พันธะวิศวะร้ายพ่ายรัก EP.10 รนหาเรื่อง
1907 คำ
~2 สัปดาห์ต่อมา~
ตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เรนิสสำนึกผิดจริง ฉันพยายามเข้าหาพี่มาคัส อยากจะขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้น พี่ฟรอสต์บอกเขาโกรธฉันมาก แต่พี่มาคัสไม่เปิดโอกาสให้ฉันเข้าหาเขาเลย และวันนี้พี่ไนท์ชวนฉันมาร่วมแจมปาร์ตี้ที่หัวหินด้วย ตอนแรกฉันก็ไม่อยากจะมาหรอก แต่พี่ไนท์บอกพี่มาคัสมาด้วย นั้นแหละฉันเลยต้องนั่งรถมาเป็นเพื่อนพี่ไนท์ เพราะพี่ไทม์ พี่หมอภีมมาถึงก็คงเย็น
ร่างบางในชุดเสื้อเกาะอกสีดำกางเกงยีนส์ขาสั้นตัดกับสีน้ำ ผมยาวสลวยดัดลอนปล่อยลงกลางหลัง สวมทับหมวกแก๊ปสีขาว ฉันกับพี่ไนท์มาถึงก่อน ทว่าคนอื่นๆ ยังไม่มา แม้แต่คนที่ฉันอยากเจอ อยากจะขอโทษเขาก็ยังไม่โผล่หัวมาให้เห็น
“เลือกห้องได้ตามสบายเลยนะจ๊ะ” พอมาถึงฉันและพี่ไนท์ก็ขนกระเป๋าออกจากรถ
“ว้าว ที่พักสวยมากเลยค่ะพี่ไนท์” เมื่อฉันเดินสำรวจห้องพักภายในพูลวิลล่าหลังใหญ่ ขนาด 7 ห้องนอน ข้างล่าง 4 ห้องนอน ข้างล่างว่าสวยบรรยากาศดีมากแล้ว ฉันเดินขึ้นข้างบนเท่านั้นแหละ ว้าวมากไปอีก ข้างบน 3 ห้องนอนและมีสระว่ายน้ำที่สามารถมองเห็นวิวทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา
“ชอบไหมจ๊ะ คนสวย”
“สวยมากเลยค่ะ พี่ไนท์”
“เราจะนอนห้องไหนดีละ” พี่ไนท์ถามฉัน
“เรย์ นอนข้างบนดีกว่าค่ะ”
“งั้นดีเลย เราสองคนนอนห้องข้างบน ส่วนห้องข้างล่างให้พวกผู้ชายนอน ไทม์บอก ไม่แน่ใจว่าฟรอสต์จะค้างที่นี่กับเราไหม เห็นว่ามีคนพิเศษมาด้วย พี่ไม่แน่ฟรอสต์อาจจะจองที่พักไว้อีกหลังนะจ๊ะ” เรนิสพยักหน้า
“หึ...รายนั้นมาแต่ก็ไม่คิดจะชวนน้อง ขอบคุณพี่ไนท์ ที่ชวนเรนิสมาพักผ่อนที่สวยๆ แบบนี้นะคะ”
“จ๊ะ น้องรัก แม่นิวบอกช่วงนี้น้องเรย์อ่านหนังสือหนัก เพื่อเตรียมตัวเข้ามหาลัย เลยไม่อยากให้น้องเรย์เครียดมาก พี่ว่าที่นี่เหมาะแก่การมาพักผ่อนที่สุดแล้ว” จากนั้นพี่ไนท์ก็เดินลงไปข้างล่าง เพราะดูเหมือนว่าจะมีใครมาถึงแล้ว
เรนิสเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือพึ่งจะบ่ายสอง เมื่อเดินทางมาเหนื่อยๆ ฉันจึงเดินเข้าห้องไปพักผ่อนเพราะกว่าปาร์ตี้เล็กๆจะเริ่มก็คงเย็นๆ โน้นแหละ
