียแล้ว เธอก็ตามเขาทันที เรนิสสบตามาคัสในรอบหลายวัน
‘หึ...นี้เหรอคนที่พี่ฟรอสต์บอกอยากเจอฉัน’
“มาทำไม” เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงกระแทกหู มาคัสหยิบเอกสารยื่นให้คนตรงหน้า แต่นั้นเรนิสกับไม่ยอมเปิดดู
“เธอใช่ไหม ที่สมัครแอคเค้าท์หลุมรีวิวปั่นร้านของฉัน จนลูกค้าร้านฉันหดหาย เธอจะรับผิดชอบยังไง”
“เหอะ...” เรนิสหลุดขำ ต่อหน้ามาคัส ด้วยสีหน้าสะใจ
“พี่มีหลักฐาน เหรอ” ใบหน้าระรื่น ขำเบาๆ มาคัสหยิบเอกสารออกจากซอง และปาใส่เรนิส แต่นั้นใช่ว่าคนถูกปาจะยอม เขาปามาเธอปามันกลับแถมใส่หน้าเขาอีกด้วยซ้ำ
“เฮ้ย...” ท่าทีของเรนิส นั้นทำมาคัสโกรธแค้นใจเข้าไปอีก ภีมภพที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับรีบเข้ามาห้ามศึกทั้งสอง
“มาคัส น้องยังเด็ก ค่อยๆพูดกันดิวะ” ยิ่งภีมภพเอาแต่โอ๋ ยัยเด็กนิสัยเสีย มาคัสยิ่งโกรธเรนิสจนเลือดขึ้นหน้า
“ใช่ค่ะ เรย์ทำจริง เรย์ขอโทษก็ได้ เรย์ก็แค่เด็กคนนึงที่ รู้เท่าไม่ถึงการณ์น่ะค่ะ พี่จะเอาอะไรมาก” เรนิสแก้ตัวอย่างหน้าด้านๆ ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านอะไร แถมยิ้มเย้ยยันใส่เขาอีก หึ...สมน้ำหน้า คิดว่าตัวเองหล่อ ดีตายละ
“เถอะน๊า เรนิสก็เป็นน้องพวกกู ไม่ใช่คนอื่นคนไกล มึงก็อย่าโกรธน้องเลย” ภีมภพกล่อมหูพี่ชาย
“น้องพวกมึง แต่ยัยเด็กหัวแข็งไม่ใช่น้องกู” มาคัสประกาศต่อหน้าเรนิส นี้เขาคิดถูกหรือคิดผิดที่พาภีมภพมาด้วย ไอ้หมอมันโอ๋ยัยเด็กนี้กว่าไอ้ไทม์อีก มาคัสทำอะไรไม่ได้ ร่างสูงได้แต่ขบสันกรามแน่นด้วยอารมณ์โกรธจัด เขาคลาดโทษชี้หน้าเรนิส เกรี้ยวกราดเดือดดาดใส่เธอสุดๆ ถึงเขาเอาเรื่องเธอ แต่เชื่อเถอะยังไงเสียน้ามิริณ และแม่ของเขาก็ต้องเข้าข้างยัยเด็กแก่แดดหน้าระรื่นนี้อยู่ดี อายุไม่ถึงแต่ริอาจมาเที่ยวผับเขาเนี่ย มันน่าจับฟาดก้นเสียให้เข็ด
‘นี้ยังโดนน้อยไปด้วยซ้ำ’ เขารู้ที่เธอป่วนเขา โกรธแค้นเรื่องอะไร ทว่าขณะที่ภีมภพเดินไปรอที่รถ มาคัสที่จะออกจากร้าน
“ไง ลงทุนสมัครแอคเค้าท์มาป่วนร้านฉัน แค้นที่ฉันไล่เธอออกจากผับ หรือที่แค้นที่ คืนนั้นฉันไม่สนองความร่าน ให้เธอ” เรนิสมองหันมองมาคัสตาขวาง เธอมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า ทว่าขณะที่ร่างบางเก็บของจะออกจากร้านนั้น
!! หมับ !! มือหนาจับเข้าเรียวแขนเล็ก ขณะที่เธอเดินหนี
“ฉันถาม” เรนิส จ้องหน้ามาคัส พร้อมสะบัดมือออกจากแขนเขา หึ...นิฉันไปหลงรักคนนิสัยเสียแบบนี้ได้ยังไง เรนิสมองมาคัสด้วยความโมโหสุดๆ
“เรื่องของฉัน พี่ไม่ต้องเสร่อมาอยากรู้ด้วยหรอกค่ะ เพราะพี่ไม่ใช่ผัวฉัน”
“เค...ปะ” มาคัส ที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่โกรธแค้นเรนิส ยัยเด็กนี้ทำเขาไว้แสบมาก อย่างที่ไม่เคยมีใครกล้าทำมาก่อน ของขึ้นชิบหายร่างบาง กระโปรงสั้น เดินสับขาเรียวออกจากร้าน
“หึ...น่าจับขาหัก เสียให้เข็ด” ยัยเด็กแก่แดดปากแจ๋วเนี่ย นิสัยแบบนี้เหรอ จะให้เขาเอ็นดูยังไง ปากยิ่งกว่ากรรไกร อย่างเรนิส เขาคงเอ็นดูไม่ลง มาคัสได้แต่เบื้องหน้าหนี พลอยให้อารมณ์ที่มันเดือดปุๆ ในใจตอนนี้ทุเลาลง
อ่านให้สนุกฝากกดไลท์ คอมเม้นต์ให้คิมด้วยน๊าา
ขอบคุณค่ะ
- ผู้เขียน
