ธามเดินตามหลังของภูวดลมาเข้าห้องทำงานอย่างหงุดหงิด ทำไมวันนี้อะไรๆก็ขวางหูขวางตาเขาไปเสียหมด เมื่อภูวดลเห็นธามเดินเข้าห้องทำงานมาแล้ว จึงเอ่ยทักอย่างคนอารมณ์ดีว่า..
"อ้าว เพื่อน วันนี้ไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ ถึงได้เดินหน้าบูดเป็นตูดลิงมาอย่างนี้"
ภูวดลพูดทีเล่นทีจริงตามประสาเพื่อนรักที่สนิทกันมานาน แต่ธามไม่มีอารมณ์เล่นด้วย
เมื่อปิดประตูห้องมาแล้ว ชายหนุ่มหันหน้ามามองที่ภูวดลตาขวาง แล้วเอ่ยถามเรื่องที่อยากจะรู้ในทันที
"แกไปไหนกับเด็กนั่นมาวะ"
ภูวดลที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เขาไม่เข้าใจในคำถามของธาม เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ธามพูดขึ้นมานั้น มันหมายถึงใคร
"แกหมายถึงใครวะ เด็กคนไหน"
"ก็เด็กเสิรฟที่นั่งรถมากับแกนั่นไง"
เมื่อได้ยินอย่างนี้ภูวดลถึงกับยิ้มกรุ้มกริ่มอารมณ์ดี ขึ้นมาทันที แต่ก็ยังไม่วายที่จะตอบเพื่อนรักแบบกวนๆไปว่า
"แกเห็นเหรอ แล้วทำไมฉันต้องรายงานแกเรื่องนี้ ก็ในเมื่อมันเป็นเรื่อง
