เจ้านาง พรรณนิชา...
“เฮียทั่นคะ?”ฉันเอ่ยเรียกเฮียทั่นที่เขายังคงยืนถือกระดาษในมือและเหมือนเขาจะหาคู่ในการปฏิบัติการณ์ในครั้งนี้
“เลขห้ารึเปล่าคะ?”ฉันเอ่ยถามเฮียทั่น เขาก็มองมาที่ฉันพร้อมกับยิ้มบางๆให้
“เจ้านางก็ได้เลขห้าเหรอครับ?”เฮียทั่นมีสีหน้าที่ดีใจ ฉันก็ยิ้มให้เขาพลางพยักหน้าเป็นคำตอบว่าใช่
“งั้นเราไปรวมกับเขากันเถอะครับ”
“ค่ะ”ฉันตอบเฮียทั่นและเราสองคนพี่น้องก็เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆกัน สายตาของเราสองคนมองไปยังของที่วางอยู่บนโต๊ะสิ่งนั้นคือทองคำมูลค่าสิบบาท
“นี่คือเงินรางวัลของผู้ชนะ คู่ไหนหาสิ่งของที่ทางเราหาอยู่ได้และออกมาก่อนเวลาหกโมงเย็นคู่นั้นจะได้ทองแท่งนี้ไป”เฮียเอ็กซ์ประกาศลั่นคำพูดของเขาทำให้น้องๆปีหนึ่งตาลุกวาวกันเป็นแถวๆซึ่งผิดกับฉันที่ยืนมองพี่ชายตัวเองด้วยความหมั่นไส้ในความรวยของเฮียแก
“ของสิ่งนั้นเป็นอะไรเหรอคะเฮียเอ็กซ์?”มีรุ่นน้องคนหนึ่งยกมือถามเฮียเอ็
