เมียนอกสายตา

บทที่5 ก็แค่ลองใจ ได้ก็เอา

วันต่อมาดาหลาก็มาเข้างานกะดึกเหมือนกับทุกวัน เพราะว่าไนซ์คลับแห่งนี้เปิดห้าโมงเย็นถึงตีสอง

ตั้งแต่วันนั้นที่ธามเรียกเธอไปต่อว่า ดาหลาก็ไม่เห็นเขามาที่ทำงานอีกเลย มันก็ดีเหมือนกันเพราะว่าเธอจะได้หายใจหายคอสะดวกขึ้นมาหน่อย

หญิงสาวคิดพลางถอนหายใจเบาๆ อาทิตย์นี้มีลูกค้ากระเป๋าหนักเข้ามาเที่ยวหาความสุขที่ไนซ์คลับเยอะขึ้น อาจจะเป็นเพราะฝีมือทำการตลาดของเขา ซึ่งดาหลาก็พอรู้มาว่าธามนั้น เขาเก่งเรื่องบริหารอยู่แล้ว ถ้าเขาเป็นเจ้าของที่นี่ ไนซ์คลับแห่งนี้คงจะเจริญรุ่งเรืองน่าดู ดาหลาคิดไปเรื่อยพลางเก็บเงินธิปที่ได้รับจากลูกค้าใส่กระเป๋า

คนทำงานบริการอย่างเธอได้รับธิปเล็กๆน้อยๆก็มีความสุขแล้ว แต่ที่เธอหนักใจ ก็คือเธอจะสามราถทำงานที่นี่ได้อีกนานแค่ไหนกัน..

"ดาหลา คุณธามให้เจ้มาเรียกไปพบ"

เป็นเสียงของเจ้อ้อยผู้จัดการไนซ์คลับเดินเข้ามาบอกเธอถึงหน้าเค้าเตอร์บาร์ ขณะที่หญิงสาวเอาถาดมาเก็บ ดาหลาทำหน้าฉงนเล็กน้อย ธามเรียกเธอเข้าไปพบทำไม หวังว่าคงจะไม่ต่อว่าอะไรเธออีกนะ

"คุณธามเรียกหนูไปพบทำไมคะ เจ้อ้อยรู้หรือเปล่า"

"เจ้ก็ไม่รู้หรอกจ้า แต่ถ้านายเรียกไปพบก็ไปเถอะ เดี๋ยวนายจะอารมณ์เสียเปล่าๆ"

เจ้อ้อยเร่งให้ดาหลาไปพบธามที่ห้องทำงาน พร้อมสายตาของเพื่อนร่วมงาน ที่มองมาอย่างอยากรู้อยากเห็น

"เจ้ว่ามันแปลกมั้ย ทำไมคุณธามเรียกดาหลาไปพบบ่อยจัง สองคนนี้เคยมีซัมติ้งกันหรือเปล่า"

ลิลลี่เด็กเสริฟสาวสองจีบปากจีบคอถามเจ้อ้อย ตามที่เธอคิดสงสัย

เจ้อ้อยมองตามดาหลาไปอย่างนึกเป็นห่วงเพราะเธอก็พอจะรู้เรื่องราวของสองคนนี้มาจากสะอางเหมือนกัน

ส่วนทางด้านดาหลานั้นเข้ามาพบกับธามตามที่เขาได้เรียกหา เธอมายืนกุมมือทำท่าทางสุภาพเรียบร้อยต่อหน้าเขา ถึงแม้ว่าดาหลาจะรู้สึกกระอนกระอวนหรือไม่พอใจยังไง หญิงสาวก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ เพราะว่าตอนนี้เขาเป็นเจ้านายของเธอ

"คุณธามเรียกหนูมาหา มีอะไรรึเปล่าคะ"

หญิงสาวเอ่ยถามออกไปเมื่อเห็นว่า เธอเข้ามายืนสงบเสงี่ยมเรียบร้อยอยู่ตั้งนาน ธามก็เอาแต่ก้มหน้าเซ็นเอกสาร ไม่เห็นสนใจหรือว่าสั่งงานเธอเลย..

เมื่อได้ยินอย่างนั้นธามจึงเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารแล้วหันมาทางหญิงสาว เขาจ้องมองดาหลาแล้วพินิจพิจารณาหญิงสาวอยู่สักพัก ไม่ได้เจอเด็กนี่ตั้งสองปีแล้วนะ ดาหลาดูเป็นสาว สะโอดสะอง มีน้ำมีนวลขึ้นตั้งเยอะ พอเห็นหน้าเธอแล้วเขาก็คิดถึงคืนนั้นอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าดาหลากับสะอางใช้แผนสกปรกเพื่อที่จะจับเขา...

ดาหลาก็เป็นสาวสวยที่น่าลิ้มลองอยู่ไม่น้อย

ชายหนุ่มคิดพลางปลดเนคไทออกจากคอ ด้วยท่าทางสบายๆ ขายาวๆของเขาก้าวเข้ามานั่งที่โซฟาตรงโซนรับแขกภายในห้องทำงาน แล้วเอ่ยเรียกหญิงสาว

"มานั่งนี่สิ มาชงเหล้าให้หน่อย วันนี้ฉันอยากจะผ่อนคลาย"

คำพูดของเขาทำให้ดาหลานั้นมีความฉงนอยู่ไม่น้อย เขาหมายความว่าอย่างไรกัน

"หนูไม่รู้ว่าคุณธามต้องการอะไร ถ้าเกิดคุณธามต้องการสาวๆนั่งดริ้ง หนูออกไปเรียกพี่ยี่หวามาให้ได้นะคะ"

ดาหลาเริ่มเสนอเขา เพราะเธอไม่รู้ว่าธามนั้นต้องการอะไร ไปเรียกยี่หวาที่เป็นดาวของทางไนซ์คลับมาให้เขาจะดีกว่า..

