โรงพยาบาลKK
ไต้ฝุ่น ตรีชฏา...
“ฝุ่นลูก”เสียงอันอบอุ่นและนุ่มนวลของคุณแม่เอ่ยเรียกฉันทันทีที่ฉันค่อยๆลืมตา
“น้ำ ขอนำ้กินหน่อยคะ”ฉันพูดบอกคุณแม่ไปด้วยนำ้เสียงแหบพร่า เพราะฉันรู้สึกคอแห้งเจ็บคอ
“จ๊ะๆๆ”คุณแม่รีบรนรานไปรินนำ้มนเหยือกใส่เเก้วนำ้สีใสและหันมาพยุงร่่างฉันให้ลุกขึ้นนั่ง
“ค่อยๆดื่มลูก”คุณแม่พูดบอกฉันด้วยความเป็นห่วงเมื่อฉันเอาแต่ดูดนำ้ด้วยความกระหาย
“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ?”คุณแม่ยื่นมือมารับแก้วนำ้ไปจากฉันเมื่อฉันยื่นแก้วนำ้ส่งไปให้ท่าน
“ไม่ได้เป็นอะไรหนิคะ”ฉันตอบคุณแม่ไปและค่อยๆเลื่อนสายตามองไปรอบๆห้องพักที่ฉันนอนอยู่ก็พบว่าที่นี้เป็นโรงพยาบาลของพ่อฉัน งั้นแสดงว่าฉันยังไม่ตาย ทำไมฉันยังไม่ตาย แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เจอไค
“ฝุ่นอยากกลับบ้านค่ะ”ฉันบอกคุณแม่ไป คุณแม่ก็มองหน้าฉันพลางยื่นมือมาลูบแก้มฉันและยิ้มให้
“กลับยังไม่ได้นะลูก คุณหมอขอให้หนูนอนดูอาการอีกสักวันสองวันนะจ๊ะ^-^”
“ทำ