จนกระทั่งตกเย็น เรนิสฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีเวลา 5 โมงกว่าๆ หือ นี้ฉันนอนหรือซ้อมตายกัน เรนิสที่ยังอยู่ในอาการง่วงนอนมึนๆ ฉันเดินออกจากห้องเพื่อจะไปดูตะวันตกดิน ทว่าเมื่อเดินมาถึงสระหน้าห้อง กับไม่ทันเสียแล้ว เมื่อตะวันเริ่มลับขอบฟ้าไปแล้ว
“เฮ้ย...วันนี้ไม่ทันดูพระอาทิตย์ตกดิน พรุ่งนี้ละกัน” จากที่คิดจะไปเดินชมวิวที่ริมทะเล แต่กับไม่ทันเสียแล้ว เรนิสนึกเสียดายไม่น้อยที่พลาดเก็บภาพอันสวยงาม วิวทะเลแสงสวยๆ
แต่แล้วกับต้องชะงักเมื่อดวงตาฉันสะดุดเข้ากับร่างสูงเปลือยเปล่าส่วนบน สวมเพียงชุดกางเกงว่ายน้ำขาสั้นที่มันรัดมาก รัดจนฉันเห็นขนาดไซส์ของเขา ไม่ได้อยากจะมองหรอกนะ แต่ตาฉันมันดันไปเห็นเอง แต่นั้นดูเหมือนว่ามาคัสจะรู้ตัว เขากับไม่สนใจ
มาคัสนั่งดูดบุหรี่ที่เตียงอาบแดดข้างสระ ริมฝีปากหนาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากด้วยท่าทีสบายใจ ดูเหมือนว่าเขาจะเพิ่งว่ายเสร็จขึ้นจากสระมาหมาดๆ ตามเรือนร่าง ร่างหนามีเม็ดน้ำเกาะติดตามร่างกาย มาคัสตวัดหางตามองเรนิสเพียงผ่านๆ
“มาทำไมใครเชิญมา เกะกะลูกตาฉันชิบหาย” คำแรกที่เขาเอ่ยกับเธอในรอบหลาย 10 วัน เรนิสจากที่ตั้งใจจะขอโทษมาคัสตามคำแนะนำของไนท์ พอมาคัสกระแทกเสียงใส่ตนเช่นนี้ เธอกับโยนคำขอโทษออกไปไกลๆเลย
“พี่ไนท์ค่ะ พี่ไนท์ชวนมา” เรนิสกระแทกเสียงใส่มาคัส อย่างไม่น้อยหน้า
“พี่ก็เหมือนกันนะ มาทำไมคะ สระว่ายน้ำข้างล่างก็มี มานั่งดูดบุหรี่อะไรตรงนี้ ไร้มารยาทมากนะ”
“เฮ้ย...ยัยเด็กนี้” มาคัส หันควับจะตามไปเอาเรื่องเรนิส ที่เธอกระแทกเสียงใส่เขาไม่จบไม่สิ้น เจอหน้าก็ชวนอารมณ์ขึ้น ให้หงุดหงิดเลยโว้ย
ร่างบางก็วิ่งหนีกลับเข้าห้อง ถึงอยู่ต่อคงโดนไม่น้อยแน่ มาคัสจากที่ผมขับรถมาเหนื่อยๆ จึงมาว่ายน้ำผ่อนคลาย ใครจะคิดว่าจะมาเจอเด็กแก่แดดที่นี่อีก
“หงุดหงิด ชิบหาย” มีแต่เด็กเท่านั้นแหละ ที่ว่าคนอื่นแล้ววิ่งหนีเข้าห้องเนี่ย
2 ชั่วโมงต่อมา
ด้านเรนิสหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัว พร้อมปาร์ตี้กับพวกพี่ๆแล้วนั้น ร่างบางในชุดมินิเดรสสายเดี่ยวสีครีมสั้น ตัดกับสีผิวขาวเนียนละเอียดของเธอ ใบหน้าสวยแต่งแต้มเครื่องสำอางเล็กน้อยให้หน้าดูมีสีสันแลดูมีมิติเพิ่มกรอบเรียวหน้าสวยให้ชัดขึ้น
ทว่าพอฉันลงมาจากชั้นสอง ก็เจอพี่ไทม์ พี่หมอภีม และใครอีกคนคงไม่ต้องพูดถึง ฉันเผลอสบตาพี่มาคัส แต่มันแค่แว็บเดียวเท่านั้น