"ไม่ต้อง เธอนั่นแหละ ก็คนเคยๆกันอยู่ เธอจะติดอะไร"

เขาพูดพลางตวัดสายตามองมาที่ดาหลาอย่างดูถูกเล็กน้อย คำพูดของเขามันทำให้ดาหลากำหมัดแน่น แต่เธอต้องข่มอารมณ์เอาไว้ก่อน..

"คือคุณธาม คงจะเข้าใจผิด งานหนูคือเสริฟอย่างเดียวค่ะ ถ้าคุณธามต้องการอย่างอื่น หนูเกรงว่าคุณธามจะเรียกใช้ผิดคน"

"หึ หึ แน่ใจเหรอว่าอยากเสริฟแค่อย่างเดียว ฉันจ่ายเธอไม่อั้นนะ ว่าไง"

ดาหลารู้สึกโกรธจนตัวสั่นเมื่อได้ยินคำนี้หญิงสาวสบัดตัว เตรียมเดินหนีออกจากห้องของเขา จะว่าเธอไร้มารยาทก็ช่าง แต่เธอจะไม่ยอมทนยืนฟังคำดูถูกอีกแล้ว..

เพียงแค่ก้าวเดินออกไปแค่นั้น ขายาวๆของธามก็เดินมาขวางเธอไว้ที่หน้าประตูทันที

"อย่ามาทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยน่ะ ฉันรู้หรอกว่าผู้หญิงอย่างเธอมันหิวเงินแค่ไหน เมื่อก่อนก็อยากได้ฉันจนตัวสั่นไม่ใช่เหรอ ฉันก็อยู่กับเธอตรงนี้แล้วไง"

ธามแสยะยิ้มเดินเข้าหาดาหลาด้วยท่าทางคุกคาม ดูสิเด็กคนนี้จะเล่นตัวอีกนานแค่ไหน..

เขาเดินเข้าไปโอบไหล่หญิงสาวแล้วทำท่าทางจะก้มลงไปจูบปากอิ่มที่สั่นระริกด้วยความโกรธอยู่นั้น

"เพี้ยะ!!!

เป็นเสียงฝ่ามือของดาหลาที่ตวัดใส่เขาจนหน้าหัน แค่ทีเดียวใบหน้าขาวๆของชายหนุ่มถึงกับขึ้นรอยนิ้วมือเลยทีเดียว

"นี่เธอกล้าตบฉันเหรอดาหลา ได้เธอชอบความรุนแรงใช่มั้ย เดี๋ยวฉันจัดให้"

ว่าแล้วเขาก็ก้มลงจูบปากอิ่มของดาหลาอย่างรุนแรงโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว ดาหลาอยากจะหันหน้าหนี แต่กลับโดนชายหนุ่มจับล็อกท้ายทอยเอาไว้

เขาใช้ชั้นเชิงที่เหนือกว่าบังคับปากเล็กให้อ้าออกจนได้ ชายหนุ่มกำลังจะส่งลิ้นชอนไชเข้าไปควานหาความหวานในปากนั้น ชายหนุ่มบันจงจูบดาหลาอยู่นาน เพราะลึกๆแล้วในใจเขาก็คิดถึงโพรงปากนุ่มนี้ อยากจะสัมผัสมันอีกครั้งรวมทั้งส่วนอืนๆในตัวของหญิงสาวด้วย ธามเริ่มลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของดาหลาอย่างเคลิบเคลิ้ม มันก็ไม่ได้ยากเย็นอย่างที่เขาคิด วันนี้เขาจะทบทวนความทรงจำกับเธอเสียหน่อย ชายหนุ่มถอนริมริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอของหญิงสาว

แต่ในขณะนั้นสติของดาหลาก็คืนมา เมื่อรู้ตัวว่าไม่รอดแน่ หญิงสาวจึงนกเข่าใส่อาวุธลับกลางกายเขาเต็มแรง ธามถึงกับลงไปนั่งกุมไข่อยู่ที่พื้นหน้าแดงหน้าดำมองดาหลาอย่างอาฆาตมาดร้าย

"เธอกล้าทำอย่างนี้กับฉันเหรอดาหลา"

"ก็ไหนคุณว่ารังเกียจหนูนักไง ก็ไหนคุณว่าไม่มีทางจะลดตัวลงมาสมสู่กับคนอย่างหนูไง แล้วที่คุณทำอยู่ นี่มันคืออะไร หนูก็พยายามไม่เข้าไปไกล้คุณแล้วนะ แต่คุณหาเรื่องหนูเอง"

แม้จะกลัวอยู่มาก แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาดูถูกเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ...

"ทำไปเพราะชอบฉันอย่างนั้นเหรอ นี่เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าฉันรังเกียจปลิงอย่างพวกเธอขนาดไหน แม้กระทั่งหางตาฉันยังไม่เคยแล แล้วเธอคิดว่าคนอย่างฉันจะลดตัวไปสมสู่กับคนอย่างเธองั้นเหรอ"

เธอยังจำคำดูถูกพวกนี้ได้ดี ในเมื่อรังเกียจเธอนัก แล้วจะมายุ่งกับเธออีกทำไม ดาหลาหันหลังออกจากห้องโดยไม่มองคนเจ็บที่นั่งกุมไข่อยู่ตรงนั้น ถึงจะกลัวโดนไล่ออกแค่ไหน แต่เธอก็รักศักดิ์ศรีของตัวเองมากกว่า..