‘ถ้าไม่ชอบหน้าฉันมากขนาดนั้น ก็กลับกรุงเทพไปเลยสิ’ เรนิสเลิกสนใจมาคัส ที่ตอนนี้เขามีแม่โคนมนั่งขนาบข้าง ไม่ต่างจากสองหนุ่ม เพื่อนเขา
“พี่ไนท์ขา มีอะไรให้น้องช่วยไหมเอ่ย...” ฉันเดินเข้าไปถามพี่ไนท์ที่ช่วยแม่บ้าน และพนักงานของที่นี่ย่างบาร์บีคิว และพวกซีฟู้ดนานาชนิด
“ไม่เป็นไรจ๊ะ เรย์ไปนั่งเถอะ พี่จะเสร็จแล้ว”
“ไม่เอาค่ะ เรย์อยากช่วย” ฉันเข้าไปช่วยพี่ไนท์ จากนั้นไม่ถึง 10 นาที พี่ฟรอสต์กับพี่ปาลินก็มาถึง
“หึ...กว่าจะมาได้นะมึง” เสียงพวกพี่ๆ เขาแซวกัน
เวลาล่วงเลยไปสักพักใหญ่ๆ ที่ตอนนี้ฉันพี่ไนท์ พี่ปาลิน 3 สาวกำลังนั่งเม้าท์มอยกันอย่างสนุกปาก ตามประสาผู้หญิงเม้าท์กันอย่างออกรสนั้น
ทว่าสายตาฉันกับเหลือบไปเห็นพี่มาคัส ที่กำลังเอาหน้าซุกที่ยัยโคนม เด็กเอ็นที่พวกพี่ๆเขาจ้างมา
'หึ...ฉันไม่น่ามาเลย ทำไมต้องมาเห็นอะไรที่มันขัดตาขัดใจฉันไปหมด'
“พี่ไนท์ ไม่น่าชวนเรย์มาเลย ดูนั้นสิ” พี่หมอภีม พี่ไทม์ พี่มาคัส ที่นี่มีเด็กเอ็นนั่งดริ้งกันคนละคน ที่มีสาวๆขนาบข้าง ยกเว้นพี่ฟรอสต์เท่านั้น รายนี้ไม่กล้า
“นี่เรายังไม่ชินอีกเหรอ” ไนท์เอ่ยกับเรนิส
“ไม่ชินหรอกค่ะ เรย์ไม่ชอบ โดยเฉพาะยัยชุดเขียวนั้น” นางก็นั่งป้อนนม เฮ้ย...ป้อนเหล้าพี่มาคัสไปเลยสิ ชิหมั่นไส้นัก เรนิสที่เห็นมาคัสนั่งเกาะเอวเด็กเอ็นที่พวกเขาจ้างมา เธอทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนกัดฟันกรอด ไม่ชอบเห็นอะไรแบบนี้เลย
ดูเหมือนว่าไทม์จะดูท่าทีของเรนิสออก ไทม์เดินมาหาโต๊ะที่สาวๆนั่งอยู่ ผมเห็นนะครับว่าเรนิส ไม่พอใจที่เห็นไอ้มาคัส มันคว้าเด็กเอ็นมากอดจูบต่อหน้าเรนิส รู้ครับว่าน้องสาวพวกผมคิดอะไรกับไอ้เพื่อนรัก
“สักยกไหม...” พี่ไทม์ไม่พูดเปล่า ทว่ากับยื่นแก้วบรั่นดีมาให้ฉัน
“เอ้ย...ไอ้ไทม์ มึงเอาไรให้น้องกู เรย์ดื่มได้เหรอ” หมอภีมถามเรนิสด้วยท่าทีเป็นห่วง
“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ละคะ เรย์เกิน 18 แล้วนะ อีกไม่กี่วันก็จะ 19 แล้ว” ฉันหันไปบอกพี่หมอภีม
“หัดไว้น้องรัก เผื่อเราไปเที่ยวไหน จะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อ ดื่มไว้จะได้คุ้นชิน” ไทม์เอ่ยจบ เรนิสก็หยิบแก้วขึ้นมาจิบไปพลางๆ โดยที่มีสายตาคมอีกคู่จับจ้องเธอ โดยที่เรนิสไม่รู้ตัว
มาคัสที่นั่งดื่มสนุกกับกลุ่มเพื่อนๆ และสาวๆ ที่ไทม์จ้างมาเป็นของรางวัลให้กับพวกผมในคืนนี้นั้น มาคัสจ้องมองเรนิสอย่างไม่รู้ตัว แต่นั้นท่าทีก็ไม่พ้นสายตาของเพื่อนๆ เขาไปได้
“แปลกนะ ไอ้ฟรอสต์ไม่กล้า”
“จะกล้าได้ไง พี่ปาลินอยู่ตรงนี้ทั้งคน ถ้าพี่ฟรอสต์นอกใจพี่ปาลิน บอกเรย์ได้นะคะ เรย์จะช่วยจัดการคน หืยไอ้พวกเจ้าชู้ พวกหื่นเอ้ย” เรนิสเอ่ยด้วยสีหน้าหมั่นไส้ ฉันไม่น่ามาเลย
“มึงอะพลาดแล้ว ที่ไม่ได้สนุกเหมือนพวกกู” ไอ้หมอมันเย้ยไอ้ฟรอสต์ ที่ตามันมองปาลินเมียมัน
“มองไร”
“กูก็มองไปเรื่อย”
“สัส พวกมึงสองตัวก็พอๆ กัน” ภีมภพว่าให้มาคัสและฟรอสต์ ไอ้พี่ผมนี้ก็ไม่ต่าง มีเด็กเอ็นสาวๆ หน้าอกสะบึ้ม นั่งป้อนนมตรงหน้า ทว่าตามันกับเหล่สาวไม่หยุด ละไหนมันบอกไม่สนน้องละวะ ท่าทีของมาคัสไม่รอดพ้นสายตาน้องชายไปได้
ดูเหมือนพี่ผมมันจะไม่ชอบใจนัก ที่เรนิสดื่มสิ่งมึนเมา อยากรู้ว่ามันไม่สนจริงเหรอ เรนิสออกจะน่ารักน่ามอง แต่ติดอย่างเดียว มาคัสมันไม่ชอบเด็กแก่แดด นิสัยแข็งกระด้าง แต่เรนิสเป็นแบบนั้นแค่กับมันคนเดียวเท่านั้นแหละ เหมือนเธอจงใจแค่กับมัน ต่างจากผมกับไอ้ไทม์
“พี่หมอภีมขา /พี่ไทม์ขา” เรนิสมักจะพูดเพราะ อ่อนหวานกับพวกผมเสมอ
จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนถึง 4 ทุ่ม เรนิสที่ดื่มบรั่นดีจากไทม์ ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะเริ่มไม่ไหวแล้ว อีกอย่างไม่อยากเห็นใครบางคนดื่มนมแม่โคนมทรงโต นั้น ด้วย
“พี่ไนท์ขาไม่ไหว เรย์เริ่มมึนๆหัวง่วงแล้วค่ะ” ฉันหันไปเอ่ยกับพี่ไนท์
“จะน็อคแล้วเหรอ ให้พี่ไปส่งที่ห้องไหม” ไนท์ถามน้อง
“สบายมาก” เรนิสทำมือโอเค แค่นี้สบายมาก
“เรย์ขึ้นนอนแล้ว งั้นพี่ก็จะเข้านอนเหมือนกัน” เมื่อพี่ไนท์เอ่ยเช่นนั้น ฉันก็เดินเซขึ้นชั้น 2 ทันที ทว่าขณะที่มาถึงชั้นบนนั้น มือเรียวจะเลื่อนปิดประตูกระจกบานใหญ่
“อ่อนวะ...ดื่มแค่นี้เมา” เสียงที่ดังมาจากข้างนอก ทำเอาเรนิสที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ ละใบหน้าขึ้นมองหาเจ้าของเสียง
“ใคร...”
“อ๋อ คนนิสัยไม่ดีนี้เอง” เรนิส เอ่ยจบเมื่อเห็นมาคัสดูดบุหรี่ข้างสระเตียงอาบแดดตัวเดิม เรนิสจึงไม่ปิดประตู เดี๋ยวเขาก็คงปิดเอง ร่างบางจึงเดินกลับเข้าห้อง ไม่อยากจะเสวนากับเขามากนัก เธอเมินเขา อยู่ใกล้แล้วชวนอารมณ์เสียเปล่าๆ
อ่านให้สนุกฝากกดไลท์ คอมเม้นต์ให้คิมด้วยน๊าา
ขอบคุณค่ะ
- ผู้เขียน
